แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 820

นับตั้งแต่ที่เล่หรูหั่วรู้ว่าชะตากรรมของตัวเองถูกกำหนดไว้แล้ว เป็นครั้งแรกที่ความคิดปกติที่เด็กสาวควรมีได้ปรากฏขึ้น

“หนุ่มในใจของฉันเป็นวีรบุรุษที่มีความสามารถล้ำเลิศ วันหนึ่งเขาจะเหยียบเมฆสายรุ้งมาแต่งงานกับฉัน”

ประโยคนี้อาจเป็นความฝันของเด็กสาววัยรุ่นทุกคน แน่นอนเล่หรูหั่วเองก็ไม่มีข้อยกเว้น

เล่หรูเฟิงหัวเราะอย่างไม่เกรงใจ ในเสียงหัวเราะเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม มองไปที่เฉินโม่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความดูถูก “ถ้าสี่อัจฉริยะมหาบัณฑิตแห่งยานจิงพูดคำเหล่านี้ต่อหน้าผม ผมอาจจะเชื่อ แต่นายคิดว่านายเป็นใคร กล้าดียังไงถึงมาคุยโวอย่างหน้าไม่อายที่นี่!”

“สี่อัจฉริยะมหาบัณฑิตแห่งยานจิงหรือ?” เฉินโม่ยิ้มเล็กน้อย “ไม่ต้องห่วง อีกไม่นานผมจะไปหาพวกเขา”

เล่หรูเฟิงส่ายหัว เขาคิดว่าเฉินโม่เป็นพวกเศรษฐีใหม่ มีเงินไม่เท่าไหร่ก็คิดว่าคนที่ร่ำรวยที่สุดในโลกก็เป็นเช่นนั้น คุยกับคนประเภทนี้แค่ประโยคเดียว เล่หรูเฟิงก็ยังรู้สึกเปลืองน้ำลาย

“ไอ้หนุ่ม ผมไม่อยากพูดจาไร้สาระกับนาย หวังว่านายจะจดจำสิ่งที่ผมพูดได้ มิฉะนั้นนายจะต้องเสียใจทีหลัง”

เล่หรูเฟิงพูดจบก็หันไปมองใบหน้าที่เย็นชาของเล่หรูหั่ว แล้วกล่าวอย่างเย็นชา “ฉันเตือนเธอแล้ว อย่าติดต่อกับคนพวกนี้อีก ไม่เช่นนั้นคราวหน้าคนที่มาจะเป็นพ่อ ไม่ใช่ฉัน”

ความจนใจปรากฏขึ้นในแววตาของเล่หรูหั่ว เธอรู้ว่าสิ่งที่เล่หรูเฟิงพูดนั้นเป็นความจริง ถ้าพ่อที่ไร้หัวใจของเธอมาที่นี่ เขาคงจะพาเธอกลับบ้านและขังเธอไว้!

“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้ว่าตัวเองกำลังทำอะไรอยู่ ไม่ต้องให้พวกคุณมาเป็นห่วง” เล่หรูหั่วพูดอย่างเย็นชา

“หวังว่าจะเป็นเช่นนั้น!” เล่หรูหั่วจ้องเขม็งใส่เฉินโม่ ชำเลืองมองกู่หลินเฟิงและคนอื่นๆ อย่างเย็นชา ก่อนจะหันหลังเดินจากไป

“เชอะ ตระกูลเล่แห่งจงไห่วิเศษนักหรือไง? ถุย!” จี๋ต๋าจิ่วตูอดด่าไม่ได้

เจี่ยจวินเซี่ยถีบเขาจากทางด้านหลังแล้วขยิบตาให้เขา เพื่อบอกว่าเล่หรูหั่วยังอยู่ตรงนี้