แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 90

ซังซังเพียงแค่มองดูยาเสริมจิต ก็รู้แล้วว่ายาเม็ดนี้ไม่ธรรมดา และมองไปยังเฉินโม่ด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความซาบซึ้ง

"ฉันมีธุระจะต้องออกไปข้างนอก พวกเธอตามสบายเลย! " เฉินโม่พูดจบ ก็หันหลังเดินจากไป

เอียนชิงเฉิงไม่ได้พูดอะไร แต่ซังซังพลันพูดขึ้นว่า: "ช้าก่อน ให้คุณหนูตามไปกับคุณด้วย! "

เอียนชิงเฉิงตกใจ มองไปที่ซังซังพร้อมกับขมวดคิ้วและถามขึ้นว่า: "ทำไมฉันต้องไปกับเขาด้วย? "

ซังซังคิดที่จะพูดเรื่องเมื่อคืนที่ว่ามีนักฆ่าแอบลอบทำร้าย แต่ก็กังวลว่าจะทำให้เอียนชิงเฉิงตกใจ จึงพูดเพียงแค่ว่า: "ฉันมีอาการไม่ค่อยสบาย เกรงว่าจะไม่สามารถปกป้องคุณหนูได้ คุณหนูไปกับเฉินโม่ เขาสามารถที่จะปกป้องความปลอดภัยให้กับคุณหนูได้! "

เพียงแค่เห็นถึงพลังความสามารถของเฉินโม่แล้ว ซังซังก็รู้ดีว่าหากเอียนชิงเฉิงติดตามไปกับเฉินโม่ ยังจะปลอดภัยมากกว่าอยู่กับตัวเองเสียอีก โดยเฉพาะอย่างยิ่งตอนนี้ตัวเธอเองได้รับบาดเจ็บ จำเป็นจะต้องพักรักษาตัว

เอียนชิงเฉิงมองไปที่ซังซังด้วยความสงสัย และก็มองไปยังเฉินโม่ที่ไร้อารมณ์ไร้ความรู้สึก แล้วก็พยักหน้าอย่างไม่ค่อยเต็มใจ: "ตามนี้แล้วกัน ฉันจะไปกับเขา! "

เฉินโม่เองก็ปวดศีรษะขึ้นชั่วขณะ เขาจะออกไปทำธุระ โดยที่ข้างกายมีหญิงงามอย่างเอียนชิงเฉิงติดตามไปด้วย เกรงว่าจะเกิดปัญหาอย่างต่อเนื่อง

แต่เขาเข้าใจว่าซังซังจะต้องพักรักษาตัว ถ้าหากเวลานี้มีนักฆ่าลอบบุกเข้ามาทำร้าย เอียนชิงเฉิงคงจะตายอย่างไม่ต้องสงสัย!

"อย่างนั้นก็ไปกับฉันแล้วกัน! " เฉินโม่มองไปที่เอียนชิงเฉิงอย่างจำใจ รู้สึกว่านี่คือตัวถ่วง!

ถ้าหากเอียนชิงเฉิงรู้ว่าผู้ชายนั้นคิดว่าเธอเองเป็นตัวถ่วง ไม่รู้ว่าเธอจะโมโหบ้างหรือไม่ ซึ่งตอนที่อยู่ยานจิงนั้นไม่รู้ว่ามีคุณชายลูกเศรษฐีจำนวนมากเท่าไรที่ต้องการขอพบเจอกับเธอแต่ก็ยังไม่ได้พบเลย

เมื่อออกมาจากบ้านเช่าในชุมชนเมือง เฉินโม่ก็โบกเรียกรถแท็กซี่คันหนึ่ง เพื่อไปยังที่พักของลูกศิษย์ที่เชื่อฟังคนนั้น

เดินทางประมาณสิบห้านาที เฉินโม่พบว่าคนขับรถวัยกลางคนได้แอบมองเอียนชิงเฉิงผ่านกระจกมองหลังสี่สิบห้าครั้ง โดยในทุกหนึ่งนาทีจะมองสามครั้ง

เมื่อลงมาจากรถ เฉินโม่ก็พลันจ้องมองไปที่เอียนชิงเฉิง พร้อมกับขมวดคิ้วขึ้นเล็กน้อย

เอียนชิงเฉิงถูกเขาจ้องมองจนอึดอัดใจ จึงถามขึ้นว่า: "ทำไมต้องจ้องมองฉันแบบนี้ด้วย? "

เฉินโม่ครุ่นคิดชั่วครู่ และพูดว่า: "ครั้งต่อไปเมื่อเธอออกจากที่พัก ก็ควรที่จะใส่แว่นกันแดดเถอะ! "