แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 128

“แขวนไว้เถอะ” ลี่ถิงเซิ่งวางแท็บเล็ตไว้บนโต๊ะ “ถ้าไม่เกี่ยวข้องถึงระดับบริษัท เรื่องอื่นก็ไม่จำเป็นต้องแทรกแซง ถึงยังไงแอนนาก็เป็นนักปรุงน้ำหอมของลี่ซื่อกรุ๊ป มีชื่อเสียงในหลินชวนเป็นเรื่องดี”

“แต่ว่า—“ หลี่อานยังมีคำที่อยากพูด แต่ก็ถูกลี่ถิงเซิ่งหยุดไว้

เขาเหลือบมองหลี่อานอย่างเย็นชา “คำบางคำพูดมากเกินไปก็ไม่น่าสนใจแล้ว ฉันจะพักผ่อน”

พูดจบ ลี่ถิงเซิ่งก็เดินขึ้นชั้นบนไปอย่างไม่รีบไม่ร้อน

หลี่อานมองไปที่เงาของชายหนุ่ม แววตาเผยความไม่เข้าใจ

ประธานลี่ไม่รู้หรอว่าการผลักแอนนาไปบนเวทีในเวลานี้ จะถูกสวี่รั่วยีมองเป็นหนามยอกอก?

......

สามวันหลังจากนั้น โพสต์เกี่ยวกับแอนนานักปรุงน้ำหอม ก็ได้รับความนิยมบนอินเตอร์เน็ต

ไม่รู้ว่าผู้หญิงคนไหนที่ตัดสินใจชื่นชอบสวี่รั่วฉิงเพราะรูปภาพใช้ความพยายามอย่างมาก นำผลงานปรุงน้ำหอมและประวัติของแอนนาที่ต่างประเทศมาเผยแพร่ในอินเตอร์เน็ต

พริบตาเดียวยอดวิวก็ทะลุ100ล้าน จำนวนคอมเมนต์เกิน10ล้านในโพสต์มีภาพถ่ายชีวิตประจำวันที่ต่างประเทศของสวี่รั่วฉิงมากมาย ทั้งหมดได้มาจากบัญชีโซเชียลของสวี่รั่วฉิง

“คุณพระ ที่แท้พี่สาวแอนในชีวิตประจำวันน่ารักขนาดนี้เชียวหรอ? ฉันยังนึกว่าเธอเป็นคนเย็นชาเสียอีก!”

“ชีวิตประจำวันน่ารัก ก็เพราะรักการใช้ชีวิตไง! เมื่อเจอกับคนที่ไม่สนใจก็จะเย็นชา ฉันชอบคนบุคลิคแบบนี้!

“ใช่ใช่ใช่ สามารถอาศัยหน้าตาหากินได้แต่อาศัยความสามารถหากิน ในเมื่ออาศัยความสามารถหากิน แล้วทำไมต้องทำหน้าดีใส่คนที่ไม่ชอบล่ะ?”

“เธอยังเข้าร่วมทีมรถผู้หญิงของยุโรปด้วย? ฉันยังนึกว่าซุปเปอร์คาร์คือเงินเยอะแล้วไม่ได้ใช้เสียอีก.....”

“ตอนนี้ฉันไปสมัครงานที่ลี่ซื่อกรุ๊ปทันไหม? ฉันอยากเป็นผู้ช่วยของพี่สาวแอน”

ไม่เพียงแค่นักข่าวที่นั่งคุกเข่ารอสวี่รั่วฉิงอยู่นอกประตูตึกลี่ซื่อกรุ๊ปตลอดทั้งวัน ยังมีผู้คนที่กลายเป็นแฟนคลับจากการเห็นโพสต์

พี่สาวพนักงานในล็อบบี้ที่ชั้นหนึ่งของลี่ซื่อกรุ๊ปมองดูของขวัญที่กองเป็นภูเขา ริมฝีปากกระตุกเล็กน้อย

“ช่วงสามวันมานี้นี่เป็นของขวัญชิ้นที่เท่าไหร่แล้ว? ผู้ดูแลแอนจะเอาข้าวของพวกนี้กลับไปยังไงล่ะ? นี่มันสูงเท่ากับเนินภูเขาเล็กๆเลย.....”

“จะไม่ใช่ได้ยังไงล่ะ? วันนี้ตอนที่ผู้ดูแลแอนมา เห็นของขวัญมากมายขนาดนี้ ก็แทบจะโยนทิ้งทันที”

“อย่าว่าแต่ผู้ดูแลแอนเลย ฉันเห็นวันนี้พอประธานลี่มาเห็นของขวัญมากมายขนาดนี้ อารมณ์ก็ไม่ค่อยดีเหมือนกัน สีหน้าดำมืดแบบนั้น.....เหอะเหอะ ฉันไม่เคยเห็นประธานลี่เป็นแบบนั้นเลยนะ!”

“ไม่ให้เป็นงั้นไง? ของขวัญพวกนั้นไม่ใช่แค่ผู้หญิงส่งมา ฉันเห็นมีหนุ่มหล่อไม่น้อยเอามาให้เหมือนกันนะ” ขณะที่พูด พี่สาวพนักงานก็เข้าไปใกล้ตัวเพื่อนร่วมงาน พูดเสียงต่ำ “ถ้าเรื่องของผู้ดูแลแอนกับประธานลี่เป็นจริง งั้นประธานลี่ก็ต้องหึงหวงไม่ใช่หรอ”

ชั้นบนสุดของตึกลี่ซื่อกรุ๊ป ภายในห้องทำงานของลี่ถิงเซิ่ง

แสงแดดสาดส่องเข้ามาในห้องผ่านหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดาน ทำให้สวี่รั่วฉิงหรี่ตาลงอย่างไม่รู้ตัว

ลี่ถิงเซิ่งมองไปที่กองของขวัญมุมโต๊ะเธอด้วยใบหน้ามืดมน

ริมฝีปากของชายหนุ่มเม้มแน่นจนกลายเป็นเส้นตรง ออร่าเย็นเยือกทั่วร่างแสดงให้เห็นว่าในตอนนี้เขาอารมณ์ไม่ดี

ลี่ถิงเซิ่งกำลังจะเอ่ยปากพูด ประตูห้องทำงานก็ถูกเปิดออกอีกครั้ง

ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้ว มองไปที่ประตูห้องทำงานอย่างไม่พอใจ

อ้อมแขนของหลี่อานกอดกองของขวัญหนึ่งกอง ฝีเท้าไม่คงที่

ของขวัญกระทั่งบดบังใบหน้าของหลี่อาน เขามองอะไรไม่เห็นเลย ได้เพียงคลำไปข้างหน้า จากนั้นก็วางของขวัญไว้ที่มุมโต๊ะทำงานของสวี่รั่วฉิง

หลี่อานปาดเหงื่อบนหน้าผาก “แอนนา นี่เป็นรอบที่สี่ของวันนี้แล้ว......แฟนคลับตรงหน้าประตูของเธอก็น่ากลัวเกินไปหรือเปล่า คุกเข่าอยู่ทั้งวัน บ้าคลั่งยิ่งกว่าพวกคลั่งไคล้อีก”

ลี่ถิงเซิ่งพ่นลมอย่างเย็นชา ดึงมือกลับมาหน้าดต๊ะทำงานโดยไม่พูดอะไรสักคำ แล้วเปิดคอมพิวเตอร์

นิ้วมือเรียวยาวเคาะแป้นพิมพ์ด้วยความรวดเร็ว ไม่ส่งสายตาเป็นกุศลให้ทางนั้นอีก

สวี่รั่วฉิงหยิบนิตยสารขึ้นมาบังหน้าตัวเอง พูดเสียงเบื่อหน่าย “ไม่ต้องพูดแล้ว ทุกวันนี้ฉันต้องแต่งหน้าปลอมตัวถึงจะกล้ามาบริษัท”

วันนี้เธอกระทั่งพันผ้าพันคอและสวมหมวกที่มียอดแหลมมาทำงาน ผลลัพธ์คือยังคงถูกคนกลุ่มนั้นจับได้