แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 883

“แต่พวกเราจะรู้ได้อย่างไรว่าสูตรยาของนายเป็นสูตรยาจริงหรือไม่” มู่จือเสว๋มองเฉินโม่และกล่าว

สีหน้าของเฉินโม่ผ่อนคลาย “แล้วนายต้องการอะไร?”

มู่จือเสว๋กล่าวว่า “เว้นเสียแต่นายจะนำสูตรยาออกมาให้พวกเราก่อน และให้ผมทำการทดสอบก่อน ถ้าสามารถกลั่นยาวิเศษล้ำเลิศออกมาได้จริง ๆ มันก็จะพิสูจน์ว่าสูตรยาของนายเป็นสูตรยาจริง”

“นายวางใจเถอะ ผมจะใช้ชื่อเสียงของสำนักยาเซียนรับประกันกับนายพวกเราจะไม่ลอกสูตรยาของนายอย่างแน่นอน และจะไม่ขโมยสูตรยาของนายเช่นกัน”

สามารถกล่าวว่าเงื่อนไขนี้ไร้ยางอายมาก แม้แต่สมาชิกของตระกูลมู่บางคนที่เป็นคนหน้าบางและขี้เกรงใจ ก็ยังแอบรู้สึกละอายใจ

สูตรยาวิเศษล้ำเลิศนั้นล่ำค่ามาก แล้วใครจะยอมให้คนนอกเห็นล่ะ? เพราะเมื่อคนอื่นเห็นแล้ว จะต้องจำไว้อย่างแน่นอน

สำหรับการรับประกันของมู่จือเสว๋ เป็นเพียงการพูดเรื่อยเปื่อยเท่านั้น หลังจากพวกเขาอ่านแล้ว หรือว่าคนอื่นจะสามารถลบความทรงจำของพวกเขาออกจากสมองได้?

ขอเพียงแค่ไม่สามารถลบความทรงจำได้ สูตรยานี้ก็จะกลายเป็นของพวกเขาเช่นกัน

สมาชิกของตระกูลมู่ต่างมองเฉินโม่ ด้วยดวงตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง พวกเขาหวังว่าเฉินโม่จะตกลง แต่ยังมีคนบางคนแอบตำหนิว่าเงื่อนไขที่ผู้นำตระกูลเสนอนั้นโหดร้ายเกินไป ถ้าทำให้เฉินโม่ตกใจจนหนีไป แล้วพวกเขาจะไปหาสูตรยาวิเศษล้ำเลิศแบบนี้ได้จากที่ไหนอีก?

มีความเหยียดหยามประกายอยู่ในดวงตาของเฉินโม่ และกล่าวด้วยน้ำเสียงราบเรียบว่า “ผมรับปากนาย”

ใบหน้าของมู่จือเสว๋เต็มไปด้วยความประหลาดใจ เขากำลังคิดที่จะลดเงื่อนไขลง แต่นึกไม่ถึงว่าเฉินโม่จะตกลงทันทีโดยไม่ต่อรอง

สมาชิกที่เหลือของตระกูลมู่เกือบจะตะโกนออกมา ขอเพียงแค่เฉินโม่ตกลง สูตรยาวิเศษล้ำเลิศนี้ก็จะกลายเป็นของตระกูลมู่แล้ว

สีหน้าของมู่เจิ้งเฟิงผ่อนคลาย เผยให้เห็นความโล่งอก เมื่อมีสูตรยาวิเศษล้ำเลิศนี้แล้ว ทักษะการกลั่นยาของเขาต้องสามารถพัฒนาขึ้นไปได้อีกอย่างแน่นอน

เฉินโม่พลิกมือ แล้วหยิบสูตรยาเสริมจิตที่คัดลอกไว้ล่วงหน้าออกมาจากแหวนเก็บของ แล้วโยนให้มู่จือเสว๋ราวกับขยะ