แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 103

สถานการณ์ในตอนนี้เหมือนกับฝนที่ตกหนักเมื่อคืนนั้นในหกปีก่อนมาก

สวี่รั่วฉิงจ้องมองชายหนุ่มที่เห็นได้ชัดว่าน้ำหนักเกินกว่าที่ตัวเองจะรับไหว แล้วถอนหายใจทีหนึ่ง ด้วยเรี่ยวแรงของตัวเอง ไม่มีทางย้ายตัวชายหนุ่มไปไว้ในห้องนอนข้างในได้แน่

“ประธานลี่?” แล้วสวี่รั่วฉิงก็ลองร้องเรียกลี่ถิงเซิ่งขึ้นอีกหลายครั้ง แต่ก็ไม่มีผลอะไรเลย

บนใบหน้าหล่อเหลาในตอนปกติของชายหนุ่มนั้น ตอนนี้ได้มีสีแดงเปื้อนขึ้นมาเล็กน้อยแล้ว และลมหายใจที่ร้อนผ่าวก็พ่นลงบนหลังมือของสวี่รั่วฉิง

สวบ ทีหนึ่ง แล้วมือก็หดกลับเข้ามา

เฮ้อ เมื่อไม่มีทางอื่นแล้ว จึงได้แต่ต้องให้เธอพาทั้งคนทั้งเก้าอี้เข้าไปในห้องนอนด้วยแล้ว

สวี่รั่วฉิงใช้รีโมตเปิดประตูห้องที่ซ่อนอยู่ออก “ประธานลี่ ถ้าคุณตื่นมาแล้ว จะมาว่าฉันไม่ได้นะ”

จากนั้น เธอก็เข็นเก้าอี้ แล้วพาทั้งคนทั้งเก้าอี้เข้าไปในห้องนอน และเปิดเครื่องปรับอากาศขึ้น แล้วปรับให้เป็นระบบลมร้อน

หลังจากที่ทำเรื่องพวกนี้เสร็จแล้ว สวี่รั่วฉิงก็โทรไปที่เบอร์โทรศัพท์ของหลี่อาน หลังจากที่ดังสองสามทีแล้ว หลี่อานก็รับสาย

“ผู้ช่วยหลี่ ประธานลี่เป็นไข้หมดสติไปแล้ว” สวี่รั่วฉิงพูดตามความจริง

หลี่อานกำลังช่วยประธานลี่จัดการธุระอยู่ที่ศาลากลางจังหวัดในเมืองหลินชวนอยู่

พอเขาได้ยินคำพูดของสวี่รั่วฉิง ใจก็กระตุกขึ้นทีหนึ่ง แล้วก็รีบแจ้งเลขหมายโทรศัพท์ออกมาให้สวี่รั่วฉิงพรวนหนึ่ง “นี่เป็นเบอร์โทรศัพท์หมอส่วนตัวของประธานลี่ คุณรีบโทรหาเขา! ตอนนี้ผมยังกลับไปทันทีไม่ได้ คงต้องพึ่งคุณแล้ว!”

ว่าแล้วว่าช่วงนี้ประธานลี่ทำงานยุ่งมาก จะต้องเกิดเรื่องขึ้นแน่ ๆ!

แล้วดูนี่ ถึงกับเป็นไข้หมดสติไปในบริษัทเลย!

สวี่รั่วฉิงจดเบอร์โทรศัพท์ที่หลี่อานบอกกับเธอไว้ จากนั้นก็รีบกดหมายเลขโทรศัพท์แล้วกดโทรออกไปอย่างรวดเร็วราวกับน้ำไหล

หนึ่งนาทีให้หลัง โทรศัพท์โทรติดแล้ว และมีเสียงผู้ชายที่ฟังดูอายุยังน้อยเสียงหนึ่งลอยมา

น้ำเสียงของเขาแฝงไว้ด้วยความไม่พอใจอยู่เสี้ยวหนึ่ง “ใครครับ?”

สวี่รั่วฉิงอึ้งไปหนึ่งวินาที หมอส่วนตัวของประธานลี่อายุน้อยเกินไปหรือเปล่า?

แต่ว่าไม่นานสวี่รั่วฉิงก็ตั้งสติกลับมาได้ แล้วก็รักษาท่าทีที่เป็นมืออาชีพไว้ และพูดด้วยน้ำเสียงสงบนิ่งขึ้นว่า “สวัสดีค่ะ ฉันเป็นผู้ช่วยส่วนตัวของประธานลี่ ตอนนี้ประธานลี่เป็นไข้สูงค่ะ ต้องรบกวนคุณหมอมาที่บริษัทลี่ซื่อกรุ๊ปสักเที่ยวนะคะ ขอบคุณค่ะ”

ชายหนุ่มที่อยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เงียบไปหลายวินาที แล้วก็หัวเราะพรืดขึ้นมาคำหนึ่ง

ความสงสัยในใจของสวี่รั่วฉิงก็ยิ่งลึกเข้าไปอีก

จากนิสัยของลี่ถิงเซิ่งนั้น สามารถอดทนกับหมอส่วนตัวที่นิสัยแปลกประหลาดคนหนึ่งแบบนี้ได้ยังไงกัน?

“คุณหมอคะ?” สวี่รั่วฉิงถามขึ้น

หมอหนุ่มที่ลึกลับและน่าแปลกคนนั้นถามกลับขึ้นว่า “ทำไมผมถึงไม่รู้ว่าข้างกายของลี่ถิงเซิ่งยังมีผู้ช่วยสาวอยู่ด้วย? คุณเป็นผู้ช่วยสาวของเขาจริง ๆ เหรอ?”

สวี่รั่วฉิง “……”

ถ้าหากไม่ใช่เพราะว่าลี่ถิงเซิ่งเป็นไข้สูง และผู้ชายคนนี้เป็นหมอส่วนตัวของลี่ถิงเซิ่งละก็

จากนิสัยของสวี่รั่วฉิงแล้ว จะต้องหลังจากที่พูดคุยกันอย่างแปลก ๆ แล้วก็จะต้องวางสายไปแน่

สวี่รั่วฉิงหน้ายิ้มแต่ในใจไม่ยิ้ม “ใช่ ฉันเป็นผู้ช่วยใหม่ของประธานลี่ ในเมื่อก็ได้แจ้งคุณหมอให้ทราบแล้ว หวังว่าคุณจะรีบมาให้ถึงนะคะ”

หลังจากที่พูดจบ สวี่รั่วฉิงก็วางสายไปก่อนอย่างมีมารยาท

เธอรู้สึกว่าถ้าตัวเองยังพูดต่อไป จะต้องโดนผู้ชายคนนั้นทำให้โมโหจนตายแน่

“……เสียงดัง”

หลังจากที่สวี่รั่วฉิงวางสายไปแล้ว ริมฝีปากที่แห้งผากของผู้ชายที่นั่งพักผ่อนอยู่บนเก้าอี้ก็พูดเสียงที่แหบแห้งออกมาคำหนึ่ง

“ประธานลี่ คุณตื่นแล้วเหรอคะ?” ดวงตาของสวี่รั่วฉิงค่อย ๆ กะพริบขึ้น แล้วก็เอาโทรศัพท์ใส่เข้าไปในกระเป๋าเล็ก ๆ ของเสื้อสูท

บนใบหน้าของลี่ถิงเซิ่งยังมีสีแดงระเรื่อบาง ๆ อยู่ชั้นหนึ่ง

ไม่เพียงแค่ใบหน้า ใบหูก็ยังแดงอยู่บ้าง

แค่ดูก็รู้ว่าต้องตัวร้อน

ลี่ถิ่งเซิ่งไม่มีเรี่ยวแรงทั้งตัว หนังตาก็หนักอึ้ง

วันนั้นระหว่างทางที่กลับมาจากคฤหาสน์คุณนายใหญ่ตระกูลลี่ แล้วโดนลมเย็นก็เลยไม่สบายเข้า

หลายวันมานี้เขาก็กินยาแก้หวัดมาตลอด หลี่อานเกลี้ยกล่อมให้เขาพักผ่อนอยู่บ้านดี ๆ แต่เขาไม่ฟัง

คิดไม่ถึงว่าวันนี้ กลับเป็นไข้สูงในเวลาทำงานไปได้

เมื่อกี้เสียงที่หญิงสาวพูดคุยโทรศัพท์กับคนอื่น มีความดังหนวกหูอยู่บ้าง ลี่ถิงเซิ่งจึงลืมตาขึ้นอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย หลังจากที่กวาดมองรอบข้างรอบหนึ่ง ก็พบว่าตัวเองได้มาถึงห้องนอนข้างในแล้ว

“……อืม” ลี่ถิงเซิ่งรู้สึกว่าหัวของตัวเองหนักมาก

เขาลุกขึ้น แล้วความวิงเวียนก็เกิดขึ้นมาระลอกหนึ่ง

สวี่รั่วฉิงรีบประคองมือของเขาไว้ทันที

“คุณลางานไปแล้วไม่ใช่เหรอ?” ลี่ถิงเซิ่งพิงหัวเตียงอยู่ แล้วก็หยิบแท็บเล็ตที่อยู่บนตู้หัวเตียงมาเปิดออก แล้วก็เริ่มดูการเคลื่อนไหลของหุ้นของบริษัทขึ้นมา

แล้วสวี่รั่วฉิงก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าตอนแรกเธอลางานบ่ายวันนี้เพื่อที่จะไปส่งซูจิ่วเอ๋อร์นี่

“ประธานลี่ คุณเป็นอย่างนี้แล้วฉันจะลางานออกไปได้ยังไงกัน ผู้ช่วยหลี่ก็ไม่อยู่ ก่อนที่หมอส่วนตัวของคุณจะมาถึง ถ้าเกิดคุณหมดสติไปอีกจะทำยังไงล่ะ? ในห้องทำงานไม่ได้มีฉันคนที่สองหรอกนะ” สวี่รั่วฉิงพูดขึ้น แล้วเอาโทรศัพท์ออกมา และส่งข้อความให้ซูจิ่วเอ๋อร์ข้อความหนึ่ง

“จิ่วเอ๋อร์ ที่บริษัทมีเรื่องกะทันหัน คงจะไปส่งเธอไม่ได้แล้ว”

กดส่ง

ลี่ถิงเซิ่งเหล่มองทีหนึ่ง แล้วดื่มน้ำคำหนึ่ง และก็ไม่ได้พูดอะไร

ช่วงนี้เขาเหนื่อยเกินไปแล้วจริง ๆ

แต่ว่าเสียงที่แอนนาเรียกชื่อของเขาเมื่อกี้นั้น กลับยิ่งทำให้เขารู้สึกคุ้นเคยมากขึ้น

ราวกับว่าเมื่อหกปีก่อน ได้มีคนเคยใช้น้ำเสียงแบบนี้พูดคุยอยู่ข้างหูเขายังไงอย่างงั้น

ลี่ถิงเซิ่งหลับตาลง เอาความคิดที่อยู่ในหัวสมองสลัดทิ้งไป แล้วรวบรวมความสนใจมาอยู่บนหน้าจอแท็บเล็ต

สวี่รั่วฉิงเทน้ำเย็นออกมาจากห้องน้ำกะละมังหนึ่ง หลังจากที่จุ่มให้ผ้าขนหนูจนเปียกหมดแล้ว ก็ยื่นให้กับลี่ถิงเซิ่ง

“ประธานลี่ ในห้องทำงานไม่มีถุงน้ำแข็ง ใช้อันนี้ไปก่อนละกันนะคะ”

มือของหญิงสาวเย็นเฉียบ ทาบลงบนหน้าผากที่ร้อนผ่าวของชายหนุ่ม

แล้วอยู่ ๆ มือใหญ่ที่ร้อนผ่าว ก็คว้าข้อมือของเธอเอาไว้

เรี่ยวแรงที่มากมาย ทำให้สวี่รั่วฉิงไม่มีทางที่จะขัดขืนออกได้เลย

“ประธานลี่ นี่คุณ……?”

“ให้ผมพักผ่อนครู่หนึ่ง” ในน้ำเสียงที่แหบแห้งของลี่ถิงเซิ่งแฝงอารมณ์บางอย่างที่ทำให้สวี่รั่วฉิงรู้สึกกลัวและไม่เข้าใจอยู่อีกเล็กน้อย

มือของสวี่รั่วฉิงนั้นเย็นมาก จึงเป็นสิ่งเดียวที่สามารถผ่อนคลายหัวที่ปวดจนจะระเบิดอยู่ของลี่ถิงเซิ่งในตอนนี้

สวี่รั่วฉิงอ้ำอึ้งไปครู่หนึ่ง

“อ๋อ……ได้ค่ะ”

แล้วในตอนที่ชายหนุ่มกุมมือของเธออยู่นั้น อยู่ ๆ ประตูห้องนอนก็ถูกผลักออก

“เฮ้ ได้ยินว่าคุณเป็นไข้แล้วเหรอ?”