แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 180

ชายวัยกลางคนที่อยู่ต่อหน้าคุณนายสวี่นั้น ไม่ใช่คุณผู้ชายสวี่

คุณนายสวี่เม้มริมฝีปากและวางถ้วยกาแฟในมืออย่างสง่างาม “มีปัญหานิดหน่อย ผู้หญิงคนหนึ่งชื่อแอนนากำลังขวางทางสวี่รั่วยีอยู่”

ชายวัยกลางคนขมวดคิ้ว ครุ่นคิดอย่างรอบคอบ แล้วถามว่า “ก็จัดการไปซะสิ หรือว่าจัดการไม่ได้？”

“ผู้หญิงคนนั้นมีความเกี่ยวข้องกับตระกูลซูอยู่ แต่ตอนนี้ยังไม่แน่ใจว่ามีความเกี่ยวข้องอะไรกัน ถ้าหากว่าเป็นลูกนอกสมรสของคุณผู้ชายซูล่ะก็ น่าจะจัดการได้ยากพอควร นายน่าจะเข้าใจความหมายที่ฉันพูดนะ？เพราะว่ายังไงนายก็เป็นพ่อแท้ๆของสวี่รั่วยี ช่วยลูกสาวกำจัดอุปสรรคที่ขวางทางในการแต่งงานกับตระกูลลี่ ก็ถือว่าเป็นสิ่งที่ควรทำ”

ดวงตาของชายวัยกลางคนมีแสงแวววาว เขาพูดอย่างใจเย็นว่า “สวี่รั่วยีเป็นลูกสาวของฉัน แน่นอนว่าฉันต้องช่วย แต่ตอนนี้คุณเป็นคนของตระกูลสวี่ไปแล้ว”

คุณนายซูเยาะเย้ย “ทำไม ตอนที่ฉันอยู่กับนาย นายมันไม่มีชื่อเสียงอะไรเลยนี่ ฉันจะต้องให้รั่วยีไปใช้ชีวิตที่ทุกข์ทรมานกับนายทำไม？ทุกอย่างที่นายกิน ใส่ หรือที่อาศัยอยู่ตอนนี้ รวมถึงสถานะในตอนนี้ ก็ไม่ใช่พึ่งฉันอยู่หรือไงกัน？”

ขณะที่คุณนายสวี่พูด เธอหายใจแรงและเหลือบมองชายวัยกลางคนอย่างเย็นชา “ถ้าสวี่รั่วยีได้แต่งงานกับลี่ถิงเซิ่ง ทรัพย์สินของตระกูลลี่ก็จะเป็นของนายด้วยส่วนหนึ่ง ตระกูลสวี่ก็จะตกเป็นของเรา นายไปคิดให้ดีแล้วกัน”

หลังจากพูดจบ เธอก็หยิบกระเป๋าและออกจากร้านกาแฟ

…..

เมื่อวันที่การอภิปรายเศรษฐกิจได้จบลง สวี่รั่วฉิงก็ถอนหายใจออกมาด้วยความโล่งอก เธอยืดเอว รู้สึกว่าสิ่งอันหนักอึ้งที่อยู่บนร่างกายของเธอได้หายไปแล้ว

ลี่ถิงเซิ่งเหลือบมองสวี่รั่วฉิงอย่างสงบและพูดด้วยเสียงโทนต่ำว่า “อยากหยุดพักร้อนไหม？”

สวี่รั่วฉิงตกตะลึงไปชั่วครู่ ฟื้นคืนจากความเหนื่อยล้าทันที “ประธานลี่ ฉันใช้วันหยุดไปหมดแล้วล่ะค่ะ”

“อาทิตย์ทำงานได้ดีมาก ฉันจะให้โอกาสเธอได้พักผ่อน”

สวี่รั่วฉิงกระโดดไปมาในห้องโถงอย่างตื่นเต้น

ลี่ถิงเซิ่งมองไปที่ดวงตาของหญิงสาวที่เป็นประกายระยิบระยับ จากนั้นก็เงียบไปสองวินาทีแล้วบอกให้เธอรักษากิริยา

ตั้งแต่ความวุ่นวายTivano สวี่รั่วยีก็ไม่ได้ติดตามคุณผู้ชายซูไปยังสถานที่การอภิปรายทางเศรษฐกิจอีกเลย ไม่รู้ว่าเขากำลังวางแผนอะไรอยู่

ในวันที่ปิดการจัดงาน คุณผู้ชายซูถึงได้มาที่นี่เพื่อเจอสวี่รั่วฉิง

เมื่อสวี่รั่วฉิงนึกขึ้นมาได้ จึงถามคุณผู้ชายซูว่าจะไปเมื่อไหร่

คุณผู้ชายซูกล่าวขอโทษ “เที่ยวบินของฉันคือคืนนี้เลยน่ะ”

“ด่วนขนาดนั้นเลยเหรอคะ？” สวี่รั่วฉิงประหลาดใจเล็กน้อย เดิมทีเธอคิดว่าคุณผู้ชายซูน่าจะใช้เวลาอย่างน้อยหนึ่งวันก่อนจะออกจากหลินชวน

เวลาของการอภิปรายเศรษฐกิจนั้นกระชั้นชิดมาก สวี่รั่วฉิงแทบไม่มีเวลาพาคุณผู้ชายซูไปเที่ยวในหลินชวนเลย เดิมทีวางแผนไว้วางจะพาผู้อาวุโสไปเดินเล่นสบายๆซะหน่อย ไม่คิดเลยว่าเย็นวันนี้เขาก็จะไปแล้ว

คุณผู้ชายซูยิ้มแล้วพูดว่า “ก็ใช่ว่าจะไม่มีโอกาสอีกแล้วซะหน่อย เป้าหมายที่ฉันมาหลินชวนครั้งนี้สำเร็จแล้ว บริษัททางนั้นก็รอให้ฉันไปจัดการอยู่”

สายตาที่เฉียบแหลมของคุณผู้ชายซูตกอยู่ที่ลี่ถิงเซิ่งเป็นเวลากว่าสองสามวินาที

เขากล่าวอย่างมีนัยแฝงว่า “ประธานลี่อายุยังไม่มาก มีแนวโน้มสูงที่อนาคตเราคงได้ร่วมงานกัน”

ลี่ถิงเซิ่งไม่ได้ตื่นตระหนก น้ำเสียงของเขาเป็นปกติ “ขอบคุณประธานลี่สำหรับคำชมเชยครับ”

คุณผู้ชายซูส่ายหัวเล็กน้อย ชายหนุ่มคนนี้หยิ่งทะนง ไม่รู้ว่าเป็นเรื่องที่ดีหรือไม่ดีกันแน่

ช่างมันเถอะ เขาจะต้องรีบกลับปารีสไปบอกภรรยาของตนแล้วว่า ลี่ถิงเซิ่งนั้นมีใจให้กับสวี่รั่วฉิง หากทั้งสองมีบุพเพสันนิวาสร่วมกันเมื่อหกปีก่อนจริง การตลาดในอนาคต คงต้องยอมให้ลี่ซื่อกรุ๊ปสักหน่อย

คืนนั้น ลี่ถิงเซิ่งกลับมาที่คฤหาสน์หลังเก่าของเขาหลังจากห่างหายไปนาน

มีเอกสารทางการค้าที่เขาใส่ไว้ในห้องสมุดที่นี่

หลังจากที่สวี่รั่วยีเห็นลี่ถิงเซิ่งกลับมา หล่อนก็รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย หล่อนช่วยหลี่ถิงเซิงชงกาแฟแก้วโปรดให้ แต่กลับได้รับประโยคที่เย็นชากลับมา “วางไว้แล้วออกไปซะ”

ลี่ถิงเซิ่งไม่แม้แต่เงยหน้าขึ้นมา เขายังคงทำงานอยู่