แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 87

กลับมาถึงห้องพัก เฉินโม่นำเสื่อที่ซังซังตั้งใจซื้อให้กับเขาปูไว้ที่ตำแหน่งของค่ายกลรวมพลังทิพย์ แล้วก็นำผ้าปูที่นอนปูไว้ด้านบนเสื่อ จากนั้นก็นั่งขัดสมาธิ และปิดตาลงเพื่อพักผ่อน

ซังซังเดินเข้าไปในห้องนอนพร้อมกับเอียนชิงเฉิง ปิดประตู แล้วก็ล็อคเรียบร้อย

เฉินโม่ได้ยินหญิงสาวทั้งสองคนพูดคุยกันอยู่ด้านในสักพักหนึ่ง จากนั้นเหมือนกับว่ามีคนหนึ่งไปเข้าห้องน้ำ และได้ยินเสียงน้ำไหลดังมาจากห้องน้ำ เฉินโม่รู้สึกเก้อเขิน บางทีประสาทการได้ยินเฉียบไวเกินไปก็ไม่ใช่เรื่องที่ดีนัก หมดหนทาง เฉินโม่จึงได้ปิดประสาทการได้ยิน และเริ่มบำเพ็ญฝึกฝน

ผ่านไปชั่วครู่ ประตูได้เปิดออกขึ้น ซังซังโผล่ศีรษะออกมามองดูเฉินโม่ พบว่าเฉินโม่ยังคงนั่งขัดสมาธิอยู่บนผ้าปูที่นอน ใบหน้าอันสวยงามที่เต็มไปด้วยความระแวดระวังนั้น ก็ค่อย ๆ อ่อนโยนลง หดศีรษะกลับเข้าไป และล็อคประตูห้อง

กลางดึก ที่เงียบสงัด ในช่วงเวลาตีสอง ซึ่งเวลานี้คนทั่วไปส่วนใหญ่ต่างก็กำลังหลับใหล แม้แต่เอียนชิงเฉิงและซังซังก็ยังส่งเสียงลมหายใจอย่างสม่ำเสมอ

เฉินโม่กลับค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ประสาทการได้ยินที่ถูกปิดลงนั้นได้เปิดขึ้นหลังจากที่เอียนชิงเฉิงและซังซังหลับลงไปแล้ว จากนั้น เฉินโม่ก็ค่อย ๆ ลุกยืนขึ้น และเดินไปที่ลานกว้างอย่างเงียบ ๆ

ลมหนาวพัดโหม กิ่งของต้นหอมหมื่นลี้ในลานกว้างนั้นได้สั่นไหวไปมา ท้องฟ้าที่มืดมิดไร้ดวงจันทร์และดวงดาว แต่กลับไม่ส่งผลกระทบอะไรต่อการมองเห็นของเฉินโม่แม้แต่น้อย

เฉินโม่ยืนอยู่ที่ด้านหน้าประตูห้องพัก ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้น และมองไปยังด้านบนของกำแพงบ้าน ที่นั่น มีเงาดำร่างหนึ่งยืนตระหง่านอยู่ ราวกับเป็นผีสาง

"ในเมื่อมาแล้ว ก็ปรากฏตัวออกมาซะ! " เฉินโม่พูดขึ้นเบา ๆ

จากนั้น เงาร่างของทั้งห้าคนในชุดสีดำ ที่ปกปิดทั้งใบหน้าและร่างกายอย่างมิดชิด ก็ได้กระโดดจากกำแพงด้านนอก เข้ามาสู่ภายในลานกว้าง

คนที่ยืนอยู่บนกำแพงก่อนหน้านี้นั้นได้พูดขึ้นด้วยน้ำเสียงแหบแห้งว่า: "ไอ้หนุ่ม นายรู้สึกตื่นตัวได้เร็วไม่น้อยทีเดียว! "

เฉินโม่ไม่ได้สนใจอะไรเขา โดยได้หันกลับไปมองเล็กน้อย พบว่าซังซังที่ตกใจตื่นขึ้นแล้วนั้น ได้พุ่งกระโจนออกมาด้วยสีหน้าที่ดุดัน และท่าทีที่ว่องไว

"คุณปกป้องคุณหนูให้ดี ฉันจะจัดการรับมือกับพวกเขาเอง! " ซังซังมองไปที่เฉินโม่ และพูดขึ้นด้วยสีหน้าที่จริงจัง

เฉินโม่ไม่ได้พูดอะไร เพียงแค่ยืนอยู่ที่เดิม และจ้องมองไปที่ชายชุดดำทั้งห้าคนนั้น