แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 819

“พี่ชาย ท่านเข้าใจผิดแล้ว เฉินโม่ไม่ใช่คนแบบที่ท่านคิด!” เล่หรูหั่วพูดอย่างโกรธเคือง

เล่หรูเฟิงทำเสียงฮึดฮัด “หากเขาดีกับเธอจริงๆ ก็ไม่ควรมารบกวนชีวิตเธอ อย่าปล่อยให้เขามาทำให้ลุ่มหลงเลย!”

กู่หลินเฟิงที่อยู่ข้างๆ ทนฟังต่อไปไม่ไหว จึงลุกขึ้นจากพื้นแล้วกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ผมแนะนำว่านายอย่าคิดว่าตัวเองถูกอยู่ฝ่ายเดียว เฉินโม่ไม่เอาตระกูลเล่ของพวกคุณในสานตาเลย!”

เล่หรูเฟิงมองไปที่กู่หลินเฟิง ขมวดคิ้วเล็กน้อย แล้วถอนหายใจอย่างเย็นชา “นายเป็นใคร? กล้าดียังไงมาดูถูกตระกูลเล่ของผม!”

กู่หลินเฟิงยิ้มเยาะ “ผมจะเป็นใครไม่สำคัญ แต่สิ่งที่นายพูดมันน่าขยะแขยงรู้ไหม? อย่าคิดว่าทุกคนจะสนใจความมั่งคั่งของตระกูลเล่ของพวกคุณ ในสายตาของบางคน ความมั่งคั่งของตระกูลเล่ของพวกคุณ มันเป็นแค่สิ่งไร้ค่าเท่านั้น”

“ปรมาจารย์ที่แท้จริง ได้อยู่เหนือโลกมนุษย์ไปนานแล้ว ไม่ได้เป็นอย่างที่กบในกะลาอย่างพวกคุณจินตนาการไว้หรอก!”

เล่หรูเฟิงทำหน้าเหยียดหยาม “ปรมาจารย์? ฮึ ปรมาจารย์อย่างนายที่ทำลับๆ ล่อๆ น่ะเหรอ? ไม่กล้าแม้แต่จะบอกชื่อ แต่จะมาดูถูกตระกูลเล่ของเรา!”

“หรูหั่ว พอเห็นคนที่อยู่รอบตัวเธอพวกนี้ พูดตามตรง ฉันรู้สึกเป็นห่วงเธอมาก!” เล่หรูเฟิงเลื่อนสายตาไปที่เล่หรูหั่ว แล้วพูดด้วยสีหน้ากังวล

เล่หรูหั่วรู้สึกโกรธจัด เรียกชื่ออีกฝ่ายตรงๆ “เล่หรูเฟิง อย่ามองเพื่อนของฉันด้วยสายตาเลือกปฏิบัติอย่างนั้น ท่านคิดว่าคนอื่นเป็นเหมือนกับท่านที่มองแต่ภูมิหลังของครอบครัวเท่านั้นหรือ?”

เล่หรูเฟิงยิ้มเยาะ “ถ้าไม่มองที่ภูมิหลังของครอบครัว แล้วจะให้มองหน้าตาเหรอ? หากหน้าตามันกินเข้าไปได้ คงจะไม่มีคนทรยศต่อร่างกายและศักดิ์ศรีของตัวเองมากขนาดนี้หรอก”

“เล่หรูหั่ว ฉันแนะนำให้เธอมองความจริงสักนิด อย่ามัวหลงระเริงไปกับจินตนาการเพ้อฝันของเธอไปวันๆ ถ้าเธอไม่ใช่คุณหนูใหญ่ของตระกูลเล่ เธอคิดว่าคนเหล่านี้จะยังวนเวียนอยู่รอบตัวเธอเหมือนสุนัขขี้ประจบไหม?”