แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 961

เฉินโม่พาเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนเข้ามาในเขาต้าเหลียงอีกครั้ง

ครั้งนี้คนมาเขาต้าเหลียงเยอะยิ่งขึ้น ตั้งแต่หน้าภูเขาถึงลึกลงไปในภูเขา เดินไม่กี่สิบเมตรก็จะเห็นนักบู๊หนึ่งคน

สายตาเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนมองไปมา พูดเบาๆ ว่า “เฉินโม่ ดูเหมือนคนที่รู้ข่าวเยอะขึ้นเรื่อยๆ ไม่แน่อาจยั่วยุพวกปีศาจเฒ่าที่ซ่อนตัวอยู่ให้ออกมาก็ได้!”

“ไม่เป็นไร มันผู้ใดไม่รุกรานฉัน ฉันก็ไม่รุกรานมันผู้ใด ถ้ามีใครกล้าคิดไม่ดีกับเรา เราก็ไม่จำเป็นต้องเกรงใจ!” ความอาฆาตแวบขึ้นมาในแววตาเฉินโม่

“ไปกันเถอะ!”

“อืม!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนพยักหน้า เดินตามหลังเฉินโม่อย่างว่าง่าย

ลักษณะของเขาต้าเหลียงทั้งสูงทั้งอันตราย แต่สำหรับพวกนักบู๊ที่คล่องแคล่วปราดเปรียว ไม่นับประสาอะไร พวกนักบู๊เดินในเขาอย่างไม่หวั่นกลัว ขนาดสัตว์ดุร้ายจำพวกหมูป่าเห็นพวกเขา ยังตกใจจนวิ่งหัวซุกหัวซุน

เฉินโม่เดินมาถึงหน้าผาแห่งหนึ่ง ก็ไม่เดินต่ออีก

“ที่นี่ลักษณะพื้นที่สูง สามารถมองเห็นสภาพในภูเขาได้เป็นส่วนใหญ่ ในเมื่อเขาซูคงเป็นมิติใบเล็กที่สามารถเคลื่อนที่ได้ แค่เราอยู่ในเขตของภูเขาแห่งนี้ อยู่ที่ไหนก็เหมือนกัน!” เฉินโม่นั่งลงบนหินบลูสโตนสะอาดก้อนหนึ่ง มองพวกนักบู๊ที่เดินไปมาด้านล่าง

“นายพูดถูก เราใช้กลยุทธ์รอซ้ำยามเปลี้ย!” เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนหัวเราะ นั่งลงข้างเฉินโม่ ทั้งสองคนมองพวกนักบู๊ที่มากันอย่างต่อเนื่องด้านล่าง

พวกเขาเหมือนไม่ได้มาหาสมบัติ แต่เหมือนคู่รักมาเที่ยวกันมากกว่า

จู่ๆ เฉินโม่หรี่ตาลง

ด้านล่างเขา หลี่เจ๋อกำลังเดินตามทางบนภูเขาที่พวกเฉินโม่เดินผ่านเมื่อครู่ ภายใต้การคุ้มครองของผู้อาวุโส

“คิดไม่ถึงว่าคนตระกูลมหาอำนาจของยานจิงก็มากันแล้ว” เฉินโม่ยกยิ้มมุมปาก ถ้าอัจฉริยะตระกูลหลี่ตายที่นี่ ไม่รู้ว่าคุณตาคนนั้นของเขาจะรู้สึกอย่างไร

แต่คิดไปคิดมาเฉินโม่ว่าปล่อยไปดีกว่า แม้ตระกูลหลี่ทำผิดต่อเขาและแม่ แต่ยังไงในตัวเขาก็ยังมีสายเลือดตระกูลหลี่ไหลเวียนอยู่ครึ่งหนึ่ง