แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 9

ช่วงเช้าเวลาเจ็ดโมง สิบนาที เมื่อเฉินโม่ล้างหน้าล้างตาเรียบร้อย เพิ่งทานข้าวเช้าข้างนอกเสร็จ หลี่ซู่เฟินผู้เป็นแม่ก็โทรมา

"เสี่ยวโม่ รีบนั่งรถมาที่สนามบินฮ่านหยาง ไปร่วมงานศพยายที่ยานจิงกับแม่!" เสียงของหลี่ซู่เฟินแหบพร่า เห็นได้ชัดว่าเพิ่งร้องไห้มา

ระยะเวลาที่ห่างหกร้อยปี เป็นครั้งแรกที่เฉินโม่ได้ยินเสียงแม่ เหมือนมันเปลี่ยนไปมาก

เงียบอยู่ครู่หนึ่ง เฉินโม่พูดด้วยเสียงอ่อนโยนว่า "แม่ ผมจะรีบไป เสียใจด้วยนะครับแม่!"

"อืม แม่รอลูกที่สนามบินนะ ลูกรีบมาล่ะ"

เมื่อวางสาย เฉินโม่ล็อกประตูและออกมา เรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง พูดกับคนขับว่า "ไปสนามบินฮ่านหยาง!"

ระหว่างเมืองอู่โจวกับเมืองฮ่านหยาง ระยะทางห่างกันประมาณสองร้อยกิโลเมตร ถ้าใช้ทางด่วน น่าจะใช้เวลาประมาณสองชั่วโมง

เมื่อได้ยินว่าจะเดินทางไกล คนขับรถที่รูปร่างอ้วนดีใจมาก การเดินทางนี้ พอๆ กับเขาขับรถในเมืองเป็นสิบวัน

บนรถแท็กซี่ เฉินโม่หลับตาครุ่นคิด จมอยู่กับการนึกย้อนความทรงจำ

หลี่ซู่เฟินแม่ของเฉินโม่ ไม่ใช่คนธรรมดา เป็นคนของตระกูลหลี่ หนึ่งในหกตระกูลมหาอำนาจของยานจิง

สองสามปีมานี้ตระกูลหลี่มีอิทธิพลเป็นอย่างมาก ไม่ว่าจะเป็นด้านทหาร หรือการเมือง มีอำนาจยิ่งใหญ่ เพียงพอที่จะส่งผลกระทบกับการตัดสินใจในอนาคตของประเทศหัวเซี่ย

แต่หลี่ซู่เฟินมีความสัมพันธ์กับฝั่งแม่ไม่ค่อยดีเท่าไร แทบจะกลายเป็นศัตรูกัน

ตอนนั้นเฉินจิงเย่พ่อของเฉินโม่กับหลี่ซู่เฟินเป็นเพื่อนมหาวิทยาลัย รักกันอย่างอิสระ แต่เพราะความแตกต่างทางฐานะมากเกินไป ทำให้ระหว่างทางรักเจอกับการคัดค้านของตระกูลหลี่ และกลายเป็นเรื่องตลกของตระกูลอื่นในยานจิง