แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 882

ถึงแม้ว่าทุกคนไม่อยากจะเชื่อ แต่พวกเขารู้สึกว่าชายหนุ่มคนนี้ไม่มีความจำเป็นต้องโกหก และการที่พูดโกหกในสำนักยาเซียน มันก็ไม่ใช่เรื่องง่าย

มู่เจิ้งเฟิงยืนขึ้น ประสานมือทั้งสองข้างเป็นการแสดงความเคารพเฉินโม่

“ขอถามว่านายชื่ออะไร? ในเมื่อนายมีความสามารถในการกลั่นยาวิเศษล้ำเลิศออกมาได้ แล้วนายมาที่สำนักยาเซียนด้วยธุระอะไร?”

สมาชิกที่เหลือของตระกูลมู่ต่างแอบสงสัยเช่นกัน ในเมื่อฝีมือการกลั่นยาของชายหนุ่มคนนี้เหนือกว่าสมาชิกทุกคนของสำนักยาเซียน แล้วเขามาที่สำนักยาเซียนทำไม?

เฉินโม่กล่าวด้วยสีหน้าราบเรียบ “ผมชื่อโม่เฉิน มาที่สำนักยาเซียนเพื่อหาวัตถุดิบยาบางชนิด”

มู่จือเสว๋หัวเราะและกล่าวว่า “นายมาถูกที่แล้ว เพราะถ้าวัตถุดิบยาที่แม้แต่สำนักยาเซียนก็ไม่มี ผมกล้าพูดได้เลยว่านายจะไม่พบมันที่ไหนในโลกนี้อีกแล้ว”

ในที่สุดเขาก็สามารถโอ้อวดจุดแข็งของสำนักยาเซียนได้ และสีหน้าของมู่จือเสว๋เต็มไปด้วยความภูมิใจ

สีหน้าของผู้อาวุโสระดับสูงที่เหลือของสำนักยาเซียน เต็มไปด้วยความภูมิใจเช่นกัน หลังจากใช้ชีวิตที่มีเกียรติและมั่งคั่งมาหลายสิบปี คนเหล่านี้คุ้นชินกับความรู้สึกที่อยู่เหนือกว่าคนอื่นแล้ว

มีเพียงมู่เจิ้งเฟิงเท่านั้นที่ขมวดคิ้วเล็กน้อย และไม่พูดอะไร

“บอกมาสิว่านายต้องการวัตถุดิบยาชนิดใด?” ในที่สุดมู่จือเสว๋ก็กลับมามีความมั่นใจอีกครั้ง หยิบถ้วยชาบนโต๊ะขึ้นมาแล้วจิบเบา ๆ

ชื่อวัตถุดิบยาที่ใช้ในการกลั่นยาสร้างรากฐานของโลกบำเพ็ญเซียน เรียกไม่เหมือนกับโลกใบนี้อย่างแน่นอน ตอนนี้เฉินโม่ไม่สามารถบอกชื่อที่แน่นอนออกมาได้

หลังจากครุ่นคิด เฉินโม่กล่าวว่า “ผมต้องการวัตถุดิบยาหลายชนิด และมันก็ค่อนข้างยุ่งเหยิง พวกคุณสามารถให้ผมไปที่ห้องเก็บวัตถุดิบยาได้ไหม?”

“ไม่ได้! ห้องเก็บวัตถุดิบยาของสำนักยาเซียน ไม่ใช่สถานที่ที่บุคคลภายนอกอยากจะเห็นก็จะได้เห็น?” ผู้อาวุโสระดับสูงคนหนึ่งของตระกูลมู่กล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา

เฉินโม่ไม่ท้อ มองมู่จือเสว๋แล้วกล่าวว่า “ถ้าตระกูลมู่มีวัตถุดิบยาที่ผมต้องการ ผมยินดีที่จะใช้สูตรยาของยาเม็ดนี้เป็นการแลกเปลี่ยน!”