แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 170

เช้าวันรุ่งขึ้น สวี่รั่วฉิงตื่นเช้ามาก

เธอหาวหนึ่งที

เมื่อวานถ้าไม่ใช่ลี่ถิงเซิ่งให้เธอเลิกงานตอน 5 โมงเย็น เธอคงไม่สามารถนอนชดเชยได้

สวี่รั่วฉิงคิดถึงเรื่องนี้ ในใจสั่นเล็กน้อย

หลังจากเธออาบน้ำแปรงฟันเสร็จ วาดแผนทำงานมาตรฐานหนึ่งชุด ใส่สูท มัดผมมวย ช่วยสวี่อี้ฝานและสวี่อี้หานทำอาหารเช้าแล้ววางลงบนโต๊ะ

หยิบปากกาขึ้นมา ทิ้งประโยคไว้บนกระดาษโน้ต ให้สวี่อี้ฝานจำว่าต้องอุ่นอาหารเช้าในไมโครเวฟก่อน จากนั้นเหยียบรองเท้าส้นสูงแล้วเดินออกไป

ตอนเช้าตีสี่ ท้องฟ้าในเมืองหลิงฉวนเพิ่งสดใส

สวี่รั่วฉิงขับรถสปอร์ตสีแดงของเธอ ขับไปบนทางหลวงอย่างไว

ผู้หญิงในชุดสูทและกระโปรงขับรถสปอร์ตสีแดง ยากที่จะทำให้คนคิดได้พร้อมกัน พ่อบ้านของลี่ถิงเซิ่งเห็นรถของสวี่รั่วฉิง ยังมีการแต่งตัวของเธอ สายตาไม่สามารถซ่อนความประหลาดใจไว้ได้ "คุณแอน โปรดรอสักครู่"

ไม่กี่นาทีต่อมา พ่อบ้านก็สั่งให้คนไปช่วย สวี่รั่วฉิงเปิดประตู

หลังจากที่สวี่รั่วฉิงจอดรถ เดินเข้าไปในบ้านพักตากอากาศ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เธอมาที่บ้านพักตากอากาศเฉินซาน ก่อนหน้านี้ตอนที่ลี่ถิงเซิ่งมีไข้ เธอก็เคยมา

สวี่รั่วฉิงพบห้องนอนของลี่ถิงเซิ่งตามความทรงจำของเธอและเคาะเบา ๆ

ไม่มีเสียงอื่นใด

สวี่รั่วฉิงอึดอัดเล็กน้อย เธอถามพ่อบ้านที่อยู่ข้างๆว่า “ปกติประธานลี่ตื่นหรือยัง? ไม่งั้นให้คนใช้ไป…”

พ่อบ้านส่ายศีรษะ “คุณแอนไม่รู้ ประธานลี่เดิมไม่อนุญาตให้ใครมารบกวนการพักผ่อนของเขา”

สวี่รั่วฉิง "...”

งั้นตอนนี้เธอผลักประตูเข้าไปจะไม่อึดอัดมากเหรอ!

ถ้าหากลี่ถิงเซิ่งตื่นแล้ว หรือชินที่ไม่ใส่เสื้อผ้านอนจากนั้นผ้าห่มก็หล่นลงพื้น งั้นจะทำอย่างไร!

เมื่อสวี่รั่วฉิงยืนอยู่ที่ประตูและลังเล ว่าจะปลุกเจ้านายของตัวเองยังไง ประตูห้องนอนก็ค่อยๆถูกเปิดออกจากด้านใน

มีผ้าเช็ดตัวอยู่บนศีรษะของลี่ถิงเซิ่ง

น้ำหยดตามผมสั้นๆสีดำ หยดทีละหยดตามบนขนตา ใบหน้า กระดูกไหปลาร้า จากนั้นกล้ามเนื้อหน้าอก และสุดท้ายก็ค่อยๆ เล็ดลอดเข้าไปในสถานที่อันน่าทึ่งในชุดคลุมอาบน้ำของเขา

สวี่รั่วฉิงกลืนน้ำลายอย่างเงียบ ๆ

เธออยู่ใกล้ลี่ถิงเซิ่งมาก แม้กระทั่งสามารถสัมผัสได้ถึงอุณหภูมิบนร่างกายของชายคนนั้น

ลี่ถิงเซิ่งเช็ดผมของเขา ในขณะที่ดวงตาของเขาสื่อให้สวี่รั่วฉิงเข้ามา

สวี่รั่วฉิงเม้มริมฝีปาก ตอนนี้เธอมองตรงไปที่ลี่ถิงเซิ่งอย่างไม่เหมาะสม ราวกับว่าเธอตะกละเขาอย่างนั้น

...แม้ว่าเธอจะตะกละจริงๆ

แต่ไม่ได้มองตรงๆ ก็เหมือนกับว่าร้อนตัวอย่างนั้น

หลังจากที่ลี่ถิงเซิ่งเช็ดผมเสร็จ ก็โยนผ้าเช็ดตัวทิ้งไปอีกฝั่ง

เขาลืมตาขึ้น เห็นสวี่รั่วฉิงยังคงยืนอยู่ที่หน้าประตู ขมวดคิ้วเล็กน้อย “ยืนเหม่อทำอะไรอยู่ตรงนั้น?”

สวี่รั่วฉิงได้แต่บากหน้าเดินเข้ามา

สวรรค์รู้ว่าเมื่อก่อนหลี่อานทุกครั้งที่เข้ามาต้องทำอะไร

คงไม่ใช่ว่าทุกวันที่หลี่อานเข้ามารับลี่ถิงเซิ่ง ก็ได้เห็นเนื้อร่างของผู้ชายคนนี้นะ?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ ดวงตาของสวี่รั่วฉิงก็กระตุกเล็กน้อย

ขอเพียงแค่ลี่ถิงเซิ่งมองไปที่สีหน้าที่เปลี่ยนไปของสวี่รั่วฉิง เขาก็จะรู้แน่นอนว่าเธอต้องคิดอะไรแปลกๆ อีกแล้ว

เงียบไปไม่กี่วินาที ลี่ถิงเซิ่งก็พูดขึ้น เรียกสวี่รั่วไปที่ห้องเสื้อผ้าเป็นเพื่อนเขา

สวี่รั่วฉิงทนไม่ไหว สุดท้ายก็ถามออกไปว่า "ประธานลี่ ชุดสูทของคุณเมื่อก่อนก็ให้หลี่อานช่วยจัดให้เหรอ?"

ลี่ถิงเซิ่ง "..."

ถ้าวันนี้ไม่ใช่การเปิดฟอรั่มเศรษฐกิจในวันนี้ ลี่ถิงเซิ่งจะต้องพาผู้หญิงคนนั้นไปที่ห้องตอนนี้ และศึกษาวิเคราะห์ดีๆหน่อยว่าในสมองของเธอกำลังคิดอะไร

สไตล์การตกแต่งห้องเสื้อผ้าของลี่ถิงเซิ่งนั้นเหมือนกับเจ้าตัวเขามาก เรียบง่ายมีระดับ

สิบนาทีต่อมา สวี่รั่วฉิงมองดูชายสวมสูทสีดำหรูหรา ผูกเนคไทลายทางสีแดงเข้มเดินออกมาจากห้อง