แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 834

“นายอย่าเอาจิตใจที่คับแคบของตนเอง ไปคิดกับคนที่ใจคอกว้างขวาง!”

เฉินซงจื่อกล่าวเยาะเย้ย “จริงเหรอ? ขาของเจ้าหมอนั้นหักโดยไม่ได้ตั้งใจเหรอ? แต่ผมคิดว่ามันหักจากตอนที่ไปรังแกคนอื่น แล้วถูกคนอื่นทำร้ายจนหักต่างหาก!”

เล่ชิงชางไม่พูดอะไร ดวงตาของเขามีความประหลาดใจเล็กน้อย

ดวงตาของหยุนซานที่อยู่ด้านข้างเคร่งขรึม และเต็มไปด้วยความครุ่นคิด

หยุนเทียนหลิงไม่สามารถทนได้อีกต่อไปแล้ว จ้องเฉินซงจื่อด้วยสีหน้าดุร้าย “นักพรตเฒ่า นายรู้เรื่องนี้ได้อย่างไร? นายเป็นพวกเดียวกันกับเจ้าหมอนั้นใช่ไหม?”

ในห้องโถง สายตาของทุกคนเต็มไปด้วยความสงสัย

ขาของหยุนเทียนหลิงถูกคนอื่นทำร้ายจนหัก?

ถ้าเรื่องนี้เป็นความจริง มันจะกลายเป็นข่าวใหญ่!

ตระกูลหยุนคือใคร? เป็นตระกูลบู๊อันดับหนึ่งของเมืองจงไห่ กล่าวอีกนัยหนึ่งก็คือตระกูลที่ต่อสู้เก่งที่สุด

แต่กลับมีคนทำร้ายจนขาของคุณชายหยุนหัก มันน่าขำจริง ๆ

ต้องรู้ว่าคนที่มาแสดงความยินดีในวันนี้ ไม่ใช่แค่คนของโลกมนุษย์เท่านั้น เพราะตระกูลหยุนเป็นตระกูลบู๊อันดับหนึ่งในโลกฝึกบู๊ของเมืองจงไห่ ทำให้สมาชิกของโลกฝึกบู๊มาแสดงความยินดีมากมายด้วยเช่นกัน

เมื่อได้ยินข่าวนี้ บรรดาสมาชิกของตระกูลนักบู๊ที่ถูกตระกูลหยุนกดขี่ ต่างแสดงสีหน้าที่ซับซ้อน

ถ้าหากขาของคุณชายหยุนถูกคนอื่นทำร้ายหักจริง ๆ เห็นได้ชัดว่าตระกูลหยุนเจตนาปิดข่าวนี้

แล้วทำไมพวกเขาต้องปิดข่าวด้วย? มีเพียงคำตอบเดียว นั่นคือคนที่ทำให้ขาของคุณชายหยุนหัก เป็นคนที่แม้แต่ตระกูลหยุนก็ไม่อยากจะรุกราน หรือเป็นคนที่ไม่สามารถรุกรานได้

ชั่วพริบตา มีคนเริ่มมีความคิดที่จะก่อการร้ายแล้ว

บุคคลที่เป็นผู้ที่รับผิดชอบอย่างเปิดเผยของหอการค้าโม่เจีย เป็นชายหนุ่มอายุยี่สิบกว่าปีเท่านั้น ซึ่งทำให้คนมากมายสงสัยว่าเด็กหนุ่มที่อายุน้อยขนาดนี้ สามารถสร้างหอการค้าโม่เจียให้กลายเป็นธุรกิจขนาดใหญ่ที่แซงหน้าตระกูลเล่ด้วยระยะเวลาสั้น ๆ ได้อย่างไร?

ที่แท้ชายชราที่จองหองคนนี้ ถึงจะเป็นผู้ควบคุมหอการค้าโม่เจียที่แท้จริง

ทุกคนมองเฉินซงจื่ออีกครั้ง แต่ตอนนี้ท่าทางของพวกเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง

บรรดาคนที่เยาะเย้ยเฉินซงจื่อเมื่อสักครู่ ตอนนี้พวกเขารู้สึกหวาดกลัว ถ้าหากพวกเขาล่วงเกินหอการค้าโม่เจีย ต่อไปพวกเขาจะทำธุรกิจอยู่ในเมืองจงไห่ด้วยความยากลำบาก หวังว่าเฉินซงจื่อจะไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาหัวเราะเยาะเมื่อสักครู่

“ท่านพรตเฉิน วันนี้เป็นวันมงคล ผมไม่อยากจะลงมือ ผมจะถามนายเป็นครั้งสุดท้าย นายจะออกไปจากที่นี่ไหม?” หยุนซานพยายามระงับความโกรธของตนเอง และกล่าวเบา ๆ

เฉินซงจื่อกล่าวเยาะเย้ย “หยุดพูดเรื่องไร้สาระได้แล้ว มีผมอยู่ที่นี่ วันนี้อย่าคิดที่จะจัดงานแต่งงาน!”

“รังแกคนมากเกินไปแล้ว!” หยุนซานคำราม “นายคิดว่าตระกูลหยุนกลัวนายจริง ๆ เหรอ? ไปเชิญคุณท่านออกมาจากการปลีกวิเวก!”