แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 166

สวี่รั่วฉิงมองออกไปนอกหน้าต่างโดยไม่รู้ตัว

เธอยุ่งอยู่กับการดูไฟล์ กระทั่งลืมปิดผ้าม่านห้องหนังสือ

นอกหน้าต่าง กลางคืนนั้นมืดมาก เพราะอากาศดี บวกกับอพาร์ตเมนต์ของสวี่รั่วฉิงตั้งอยู่ที่ชั้นบนสุด สามารถมองเห็นดวงดาวได้มากมาย

เธอถึงจะได้สติ ว่ามันดึกมากแล้ว

“ประธานลี่คุณ... หรือว่าหลังจากประชุมเสร็จคุณก็มาที่นี่เลย?” สวี่รั่วฉิงเม้มริมฝีปากของเธอ หลังจากนั้นสักพักก็มีเสียงที่ไม่เข้าใจเล็กน้อย

เสียงของเธออู้อี้เล็กน้อย อาจเป็นเพราะเมื่อครู่เธอไม่ได้พูดมานาน

เหลือบมองนาฬิกาอิเล็กทรอนิกส์บนโต๊ะ เลยห้าทุ่มมาตั้งนานแล้ว

ลี่ถิงเซิ่งเอนพิงไปทางประตูรถ มองดูรถที่วิ่งผ่าน ดวงตาของเขาอ่อนลงโดยไม่ตั้งใจ

เขายิ้มอย่างแผ่วเบา "ในเมื่อคุณกำลังดูเอกสาร ผมก็จะไม่ไปแล้ว แค่รู้ว่าคุณยังมีชีวิตอยู่ก็พอ"

คำพูดของผู้ชาย เป็นพิษเสมอ

แม้ว่าจะเป็นความห่วงใย แต่ระหว่างคำพูดก็มีเนื้อหาที่ซับซ้อนทำให้คนไม่สบายใจ

หัวใจที่เพิ่งอ่อนลงของสวี่รั่วฉิง ก็ถูกครึ่งประโยคสุดท้ายของลี่ถิงเซิ่งกระตุ้นให้โกรธ แต่เร็วมาก อารมณ์โกรธของเธอที่เพิ่งพุ่งขึ้นมาอ่อนลงอีกครั้ง

วันนี้แผนการเดินทางของลี่ถิงเซิ่ง เธอรู้ดีกว่าใคร ว่าเยอะจนเรียงกันเป็นแถว ประชุมติดๆกันหลายครั้ง คำนวณตามเวลาเกรงว่าที่เขาเพิ่งจะประชุมครั้งสุดท้ายเสร็จ ก็คงขับรถอยู่ในระหว่างทาง

สวี่รั่วฉิงไม่ได้ตอบลี่ถิงเซิ่ง แต่กลับถามคำถามแปลกๆหนึ่งคำถาม

“ประธานลี่ คุณถึงไหนแล้ว?”

นัยต์ตาของลี่ถิงเซิ่งตื่นตกใจเล็กน้อย

คอนโดของสวี่รั่วฉิงตั้งอยู่ในเมืองหลินชวนระดับไฮเอนด์รอบย่านการเงินของหมู่บ้านคอนโดหรู

เขาเคยส่งสวี่รั่วฉิงกลับบ้าน แต่ไม่เคยสนใจสถานที่ก่อสร้างสำคัญที่อยู่ข้างๆ

วันธรรมดาลี่ถิงเซิ่งจะมีคนขับรถของตัวเองเวลาออกเดินทาง แม้ว่าเขาจะรักรถ ถึงจะซิ่งรถก็ไม่เลือกว่าที่จะมาแถวย่านการเงิน

ในเวลานี้เขามองไปรอบๆ ขมวดคิ้วขึ้นมา และสับสนขึ้นมาเล็กน้อย

ผ่านไปสักพัก เขาก็พูดด้วยเสียงหนักว่า "...ดูเหมือนว่าจะอยู่ใกล้ร้านสะดวกซื้อ"

เขาเห็นแค่ว่าฝั่งตรงข้ามมีแฟมิลี่มาร์ทอยู่หนึ่งร้าน

สวี่รั่วฉิงหัวเราะ “คิก" ออกมา

ก็ใช่ ทำให้ลี่ถิงเซิ่งคนอย่างนี้สามารถออกมาสถานที่ก่อสร้างสำคัญๆได้ ถือเป็นเรื่องว่ายากสำหรับเขาแล้ว

สวี่รั่วฉิงผลักประตูห้องหนังสือ เดินไปพูดไป “งั้นก็ใกล้จะถึงที่ฉันแล้ว ประธานลี่คุณรอสักครู่ ฉันจะเดินไป"

ลี่ถิงเซิ่งขมวดคิ้ว "มาทำอะไร?”

สวี่รั่วฉิงหยิบเสื้อแจ็คเก็ตแขนยาวบางๆขึ้นมาสวม เดินไปที่ทางเข้า เปลี่ยนรองเท้า แล้วออกจากคอนโด

"มาก็มาแล้ว ทำให้ประธานลี่มาแล้วกลับไปมือเปล่าก็ไม่สนุกสิ? รอบๆมีร้านบาร์บีคิวไม่เลวอยู่ ฉันเลี้ยงเอง!"

พอดีเธอก็หิวเหมือนกัน และพอดีตะกละบาร์บีคิวด้วย ถ้างั้นก็ใช้โอกาสนี้ผ่อนคลายสักหน่อย

ลี่ถิงเซิ่งมองไปที่โทรศัพท์มือถือที่หญิงสาววางสายไป และขมวดคิ้วสูงขึ้นกว่าเมื่อครู่เล็กน้อย

บาร์บีคิว? ระแวกๆนี้มีร้านบาร์บีคิวชื่อดังด้วย ทำไมเขาไม่รู้?

ในเมืองหลินชวนยังมีร้านอาหารมิชลินที่ไหนที่เขาไม่รู้จักด้วยเหรอ?

สวี่รั่วฉิงนอกจากที่สวมเสื้อแจ็คเก็ตแขนยาว ก็ไม่ต่างจากชุดที่ใส่อยู่บ้าน

ผมถูกมัดไว้ด้านหลังศีรษะแบบสบายๆ เสื้อสายเดี่ยวเย็นสบายในฤดูร้อน และเหยียบรองเท้าแตะคู่หนึ่ง

เธอเดินมาถึงที่ร้านแฟมิลี่มาร์ท สายตาก็มองเห็นชายที่ยืนพิงอยู่หน้าประตูรถ

เนคไทคลายนานแล้ว และกระดุมสูทที่เคยติดกระดุม ก็ถูกปลดออกด้วย