แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 13

บทที่ 13 กลิ่นน้ำหอมบนตัวคุณ ทำให้ผมสะอิดสะเอียน

สวี่รั่วยีกลัวว่าตัวเองจะจำผิดไป จึงเอาพวกน้ำหอมที่สวี่รั่วฉิงเหลือทิ้งไว้ ออกมาเปรียบเทียบกันดูแล้ว ก็เชื่อมั่นเป็นอย่างยิ่งว่าน้ำหอมที่แอนนาปรุงออกมาเหมือนกับของที่สวี่รั่วฉิงเหลือทิ้งไว้ยังไงอย่างงั้น

ในเมื่อน้ำหอมที่แอนนาปรุงออกมาเหมือนกับที่สวี่รั่วฉิงเหลือทิ้งไว้เลย งั้นก็ไม่ต้องใช้อย่างประหยัดแล้ว

ลี่ถิงเซิ่งชอบกลิ่นน้ำหอมอย่างนี้ เธอก็จะให้ข้าวของทั้งหมดของตัวเองมีกลิ่นน้ำหอมนี้ให้หมด

สวี่รั่วยีเรียกสาวใช้เข้ามา แล้วน้ำหอมหนึ่งในนั้นยื่นให้กับเธอ แล้วสั่งต่อว่า “ช่วยฉันเอาน้ำหอมขวดนี้ไปฉีดใส่เสื้อผ้าทั้งหมดเลย!”

แล้วสาวใช้ก็ทำตามที่สวี่รั่วยีสั่งให้เอาน้ำหอมไปฉีดใส่ตู้เสื้อผ้าทุกตู้ในห้องแต่งตัวทั้งหมดของเธอ

หลังจากที่สวี่รั่วยีตรวจสอบดูแล้วก็มีรอยยิ้มพึงพอใจออกมา

ถึงแม้จะไม่รู้ว่าทำไมน้ำหอมพวกนั้นที่สวี่รั่วฉิงเหลือทิ้งไว้จะสามารถผ่อนคลายอาการนอนไม่หลับของลี่ถิงเซิ่งได้ แต่ว่าขอแค่มีน้ำหอมที่แอนนาปรุงขึ้นมา เธอก็จะสามารถพึ่งพาการผ่อนคลายอาการนอนไม่หลับของลี่ถิงเซิ่ง มาอยู่ข้างกายของเธอได้อย่างเหนียวแน่นแล้ว

นอกจากตัวเองแล้ว ยังจะมีใครสามารถผ่อนคลายอาการนอนไม่หลับของเขาได้อีก?

ไม่มีแล้ว!

สุดท้ายคนที่จะสามารถพึ่งจุดนี้จนได้กลายเป็นคุณนายน้อยลี่ ก็มีแต่ตัวเองแล้ว!

“ช่วยฉันเตรียมข้าวของในการอาบน้ำหน่อย ฉันจะไปแช่น้ำนมสักหน่อย” สวี่รั่วยีรับสั่งขึ้นเสียงอ่อน “รอถิงเซิ่งกลับมาแล้ว อย่าลืมมารายงานให้ฉันด้วยล่ะ อ๋อใช่แล้ว น้ำในอ่างอาบน้ำอย่าให้ร้อนมาก มันไม่ดีต่อผิว แล้วก็อย่าลืมหยดน้ำมันหอมกลิ่นกุหลาบลงข้างในนิดหนึ่งด้วยนะ บนเสื้อคลุมอาบน้ำก็อย่าลืมฉีดน้ำหอมใส่สักหน่อยด้วยนะ”

เธอจะต้องทำตัวให้กระปรี้กระเปร่า รอคอยลี่ถิงเซิ่งกลับมาคฤหาสน์ในตอนกลางคืน

กลางดึก ดวงจันทร์และดวงดาวเต็มท้องฟ้า

สวี่รั่วยีเปลี่ยนเป็นชุดชุดนอนคอปกสูงเรียบร้อยทำจากผ้าฝ้ายตามสไตล์คุณหนูผู้ดี ผมที่เกือบจะแห้งม้วนเป็นมวยก้อนอยู่บนหลังศีรษะ

“ถิงเซิ่งยังไม่กลับมาอีกเหรอ?” ในใจของสวี่รั่วยีร้อนรน ผ่านไปครู่หนึ่งเธอก็ดูโทรศัพท์ครั้งหนึ่ง เฝ้ารอตั้งแต่ห้าโมงเย็นรอมาจนถึงสี่ทุ่มกลางคืน ลี่ถิงเซิ่งก็ยังไม่กลับมาอีก

“คุณชายยังไม่กลับมาค่ะ” สาวใช้วิ่งขึ้นวิ่งลง เพื่อรายงานข่าวให้สวี่รั่วยี

สวี่รั่วยีสะบัดมือเล็กน้อย “ถ้าถิงเซิ่งกลับมาแล้วก็รีบมาบอกฉัน”

ลี่ถิงเซิ่งยิ่งอยู่ก็ยิ่งปฏิบัติอย่างเย็นชาต่อตัวเองแล้ว โลกภายนอกลือกันว่าพวกเขาจะแต่งงานกันแล้ว แต่ว่าทุกครั้งที่เอ่ยถึงเรื่องนี้ หน้าตาที่หล่อเหลาของชายหนุ่มก็จะเคร่งขรึมขึ้น เพื่อเตือนให้ตัวเองว่าไม่ยุ่งเรื่องคนอื่นมากเกินไป

จะพึ่งน้ำหอมที่แอนนาปรุงขึ้นมาเพื่อแย่งความรู้สึกดีที่ลี่ถิงเซิ่งมีต่อตัวเองกลับคืนมา นี่เป็นหนทางสุดท้ายแล้ว

ถ้าหากว่าแม้แต่น้ำหอมก็ไม่มีประโยชน์……

“คุณสวี่ ชุณชายกลับมาแล้วค่ะ!” สาวให้เห็นรถไมบัคสีดำคันหนึ่งขับเข้ามาในโรงจอดรถ ก็รีบวิ่งมายังห้องนอนของสวี่รั่วยีอย่างเร่งด่วน

สวี่รั่วยีดีอกดีใจเป็นอย่างมาก แล้วก็จัดการกับเสื้อผ้าบนตัวเล็กน้อย “ฉันเป็นแบบนี้สวยหรือยัง?”

“สวยแน่นอนอยู่แล้ว!” รับเงินของสวี่รั่วยีมา ก็แน่นอนว่าจะต้องทำให้สวี่รั่วยีดีใจ สาวใช้นั้นรู้จุดนี้เป็นอย่างดี

สวี่รั่วยีครุ่นคิดไปครู่หนึ่ง แล้วก็ให้สาวใช้ช่วยเอาผ้าคลุมขนแกะงานถักมือมาให้ตัวเองตัวหนึ่ง แล้วคลุมไว้บนตัว ดูไปแล้วก็เหมือนกับภรรยาที่เพิ่งแต่งงานใหม่แล้วรอสามีกลับบ้านเลย

เธอเม้มปากเล็กน้อย แล้วก็ออกไปจากห้องนอนอย่างอ่อนโยนและโอ่อ่า แล้วมารอลี่ถิงเซิ่งอยู่ที่ห้องรับแขก

“คุณชายกลับมาแล้วเหรอครับ” พ่อบ้านรับเสื้อสูทที่ลี่ถิงเซิ่งยื่นมาให้ แล้วก็เอาเสื้อพาดไว้ที่ข้อพับอย่างมีเคารพนับถือ แล้วก็พยักหน้าให้ทีหนึ่งอย่างแสดงความเคารพ “คุณลำบากแล้ว จะต้องเตรียมอาหารมื้อดึกให้คุณไหมครับ? พ่อครัวในบ้านกำลังรอคุณกลับมาอยู่ครับ……”

ดวงตาเย็นชาของลี่ถิงเซิ่งกวาดมองพ่อบ้านอย่างเรียบเฉยทีหนึ่ง แล้วริมฝีปากบางก็ขยับขึ้น “ไม่ต้องแล้ว ชงกาแฟแก้วหนึ่งส่งมาให้ที่ห้องหนังสือก็พอ”

สวี่รั่วยีเดาออกนานแล้วว่าลี่ถิงเซิ่งกลับมาดึกดื่นขนาดนี้ จะต้องไปที่ห้องหนังสือต่อแน่ เธอได้ให้คนบดกาแฟของKlatch Coffee ไว้แก้วหนึ่งแล้ว แล้วก็ยกมาเองกับมือ เดินมาถึงตรงหน้าลี่ถิงเซิ่ง แล้วมีท่าทางที่อ่อนโยนอ่อนหวาน “ถิงเซิ่ง คุณกลับมาดึกขนาดนี้ คงจะเหนื่อยมากละซิ เมื่อกี้ฉันเพิ่งทำกาแฟKlatch Coffeeที่คุณชอบที่สุดเองกับมือมาแก้วหนึ่ง คุณจะลองดื่มดูก่อนหน่อยไหม?”

ร่างกายที่สูงใหญ่ของลี่ถิงเซิ่งหยุดลง เขาเอียงตัวมองสวี่รั่วยีที่เดินมาทางตัวเอง

กลิ่นหอมกลิ่นหนึ่งลอยมาตามสวี่รั่วยีที่ยิ่งเดินเข้ามาใกล้ ยิ่งดมก็ยิ่งเหม็น

มุมปากของสวี่รั่วยีคลี่รอยยิ้มที่ได้ใจออกมาอันหนึ่ง เขาคงจะได้กลิ่นกลิ่นหอมบนตัวของตัวเองแล้วละซิ?