แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 18

บทที่ 18 แผนโหดเหี้ยม เหมือนหกปีก่อน

เธอโกรธที่เขาพรากความบริสุทธิ์ของเธอไปเมื่อหกปีก่อน

ถ้าไม่ใช่เพราะเขาตามหาเธออย่างโจ่งแจ้ง สวี่รั่วยีก็คงไม่วางแผนทำร้ายเธอ!

เอาจริงๆแล้ว ต้นเหตุทั้งหมดล้วนแล้วแต่เป็นชายหนุ่มรูปงามตรงหน้านี้ทั้งนั้น

ในฐานะที่สวี่รั่วฉิงเป็นนักปรุงน้ำหอม เธอเคยเจอกับผู้ชายหล่อๆจากหลากหลายประเทศ หรือไม่ก็พวกคุณชายตระกูลไฮโซ หรือไม่ก็พวกดาราฮอลลีวู้ด แต่พอเปรียบเทียบกับลี่ถิงเซิ่ง คนพวกนั้นก็เหมือนจะดับไปในทันที

ปฏิเสธไม่ได้เลยว่า พระเจ้าปั้นลี่ถิงเซิ่งมาอย่างดีจริงๆ

ถึงแม้จะหลับอยู่ก็ไม่สามารถปกปิดความหล่อของเขาได้ ไม่ว่าผู้หญิงคนไหนต่างก็ต้องใจเต้นกับเขาทั้งนั้น

สวี่รั่วฉิงนั่งลงบนโซฟา ถึงยังไงเธอก็ทำงานเป็นเวลานานแล้ว เธอเองก็ควรพักสักหน่อยเหมือนกัน

เธอนั่งเท้าคาง ชื่นชมความงดงามตรงหน้า

เมื่อสังเกตดีๆ จึงพบว่าใต้ตาของลี่ถิงเซิ่งมีรอยคล้ำนิดหน่อย

ถึงจะไม่ชัดมาก แต่น่าจะเกี่ยวกับการพักผ่อนของเขาแน่ๆ

สวี่รั่วฉิงเคยคิดว่าที่สวี่รั่วยีให้เธอผสมน้ำหอมกลิ่นที่ทำให้อยากนอนหลับ ต้องเป็นเพราะลี่ถิงเซิ่งทำแต่งาน จนไม่ยอมพักผ่อน

ตอนนี้ลองมาคิดดู บางทีอาจจะเป็นเพราะการนอนหลับของลี่ถิงเซิ่งมีปัญหา เลยจำเป็นต้องใช้กลิ่นช่วยให้หลับอย่างนั้นเหรอ?

เพราะงั้นเขาถึงได้บังคับให้เธอมานอนกลางวันเป็นเพื่อนเขาทุกวัน

“ปีศาจน้อย…..”

เสียงทุ้มต่ำมีเสน่ห์ ดังสะท้อนเข้ามาในหูของสวี่รั่วฉิง

เมื่อเธอได้สติกลับมา ก็หูผึ่งทันที หลังจากที่ได้ยิาลี่ถิงเซิ่งละเมอเสียงแผ่วเบาจนแทบจะไม่ได้ยิน

แล้ว “ปีศาจน้อย” นี่อะไร คงเป็นคำที่เอาไว้เรียกผู้หญิงคนไหนสักคนของเขาล่ะมั้ง!

รีบแก้แค้นสวี่รั่วยีให้เสร็จแล้วรีบถอนตัวออกไปดีกว่า!

เธอไม่อยากใช้ผู้ชายคนเดียวกับผู้หญิงคนอื่นหรอกนะ

ต่อให้ผู้ชายคนนั้นจะงานดีแค่ไหนก็เถอะ

……

สวี่รั่วยีนั่งอยู่บนรถด้วยใบหน้าที่ดำคร่ำเครียด

ตั้งแต่เกิดมา ไม่มีสิ่งไหนที่เธออยากได้แล้วไม่ได้

ไม่ว่าจะเป็นลี่ถิงเซิ่ง แค่กำจัดสวี่รั่วฉิงออกไปได้ ลี่ถิงเซิ่งก็จะกลายเป็นของเธอโดยปริยาย

แต่ว่าทำไมล่ะ! ทำไมตอนนี้ต้องมีแอนนาอะไรนั่นโผล่มาด้วย!

แถมที่มาที่ไปของแอนนาก็น่าสงสัยขนาดนั้น

ถ้าไม่ใช่ว่าเมื่อสักครู่เธอตรวจตอบรูปที่สวี่รั่วฉิงถูกมัดใส่กระสอบโยนลงทะเลจนแน่ใจแล้ว เธอคงสงสัยตัวตนของแอนนาไปแล้วจริงๆ

บางที อาจจะแค่หน้าตาคล้ายกันเฉยๆก็ได้

สวี่รั่วยีหรี่ตาลง ในดวงตาฉายแววทะมึนเยือกเย็น

แต่ว่า วันนี้ในห้องทำงานเธอเห็นเองกับตา แววตาที่ลี่ถิงเซิ่งใช้มองแอนนา มันแตกต่างกับที่ใช้มองเธออย่างสิ้นเชิง

แต่ไหนแต่ไรเธอไม่เคยเห็นลี่ถิงเซิ่งมองผู้หญิงคนไหนด้วยแววตาสนอกสนใจแบบนี้！

“ฉันไม่ไปบ้านถิงเซิ่งแล้ว！ เลี้ยวรถกลับบ้านฉันเดี๋ยวนี้！”

“คุณสวี่ เมื่อกี้ผู้ช่วยหลี่กำชับมาโดยเฉพาะเลยนะครับ ว่าประธานลี่ให้พาคุณไปส่งที่บ้าน” คนขับรถตอบกลับอย่างนอบน้อม