แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 146

สวี่รั่วฉิงพอได้ยินว่าไม่ต้องบอกพาสเวิร์ดบัตรธนาคารให้ชายหนุ่ม ก็รู้สึกดีใจขึ้นมาทันที

อีกอย่างดูเหมือนลี่ถิงเซิ่งไม่ได้คัดค้านอะไรที่จะต้องเลี้ยงดูหล่อน

งั้นหล่อนคงไม่ต้องห่วงหน้าพะวงหลังอีกแล้วสินะ！เอาเป็นว่าเธอชอบใบหน้าของชายหนุ่ม และก็ชอบรูปร่างของเขา ใช้เงินเป็นการแลกเปลี่ยนนี่คิดน้อยสุดแล้ว！

ลี่ถิงเซิ่งตาละห้อย กวาดแววตาไปที่นาฬิกา ที่ปารีสเป็นเวลาสิบเอ็ดโมงแล้ว

อีกอย่างดื่มเมาแล้วด้วย

ลี่ถิงเซิ่งฟังคำเพ้อของสวี่รั่วฉิงอย่างค่อยเป็นค่อยไป พูดเสียงเรียบ“พักผ่อนก่อนเถอะ พรุ่งนี้เช้าอย่าลืมดื่มน้ำชาแก้สร่างเมาล่ะ”

สวี่รั่วฉิงเองก็ไม่รู้ว่าได้ยินคำสั่งของลี่ถิงเซิ่งหรือเปล่า

เธอง่วงจัดมาก เปลือกตาบนล่างกำลังตีกันพัลวัน

นับแต่เธอได้ยินว่าลี่ถิ่งเซิ่งตกลงที่จะเลี้ยงดูเธอ จึงค่อยสบายใจ ความง่วงงุนก็ค่อยเข้ามาอย่างเด่นชัด

เธอขานรับ“อืม”อย่างสะลึมสะลือ โยนมือถือไปไว้ข้างหมอน

เสียงนอนหลับสบายของหญิงสาวดังลอดออกมาจากโทรศัพท์

ลี่ถิ่งเซิ่งส่ายหน้า แบบนี้ก็หลับได้ด้วย

พอเขาวางสายโทรศัพท์ แล้วจึงวางโทรศัพท์ลงบนข้างโต๊ะ เปลือยท่อนบน เดินไปที่ห้องน้ำอาบ

……

ซี๊ด ปวดหัวเหลือเกิน สวี่รั่วฉิงนวดขมับตนเอง แล้วคลานขึ้นมาจากเตียง

เธอพิงอยู่ที่หัวเตียง มือหนึ่งค่อยๆคลึงจุดชีพจร พวกย้อนคิดว่าเกิดอะไรขึ้นเมื่อคืน

จิ่วเอ๋อร์มาดื่มไวน์กับเธอเมื่อคืน พอคุยกันเมามันส์ ทั้งคู่ก็ดื่มมากขึ้น

ดูท่าความทนเหล้าของเธอจะไม่ค่อยเปลี่ยนไปมากสักเท่าไหร่ ดื่มไวน์นิดเดียวก็เมาได้ด้วยเหรอ สวี่รั่วฉิงยิ้มอย่างอ่อนใจ เตรียมที่จะลงไปขอน้ำชาสักถ้วยจากสาวใช้ตระกูลซู

จู่ๆ สวี่รั่วฉืงคลำไปเจอสิ่งของทรงสี่เหลี่ยมผืนผ้าของตัวเอง

สวี่รั่วฉิงชะงักเล็กน้อย หลังจากที่คลำอยู่บนเตียงเป็นนาน จึงค้นพบว่าวัสดุแข็งชิ้นนี้เป็นโทรศัพท์มือถือของเธอเอง

หน้าจอโทรศัพท์ยังค้างบทสนทนาที่คุยค้างไว้เมื่อคืน

เมื่อคืนหล่อนโทรคุยกับใครเหรอ

สวี่รั่วฉิงตกใจ ความทนเหล้าของเธอไม่ค่อยแกร่งนัก สวรรค์รู้ว่าพอเมาแล้วเธอจะพล่ามอะไรออกไปได้บ้าง

เธอรีบตัดไปที่หน้าจอบันทึกการโทร ตัวอักษรสามตัว“ลี่ถิงเซิ่ง”โชว์อยู่ ทำให้สวี่รั่วฉิงตกตะลึงจนทรุดลงไปกับพื้น

เมื่อคืนคนที่คุยกับเธอคือลี่ถิงเซิ่งเหรอ

เธอคงไม่ได้พูดมั่วอะไรออกไปหรอกเนอะ

สวี่รั่วฉิงคำนวณเวลาดู ตอนนี้ที่ปารีสเป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า เธอยังมีเวลาล้างหน้าล้างตาอีกสามชั่วโมง

ตอนนี้ที่เมืองหลินชวนเป็นเวลาบ่ายโมงตรง ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้พักผ่อนแม้แต่น้อย

สวี่รั่วฉิงไม่แม้แต่จะคิด เธอเปิดเบอร์ของลี่ถิงเซิ่งขึ้น ในตอนที่เตรียมจะโทร เธอคึกขึ้นมา

ครู่ใหญ่ เธอส่งข้อความไปหาลี่ถิงเซิ่งข้อความหนึ่งอย่างกล้าๆกลัวๆ

“ประธานลี่ เมื่อคืนฉันคงไม่ได้พูดภาษาเมาใช่ไหม”สวี่รั่วฉิงถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆ

หลังจากนั้นหนึ่งนาที สวี่รั่วฉิงก็ได้รับคำตอบจากลี่ถิงเซิ่ง

เธอเปิดเสียงฟัง น้ำเสียงทุ้มต่ำของลี่ถิงเซิ่งจึงลอดออกมา

“คุณบอกว่าจะรับเลี้ยงผม”

สวี่รั่วฉิง“………………”

เธอนิ่งงันไปหนึ่งนาที แล้วยัดโทรศัพท์กลับลงไปใต้หมอน กระโดดขึ้น วิ่งไปที่ห้องน้ำ

ขอเพียงเธอไม่ได้ยิน เธอก็จะถือเสียว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น！