แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 86

"ยังมีคุณหนูตระกูลเอียนคนนี้อีกล่ะ......"

นึกถึงเอียนชิงเฉิง เฉินโม่เองก็คิดอะไรไม่ออก ไม่รู้ว่าควรจะทำอย่างไรดี ในชาติที่แล้วเขากับเอียนชิงเฉิง ไม่ได้มีความเกี่ยวข้องสัมพันธ์อะไรกันเลยจนเขาเสียชีวิตลง แต่ตอนนี้เอียนชิงเฉิงรุกมาหาเขาเอง และยังพักอยู่ห้องเดียวกันกับเขาด้วย

ดูเหมือนว่าการที่เฉินโม่ได้กลับมาเกิดใหม่ ทำให้ชะตาชีวิตเกิดการเปลี่ยนแปลงเล็กน้อย สำหรับเรื่องในอนาคต เฉินโม่ไม่สามารถคาดการณ์ได้ สิ่งนี้ทำให้เฉินโม่เกิดความรู้สึกถึงวิกฤตอันตรายขึ้นในจิตใจ

"ช่างเถอะ ในเมื่อเธอมาแล้ว ถึงอย่างไรก็ไล่เธอกลับไปไม่ได้ ก็ปล่อยให้เป็นไปตามธรรมชาติเถอะ ยังไงการเพิ่มพลังความสามารถให้เร็วที่สุดก็ยังเป็นเรื่องสำคัญที่สุดอยู่ดี! "

เอียนชิงเฉิงแอบสังเกตเฉินโม่อยู่ตลอด ครุ่นคิดหลายตลบในจิตใจ: "ถ้าหากเขาจงใจแกล้งทำเป็นสุขุมต่อฉัน เพื่อต้องการที่จะดึงดูดฉัน ถ้าอย่างนั้นตอนนี้เป็นโอกาสดีที่อยู่กันตามลำพัง เขาควรที่จะพยายามพูดคุยเพื่อเพิ่มความรู้สึกที่ดีต่อกันของทั้งสองฝ่ายถึงจะถูก ทำไมเขากลับนั่งอยู่ตรงนั้นอย่างเงียบ ๆ ไม่พูดอะไรสักคำเลยล่ะ? "

"เขาชอบนั่งเงียบ ๆ แบบนี้อยู่เป็นประจำอย่างนั้นเหรอ? ในใจของเขามีอะไรปิดบังอยู่กันแน่? รู้สึกว่าตัวเขาเหมือนจะมีเรื่องราวที่ปกปิดอยู่มากมายเลย? น่าแปลก ทำไมฉันถึงได้มีความรู้สึกแบบนี้ด้วยล่ะ? "

เอียนชิงเฉิงรู้สึกว่าความคิดของตัวเองนั้นขัดแย้งกันอย่างมาก อย่างแรกเธอระมัดระวังตัวต่อเฉินโม่โดยตลอด แต่อีกอย่างหนึ่งหลังจากที่เธอพบเจอเฉินโม่แล้ว ก็ถูกกลิ่นอายที่มองไม่เห็นจากร่างของเฉินโม่ดึงดูดโดยไม่รู้ตัว โดยเฉพาะความเป็นผู้ใหญ่ที่ผ่านประสบการณ์มาอย่างโชกโชนในตัวของเฉินโม่ ราวกับหนังสือโบราณที่แอบซ่อนประวัติศาสตร์เรื่องจริงเอาไว้ ทำให้เอียนชิงเฉิงอดไม่ได้อยากที่จะลองไปเปิดอ่าน

"นายไม่แปลกใจบ้างเหรอว่าทำไมฉันถึงได้มาหาได้อย่างกะทันหันแบบนี้? " ท้ายที่สุด ก็เป็นเอียนชิงเฉิงเองที่อดทนเอาไว้ไม่ได้ จึงได้ทำลายบรรยากาศความสงบเงียบนั้นลงก่อน

เฉินโม่ค่อย ๆ หันหน้ามา มองไปที่เอียนชิงเฉิง: "ทำไมล่ะ? "

เอียนชิงเฉิงพลันรู้สึกได้ว่าพูดคุยกับเฉินโม่นั้นเหมือนจะไม่สนุกสนานเอาเสียเลย แต่ตนเองเป็นผู้เริ่มต้นหัวข้อเรื่องพูดก่อน จึงไม่ควรที่จะปล่อยเลยตามเลย ครั้นแล้วก็ครุ่นคิดอย่างจริงจัง และตอบกลับว่า: "ที่จริงแล้วฉันเองก็ไม่รู้ว่าเพราะอะไร ก็เพียงแค่ไม่ต้องการให้คนอื่นมาบงการควบคุมชีวิตของตัวเองก็เท่านั้น"

เฉินโม่พยักหน้า แสดงท่าทางที่เข้าใจ จากนั้นสายตาก็มองออกไปยังนอกหน้าต่างอีก แล้วบรรยากาศภายในห้องก็กลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

เอียนชิงเฉิงมีความสงสัยอยู่ในใจมากมาย แต่คิดไปคิดมาเธอเองก็ไม่รู้ว่าควรที่จะสอบถามอะไร หรือหากถามออกไปก็เหมือนจะเปล่าประโยชน์ เพราะเกี่ยวพันกับเรื่องส่วนตัวของเฉินโม่ ซึ่งเฉินโม่เองก็คงจะไม่ตอบอย่างแน่นอน