แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 167

หลี่ถิงเซิ่ง "..."

นอกจากฟัวกราส์ เขาแทบจะไม่กินเครื่องในสัตว์เลย

เมื่อได้ยินสวี่รั่วฉิงสั่งเมนูอาหารกับเถ้าแก่ เดิมเขาที่เข้าก็ขมวดคิ้วไม่มีวี่แววที่จะคลายออกเลย

สวี่รั่วฉิงพูดต่อว่า "ยังมีเนื้อแกะ 20 ไม้ เห็ดหอม 10 ไม้ เบียร์หนึ่งขวด..."

ขณะที่เธอกำลังพูดอยู่ จู่ๆเธอก็นึกอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ และเงยหน้าขึ้นมอง ลี่ถิงเซิ่งที่สีหน้าดูไม่ค่อยดีนัก “ประธานลี่ คุณกินเครื่องในได้ไหม? ถ้ากินไม่ได้ ฉันจะสั่งอย่างอื่นอีก"

หลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้วและมองอาจารย์ที่ร้านบาร์บีคิวย่างจานที่แขกสั่งโดยใช้เตาถ่าน โรครักความสะอาดทำให้เขาไม่ได้ยินคำถามของสวี่รั่วฉิงด้วยซ้ำ

สวี่รั่วฉิงเอื้อมมือไปดึงแขนเสื้อของเขาโดยไม่รู้ตัว “ประธานลี่?”

จากนั้นลี่ถิงเซิ่งถึงจะได้สติอย่างช้าๆ เขากำลังคิดที่จะพูดอะไร ก็ได้ยินผู้หญิงถอนหายใจ แล้วสั่งเมนูบาร์บีคิวตามปกติ

เธอถือแก้วในมือซ้าย และในมือขวาถือขวดเบียร์สดหนึ่งขวด แล้ววางลงบนโต๊ะ

หลังจากเปิดด้วยไขควงอย่างชำนาญ เทเต็มแก้ว

สวี่รั่วฉิงดูเหมือนจะคิดอะไรบางอย่างขึ้นมาได้ "ประธานลี่ คุณกินบาร์บีคิวต้องการดื่มเบียร์สดไหม? แต่คุณคงดื่มไม่ชินที่จะดื่มเบียร์สดแบบนี้มั้ง..."

ลี่ถิงเซิ่งยกเปลือกตาขึ้นเล็กน้อย "อ๋อ? เวลานี้ถึงรู้ว่าผมจะไม่มากินข้าวในที่แบบนี้?”

เขามองไปที่ผู้หญิงที่หัวเราะคิกๆ จากนั้นก้มศีรษะดื่มเบียร์สดอึกใหญ่

คิ้วของลี่ถิงเซิ่งที่เพิ่งคลายก็ขมวดคิ้วอีกครั้ง เขากำลังเตรียมตัวจะหยุด ในเมื่อชื่อเสียงการดื่มเบียร์ก็ไม่ได้ดีมาก ถ้าหากให้เธอดื่มตามความพอใจ สุดท้ายเกรงว่าเขาก็ต้องให้คนพาไปส่งบ้าน

“ลืมไปเลยว่าประธานลี่จะไม่มาทานอาหารในสถานที่แบบนี้” สวี่รั่วฉิงจิบเบียร์สดเย็นๆหนึ่งอึก และรู้สึกสดชื่นทั่วร่างกายของเธอ เธอพูดด้วยน้ำเสียงบริสุทธิ์ “บรรดาชนชั้นสูงในย่านการเงิน ก็จะมาที่นี่หลังเลิกงาน ก็มาลิ้มรสอาหารดีๆที่นี่ มาเข้าในตลาดของชาวบ้านดูก็ไม่เลวนะ"

แป๊บเดียวสวี่รั่วฉิงก็ดื่มเบียร์สดหนึ่งแก้วลงในท้องหมดอย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงเทอีกแก้วหนึ่ง

ลมยามเย็นพัดมา และผมข้างหูหญิงสาวก็ถูกพัดยุ่งเหยิง

บนแก้มสีขาวค่อยๆถูกย้อมแดงด้วยแสงสาดส่องลงมา

เธอยกแก้วขึ้น มองไปยังชายหน้าบึ้งไม่กินอาหารบนโลกมนุษย์ที่อยู่ตรงหน้าเธอ ความโค้งของริมฝีปากของเธอสูงขึ้นและสูงขึ้น "คุณดูขัดแย้งกับสถานที่นี้ แต่จริงๆนั่งอยู่ตรงนี้ ก็ไม่มีใครสังเกตเห็นคุณหรอก"

สวี่รั่วฉิงดื่มอีกอึก เลียริมฝีปากของเธอโดยไม่รู้ตัว

ลี่ถิงเซิ่ง "..."

นี่คือดื่มจนเมาอีกแล้ว?

สวี่รั่วฉิงดูเหมือนจะเดาได้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ "ยังไม่เมานะ กลับไปยังต้องไปดูเอกสารกองนั้น"

พูดถึงตรงนี้ เสียงของสวี่รั่วฉิงก็ดูไม่มีความสุขขึ้นมาเล็กน้อย

เธอถอนหายใจ ค่อยๆมองลี่ถิงเซิ่ง และกระซิบเบาๆและบ่นนิดๆว่า "ประธานลี่ ฉันรู้ว่าตัวเองเป็นนักปรุงน้ำหอมที่หลายคนต้องการ แต่คุณไม่สามารถปฏิบัติกับฉันในฐานะเสมียนนะ? เอกสารมากมายขนาดนั้นฉันดูจนหัวโตแล้ว ไม่รู้จริงๆว่าหลี่อานจำได้ยังไง ยังไงก็ตามครั้งนี้พวกเราต้องตกลงให้ดี ถ้าฉันจำมันทั้งหมดได้และไม่ได้ทำให้งานท่านล่าช้า ก็ควรขึ้นเงินเดือนให้ฉัน”

สวี่รั่วฉิงพูด วางแก้วเบียร์ในมือลง ดวงตาที่โปร่งแสงและกรึ่มๆเล็กน้อยจ้องมองลี่ถิงเซิ่งไม่ขยับ

เมื่อเขาไม่ตอบ เธอก็เอาแต่จ้องเขม็ง

ลี่ถิงเซิ่งปวดศีรษะจนต้องนวดระหว่างหัวคิ้ว เดิมเอกสารพวกนั้น ก็ไม่ได้ขอร้องให้เธอจำทั้งหมด

เพียงแค่จำประเด็นหลักที่อภิปรายในฟอรั่มเศรษฐกิจทุกวันได้ก็พอ

ใครจะรู้ว่าเธอดื้อรั้น และสิ่งที่หลี่อานจำได้ เธอก็จะต้องทำได้อย่างแน่นอน

นับถือตนเองจนมาถึงขั้นนี้ ก็ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องดีหรือไม่ดี

ลี่ถิงเซิ่งถอนหายใจ มองไปที่ผู้หญิงคนนั้นที่กรึ่มๆ ใบหน้ารูปไข่โทรมเล็กน้อย ริมฝีปากบางของเธอเปิดขึ้นเล็กน้อย และสุ่มถามเธอเกี่ยวกับเนื้อหาของแฟ้ม

สวี่รั่วฉิงถึงกับตอบได้

บางทีอาจเป็นเพราะแอลกอฮอล์ สวี่รั่วฉิงมองบนใส่เขา “ประธานลี่ คุณดูถูกฉันเกินไปหรือเปล่า ฉันบอกแล้ว ขอเพียงฉันใช้ใจจำ จะต้องจำได้แน่นอน”

"ลูกค้า บาร์บีคิวที่คุณสั่งมาครบหมดแล้ว" พนักงานเสิร์ฟบาร์บีคิวจานใหญ่มาที่โต๊ะ