แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 132

สวี่รั่วยีเอาขวดไปวางไว้บนโต๊ะ และหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา โทรไปหาคุณนายสวี่

ไม่นาน ก็โทรติด

“แม่ แม่ช่วยเช็คตารางการเดินทางของ ลี่ถิงเซิ่งให้หน่อย หนูกลัวว่าถ้าหนูจ้างคนไปสืบ เขาจะรู้ตัวเอา” ในแววตาของสวี่รั่วยีมีความเหี้ยมโหดอำมหิตอยู่ เธอพูดจบก็ได้กัดริมฝีปากล่างของเธอเองไว้แน่น

เธอจะต้องรู้เวลาพักของ ลี่ถิงเซิ่งให้แน่ชัด ถึงจะได้วางยาถูก

“เธอตัดสินใจได้สักทีนะ ดีมาก” คุณนายสวี่วางนิตยสารในมือลง และกวักมือหาเลขา เมื่อสั่งงานเลขาเสร็จ เธอได้คุยกับสวี่รั่วยีต่อ: “ถ้าจะทำจริงๆ ก็ต้องทำให้แนบเนียนไร้ข้อบกพร่อง จะให้ ลี่ถิงเซิ่งจับได้ไม่ได้”

“หนูรู้แล้ว” สวี่รั่วยีพูดออกมาด้วยความเย็นชา

ถ้าเธอกับ ลี่ถิงเซิ่งเกิดมีอะไรกันขึ้นมา คุณนายสวี่ต้องบังคับให้ ลี่ถิงเซิ่งแต่งงานกับเธอแน่นอน

ถึงตอนนั้นแล้ว แอนนาจะมีความสำคัญในใจ ลี่ถิงเซิ่งแค่ไหน ก็ไร้ประโยชน์

หลังจากที่สวี่รั่วยีวางสายไป เธอได้แบมือออก

ในอุ้มมือเต็มไปด้วยเศษเล็บ

.......

สามวันผ่านไป สวี่รั่วฉิงก็ใส่แว่นกันแดดและออกจากคอนโดตามปกติ กำลังที่จะไปที่คลังรถ เธอได้เห็นคนคนหนึ่ง

สวี่รั่วฉิงก็ได้หยุดเดิน และเอามือกอดอก ทำท่าเหมือนไม่อยากจะคุยกับคนที่อยู่ตรงหน้านี้

“ผู้กำกับจาง” สวี่รั่วฉิงพูดออกมาด้วยความเยือกเย็น: “ฉันเคยปฏิเสธคุณไปแล้ว ตอนนี้ฉันไม่สนใจที่จะถ่ายโฆษณา”

ผู้กำกับจางหรี่ตายิ้มออกมา และถอดแว่นดำออก: “ถ้าฉันพูดว่าประธานลี่ คุณคงตอบตกลงใช่มั้ย?”

สวี่รั่วฉิงอึ้งไปหนึ่งวินาที และขมวดคิ้ว: “ประธานลี่ไม่ได้คุยเรื่องนี้กับฉันนะ”

พูดจบ สวี่รั้วฉิงกำลังจะเดินอ้อมผู้กำกับจางไป และเดินไปที่รถซูเปอร์คาร์ของเธอเอง รัดเข็มขัดเสร็จ เตรียมที่จะเหยียบคันเร่ง เธอได้ยินเสียงของผู้กำกับจางอีกครั้ง

“คุณแอน ถ้าคุณไม่เชื่อ วันนี้คุณไปถามประธานลี่ที่บริษัทได้”

เสียงของผู้กำกับจางเต็มไปด้วยความมั่นใจ

สวี่รั่วฉิงขมวดคิ้วหนักขึ้น และเม้มริมฝีปากที่แดง แล้วเหยียบคันเร่งออกไป

เมื่อถึงบริษัท เรื่องแรกที่เธอทำก็คือไปที่ห้องของประธานลี่: “ประธานลี่ ฉันได้ข่าวว่าคุณเห็นด้วยกับข้อเสนอของผู้กำกับจาง ทำไมถึงเป็นแบบนี้?”

แววตาของสวี่รั่วฉิงเต็มไปด้วยความสับสน

ไม่กี่วันก่อน เขายังไม่พอใจที่ผู้กำกับจางมาขอเธอไปถ่ายโฆษณา แต่ทำไมวันนี้เปลี่ยนใจแล้วหรือ

หลี่อานเอาเอกสารหลายฉบับออกมาส่งไปให้สวี่รั่วฉิง

สวี่รั่วฉิงรับมา และจ้องไปที่เอกสารนั้น

ที่จริงแล้ว บริษัทคู่แข่งอื่นๆได้ดึงดาราที่ผู้กำกับจางหามาได้ไปถ่ายทำโฆษณาน้ำหอมอื่นในช่วงนี้

สวี่รั่วฉิงเบ้ปาก: “ประธานลี่ ตามเงินทุนของบริษัทในตอนนี้ มีดาราไหนที่ทางเราเชิญมาไม่ได้หรือ? ต้องใช้ฉันที่ไม่เชี่ยวชาญด้านนี้มาถ่ายหรือ? ผู้กำกับจางรู้จักคนใหญ่คนโตมากมาย ถ้าจะหาจริงๆ ไม่มีทางจะหาไม่ได้”

ลี่ถิงเซิ่งเงยหน้าไปมองสวี่รั่วฉิง

วันนี้เธอเปลี่ยนสีของลิปสติก ไม่ได้สีชูดชาดเหมือนเมื่อก่อน เป็นสีเหลืองแดง

ลี่ถิงเซิ่งพูดอย่างเย็นชาว่า ผู้กำกับจางไม่มีความสามารถอะไรพิเศษ แต่เขาดูคนแม่นมาก

ถ้าเขาไม่เคยลิ้มรสของผู้หญิง เขาคงจะถูกเธอหลอกไปแล้ว

หลี่อานถอนหายใจอย่างหมดหนทาง: “สังคมของผู้กำกับจางที่เมืองหลินชวน ถึงจะกว้างขวางก็ตาม......แต่.......”

หลี่อายลังเลอยู่ และได้เอาผู้สมัครเข้าคัดเลือกมาให้สวี่รั่วฉิงดู: “นี่เป็นผู้รับคัดเลือกที่ผู้กำกับจางเลือก”

สวี่รั่วฉิงเปิดไปหลายหน้ามีแต่ผู้หญิงที่สวยมาก: “คนพวกนี้ไม่สวยหรือ? ฉันที่เป็นผู้หญิงเหมือนกันยังรู้สึกว่าพวกเธอสวยเลยทำไมพวกคุณถึงไม่พอใจ?”

ลี่ถิงเซิ่งถามไปอย่างเย็นชา: “คุณพอใจแล้วหรือ?”

เผชิญหน้ากับคำถามที่เข้ามากะทันหันแบบนี้ การตอบสนองของสวี่รั่วฉิงชาลงไปนิดหนึ่ง

ผ่านไปหลายวินาทีเธอตอบว่า: “ก็พอใจนะ”

ทำไมถึงจะไม่พอใจ? พวกเธอเป็นผู้หญิงที่สวยไร้ที่ติ เมื่อถ่ายโฆษณาออกมาต้องดูดีมากแน่ๆ

ริมฝีปากที่บางของลี่ถิงเซิ่งค่อยๆขยับออก: “โฆษณาที่พวกเธอจะถ่าย เป็นโฆษณาน้ำหอมที่เธอเป็นคนคิดสูตรและตั้งหัวข้อว่าความรักครั้งแรก”

สวี่รั่วฉิง: “........”

เธอได้คว้ารูปที่อยู่ในมือของหลี่อานมาดูอีกครั้ง เมื่อดูอย่างละเอียดแล้วก็ได้ส่ายหัว

“แบบนี้ไม่ได้ มีความเป็นผู็ใหญ่มากเกินไป ในตัวพวกเธอไม่มีกลิ่นอายของรักเลย ” สวี่รั่วฉิงวิเคราะห์อย่างจริงจัง: “ฉันจำได้โฆษณาก่อนหน้านี้ที่มีเนื้อหาเกี่ยวกับรักแรก ฉันหาดาราสาวหลายคนให้ผู้กำกับจาง ทำไมถึงหายไปหมดแล้วละ?”

“ก็เพราะถูกผู้กำกับอื่นแย่งตัวไปหมดแล้ว และผู้กำกับจาง......” หลี่อานมองไปที่สวี่รั่วฉิงและพูดว่า “ผู้กำกับจางเขาเห็นแววในตัวเธอ”

ถึงว่าเช้านี้จางเฉิงถึงได้สาบานและพูดกับเธอว่า ประธานลี่ตกลงแล้ว

“คนชั่วจะอยู่ที่ไหนก็ชั่วเหมือนเดิม” สวี่รั่วฉิงเสียใจ ที่ตอนนั้นเธอไปร่วมงานการคิดสูตรน้ำหอมกับลี่ถิงเซิ่ง

ถ้าวันนั้นไม่ได้ไปเข้าร่ามงานบ้าๆนั้น วันนี้ก็ไม่เกิดเรื่องบ้าๆนี้เหมือนกัน!

......

“ประธานลี่ รายงานการประชุมเมื่อวานได้จัดระเบียบเสร็จแล้วครับ” หลี่อานเอารายงานทางการเงินไปวางบนโต๊ะลี่ถิงเซิ่ง

ลี่ถิงฉิงพูดเบาๆ ว่า อืม

เขาได้เปิดเอกสารไปมา

สายตาของเขาเหลือบไปมองโต๊ะทำงานของสวี่รั่วฉิงที่ไม่มีคนอยู่แล้ว นิ้วที่เรียวยาวของเขากำลังเปิดเอกสารอยู่

“วันนี้แอนนาไปถ่ายโฆษณาหรือ?”

“ใช่ครับ วันนี้คงอยู่ที่กองถ่ายทั้งวัน” หลี่อานระหว่างที่พูด ก็ได้ดูนาฬิกา: “ตอนนี้คงถึงที่กองถ่ายแล้วแหละ”

ลี่ถิงฉิงว่างเอกสารในมือลง ลุกขึ้นและไปหยิบสูทตรงที่แขวนเสื้อ และแต่งตัวอย่างเนียบ: “เตรียมรถ ไปที่กองถ่าย”

“เออ?” หลี่อานเอ๋อไปเลย

ลี่ถิงเซิ่งเหลือบตาไปมองหลี่อาน: “จะให้ฉันพูดซ้ำอีกรอบมั้ย? ”

หลี่อาน: “ประธานลี่ คุณจะไปดูแอนนาถ่ายโฆษณาหรือ?”

คิ้วของลี่ถิงเซิ่งชี้ขึ้นมา

หลี่อานรู้แล้วว่าตัวเขาเองเดินล้ำเข้าจุดเอียดอ่อนผู้ชายคนหนึ่งแล้ว

เขาเป็นผู้ช่วยของลี่ถิงเซิ่งมาแล้วหกปี เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นลี่ถิงเซิ่งทิ้งงานเเพื่อไปดูผู้หญิง

ระหว่างทางที่ไปกองถ่าย ลี่ถิงเซิ่งได้เปิดโน้ตบุ๊ค นิ้วที่เรียวยาวไปกระทบบนคีย์บอร์ด

เป็นเพราะรถติด เมื่อลี่ถิงเซิ่งถึงที่กองถ่าย ก็เวลาประมาณเที่ยงวันแล้ว

คนที่กองถ่ายไม่รู้จักลี่ถิงเซิ่งเลย และได้ขวางเข้าเอาไว้: “คุณผู้ชายครับ นี่เป็นสถานที่ถ่ายทำ ห้ามเข้าครับ”

ไม่รู้ว่าใครไปปล่อยข่าว วันนี้เลยมีแฟนคลับของสวี่รั่วมานั่งรอที่กองถ่าย

คนในกองถ่ายคิดในใจว่า ผู้ชายคนนี้คงเป็นหนึ่งในแฟนคลับของเธอแน่เลย

คิ้วของลี่ถิงเซิ่งค่อยๆขมวด และมือข้างหนึ่งของเขาใส่เข้ากระเป๋าไป

หลี่อานที่รู้ตัวได้พาพนักงานคนนี้ไปข้าง: “เขาเป็นผู้ลงทุนในโฆษณานี้”

พนักงานตกใจและรีบได้ให้สองคนนี้เข้าไป

กองถ่ายดูสะอาดเรียบร้อยมาก

ตอนนี้เที่ยงพอดี พวกเขากำลังกินข้าวกันอยู่

ลี่ถิงเซิ่งมองไปรอบๆ กองถ่าย ไม่เห็นเงาของสวี่รั่วฉิงเลย

เขาหรี่ตาอย่างเยือกเย็น

จางเฉิงตาดี เขามองเห็นลี่ถิงเซิ่ง และว่างข้าวในมือลง หรี่ตายิ้มและเดินมาทางลี่ถิงเซิ่ง

“ประธานลี่ มาหาแอนนาหรือ?” เธอกำลังพักอยู่ในห้อง คุณไปหาเธอได้นะ