แดนนิรมิตเทพ นิยาย บท 962

ยันต์หยก!

ครั้งนี้นักบู๊ทุกคนนั่งไม่ติดแล้ว ยันต์หยกเป็นกุญแจเข้าไปในเขาซูคงเลยนะ

ถึงเขาซูคงปรากฏออกมา ถ้าไม่มียันต์หยกก็เข้าไปไม่ได้ ดังนั้นเมื่อได้ยินคำว่ายันต์หยก พวกนักบู๊พากันหายใจเร็ว

สามคนของสำนักหลิงหยุนก่อนหน้านี้ ตามฆ่าเนี่ยเสี่ยวเชี่ยนก็เพราะยันต์หยก เห็นความล้ำค่าสูงส่งของยันต์หยกได้อย่างชัดเจน

เฉินโม่ยังจำได้ ตอนนั้นผางซื่อหยวนรับปากฆ่าเอียนชิงเฉิง ค่าตอบแทนที่ผู้อยู่เบื้องหลังคนนั้นจะให้ น่าจะเป็นยันต์หยก

แต่ยันต์หยกล้ำค่าและสูงส่ง ไม่มีใครยอมแลกด้วยชีวิต

ทุกคนกำลังประเมินพละกำลังของตัวเอง ถ้าช่วยคนไม่ได้ กลับเอาชีวิตตัวเองเข้าไปเสี่ยง มันจะได้ไม่คุ้มเสีย

เมื่อเห็นว่าตัวเองยอมแบ่งยันต์หยกใช้ร่วมกับคนอื่น แต่ก็ยังไม่มีใครยอมโผล่มาช่วยตัวเอง ชายวัยกลางคนรู้สึกโมโห

“ฮ่าๆ จะแย่งยันต์หยกของฉันใช่ไหม ถึงฉันทำมันหาย ฉันก็ไม่มีทางให้พวกนาย!”

พูดจบ ชายวัยกลางคนคนนั้นยกมือขึ้น โยนยันต์หยกออกไป มันปลิวมาทางที่เฉินโม่อยู่อย่างพอดิบพอดี

เฉินโม่ยกมือขึ้นรับ มองแวบหนึ่ง เป็นยันต์หยกจริงๆ เหมือนชิ้นที่เนี่ยเสี่ยวเชี่ยนได้มาเป๊ะๆ

เฉินโม่สงสัยมากว่ายันต์หยกนี้มาจากที่ไหน ทำไมอยู่ดีๆ ก็ปรากฏออกมา หรือต้องทำตามเงื่อนไขอะไรก่อนถึงจะปรากฏออกมา

แต่ทั้งหมดต้องรอให้เข้าไปในเขาซูคงได้ก่อน จึงจะไขความสงสัยนี้ได้

เห็นยันต์หยกอยู่ในมือเฉินโม่ สามคนนั้นหยุดการไล่ล่า ชายวัยกลางคนหัวเราะเสียงดังใส่เฉินโม่ “น้องชาย ดวงนายไม่เลวนี่ ถ้าไม่มีความสามารถรักษายันต์หยกไว้ ก็โยนทิ้งเถอะ! เพราะชีวิตสำคัญกว่า!”

ชายวัยกลางคนคนนั้นพูดจบ ก็เดินอาดๆ ออกไป

“ไอ้หนุ่ม เอายันต์หยกมา!” หัวหน้าในบรรดาคนชุดดำทั้งสามคนเอ่ยขึ้น

ไม่ไกล ความตกใจแวบขึ้นมาบนใบหน้าหลี่เจ๋อ แต่ไม่นานก็กลับมาเป็นปกติ มีความคิดต่อสู้ออกมาจากสายตาที่มองเฉินโม่