แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 924

หยางจื่อหนิงมองศาสตราจารย์เสิ่นด้วยสีหน้านิ่งเฉย “นายแน่ใจว่าจะเสี่ยง?”

สายตาของทุกคนที่มองไปยังศาสตราจารย์เสิ่น ล้วนเต็มไปด้วยความสะใจ ดูสิว่าศักดิ์ศรีของตัวศาสตราจารย์เสิ่นเองที่สำคัญ หรือว่าสิทธิ์เข้าแข่งขันที่ผู้อำนวยการมหาวิทยาลัยหัวหนานทิ้งศักดิ์ศรีไปขอมานั้นสำคัญ

ในขณะที่ทุกคนคิดว่าศาสตราจารย์เสิ่นจะมีความลำบากใจต่อการตัดสินใจ แต่ศาสตราจารย์เสิ่นกลับให้คำตอบออกมาอย่างไม่ลังเลสักนิด

“ผมมั่นใจ!”

“หากว่าฝีมือความสามารถของเฉินโม่ต่ำกว่าที่งานแลกเปลี่ยนกำหนด มหาวิทยาลัยหัวหนานของพวกเรายินดีมอบสิทธิ์การเข้าร่วมแข่งขันคืนให้”

ศาสตราจารย์เสิ่นสีหน้าจริงจัง น้ำเสียงหนักแน่น เด็ดเดี่ยว

“ศาสตราจารย์เสิ่นครับ!” หวางเฉิงตกใจ แม้ว่างานแลกเปลี่ยนสิบแปดครั้งก่อน มหาวิทยาลัยหัวหนานจะอยู่อันดับท้ายมาตลอด แต่ถ้าให้เสียสิทธิ์การเข้าร่วมแข่งขันไปด้วยเลย อย่างนั้นมหาวิทยาลัยหัวหนานก็จะไม่ม่โอกาสในการเอาชนะได้อีก

พวกจางซินเหมิงเองก็มองศาสตราจารย์เสิ่นด้วยสีหน้าร้อนรน หวังว่าเขาจะเปลี่ยนใจ

ศาสตราจารย์เสิ่นไม่สนใจพวกเขา มองไปที่หยางจื่อหนิงด้วยสายตามั่นใจ เขารู้ว่าเพียงแค่ผ่านด่านหยางจื่อหนิงไปได้ คนอื่นๆก็จะไม่พูดอะไรอีก

หยางจื่อหนิงมองศาสตราจารย์เสิ่นอย่างจริงจังอยู่นาน สีหน้าแย่มาก เห็นได้ชัดว่าโมโห

แต่ เขามีมารยาทอย่างมาก ไม่ได้โวยวายอะไร เพียงหันหลังเดินกลับที่นั่ง แล้วพูดว่า “ตกลง ในเมื่อนายยกย่องเขามากขนาดนี้ อย่างนั้นก็ให้เขาได้ลองดู หากแพ้ มหาวิทยาลัยหัวหนานของพวกนายจะถูกยกเลิกสิทธิ์การเข้าร่วมแข่งขันในงานแลกเปลี่ยนตลอดไป！”

นักศึกษาหกคนของมหาวิทยาลัยหัวหนาน รู้สึกเศร้าเสียใจทันที นั่งเหม่อลอยบนเก้าอี้อย่างนิ่งอึ้ง

ศาสตราจารย์เสิ่นกัดฟันแน่น ถึงแม้เขารู้ว่าการให้เฉินโม่เป็นตัวแทนเขา จะต้องแลกเปลี่ยนอะไรบางอย่าง แต่ก็ไม่คิดว่าจะมีการขัดขวางหนักขนาดนี้

ศาสตราจารย์เสิ่นยืนมองเฉินโม่ที่อยู่บนเวทีเงียบๆ ในแววตามีความปลื้มใจ “เฉินโม่ สิ่งที่ฉันสามารถทำได้ฉันก็ทำไปแล้ว ที่เหลือต้องพึ่งนายแล้วละ”