แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 200

อุณภูมิของฝ่ามือลวกจนเอวของเธอสั่นเล็กน้อย

หน้าบ้านของตระกูลหลินเหมือนไม่มีคนอะไรอยู่ ถึงการประดับตกแต่งของรอบๆดูดีมีระดับ แต่ไม่มีคนสังเกตเห็นทางนี้อีกเช่นเคย

สวี่รั่วฉิงดูเหมือนจะใจกล้า แต่แท้จริงแล้วเป็นคนประเภทที่หยอดเสร็จก็อยากจะวิ่งหนีแบบนั้น

เหมือนคำเรียกติดปากว่ารับผิดชอบแค่จุดไฟ ไม่รับผิดชิบดับไฟ

ถ้าให้เธอรับผิดชอบจริงๆ เธอก็จะเริ่มแกล้งโง่แล้ว

สวี่รั่วฉิงอยู่ในอ้อมอกของลี่ถิงเซิ่งค่อนข้างว้าวุ่น นี่อยู่หน้าบ้านของตระกูลหลินเชียวนะ บอสของฉันทำอะไรเนี่ย คงจะไม่ใจกล้าถึงชั้นจูบฉันอยู่ที่นี่จริงๆมั้ง？

สวี่รั่วฉิงตื่นตัวขึ้นมาในพริบตา บวกกับใจเต้นแรงมาก

จู่ๆเธอรู้สึกเสียใจภายหลังกับการกลั่นแกล้งของเมื่อกี๊

ถ้ารู้ตั้งแต่แรกว่าลี่ถิงเซิ่งคือหมาป่าที่ล่าเหยื่อ ไม่ปล่อยเหยื่อที่จ้องเขมือบไปง่ายๆ ทำไมเธอดันยังจะลองไปแหย่เขาล่ะ？

นี่ไม่ใช่รนหาที่เองเหรอ?

ความร้อนที่มาอย่างกะทันหัน ทำให้สวี่รั่วฉิงขมวดคิ้วเล็กน้อย ยังไม่รอให้เธอได้พูดอะไร ก็ได้ยินเสียงของลี่ถิงเซิ่งก้องมาจากข้างหูเธอแล้ว

ลมหายใจที่แฝงด้วยความเร่าร้อน เสียงของเขาเซ็กซี่และทุ้มต่ำ：“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมไม่กล้า？”

สมองของสวี่รั่วฉิงตื่นตัวขึ้นมาทันที

ภายใต้แสงไฟที่มืดสลัว เธอแค่รู้สึกได้ว่าอุณภูมิที่มาจากร่างกายของผู้ชายที่อยู่ด้านหลัง และมือคู่ที่กอดช่วงเอวเธอไว้แน่น

ฝีมือชำนาญเกิ๊น แค่มือข้างเดียวก็ล็อคเธอไว้ในอ้อมอกเขา

ตอนที่สวี่รั่วฉิงมองไม่เห็น นัยน์ตาดำเข้มของผู้ชายที่อยู่ข้างหลังจ้องมองที่ลำคอขาวผ่องของเธอ

ริมฝีปากเขายังมีคราบลิปสติกของเธอหลงเหลืออยู่

ตอนที่สวี่รั่วฉิงนึกถึงฉากสวยงามต่างๆที่ทั้งคู่เคยมีกันในห้อง ก็อดกลัวไม่ได้

เธออยากหลบท้ายทอยที่ถูกลี่ถิงเซิ่งกระตุ้นจนขนลุกซู่ ลี่ถิงเซิ่งกลับเอาศีรษะมุดมาที่ซอกคอเธอ

จากนั้น ริมฝีปากเร่าร้อนที่มีคราบลิปสติกของเธอติดอยู่ คอยสัมผัสผิวพรรณขาวผ่องเนียนนุ่มของท้ายทอยเธอ

อ้าปากเล็กน้อย จากนั้นก็ตามมาด้วยกัดคำนึง เหมือนคอยกัดกินยังไงอย่างงั้น

สวี่รั่วฉิงแอบด่าในใจว่า “แม่ง คุณนี่เกิดปีจอรึไง” แต่ยังคงมีความรู้สึกชาๆเสียวๆที่เธอบอกไม่ถูกอีกเช่นเคย เริ่มลุกลามจากท้ายทอยที่เธอถูกกัดไปยังทั่วร่างกาย

ทำให้เธออดตัวสั่นไม่ได้

สวี่รั่วฉิงได้พูดหลุดปาก กรี๊ดเสียงต่ำออกมาคำนึง “อ๊า---คุณ……”

ตามมาด้วยยกมือขึ้นเตรียมจะขัดขวางลี่ถิงเซิ่ง กลับถูกผู้ชายกุมข้อมือเรียวสวยของเธอไว้เบาๆ จากนั้นได้พลิกตัวทับข้อมือเธอไว้บนผนังอย่างง่ายดาย

เสียงหัวเราะของลี่ถิงเซิ่งเบามาก เหมือนกำลังหัวเราะท่าทางของสวี่รั่วฉิง

แท้จริงแล้วไม่ได้ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บใดๆเลย

ริมฝีปากที่แฝงด้วยอุณภูมิที่เร่าร้อน ได้จฃเคลื่อนย้ายจากคอมาหล่นอยู่ที่ริมฝีปากของเธอ

สวี่รั่วฉิงถึงขั้นไม่กล้าขัดขืน เธอไม่มีอารมณ์และความชอบที่ให้คนอื่นมาชมฉากจู๋จี๋ของเธอหรอกนะ

เธอได้แต่ใช้เล็บข่วนแผ่นหลังของผู้ชายทีนึง แต่มีเสื้อสูทกั้นเอาไว้ กลับเหมือนกำลังจั๊กจี้เขายังไงอย่างงั้น

ผู้ชายที่อยู่บนตัวเธอได้ดันริมฝีปากเธอออกด้วยความแข็งกร้าว ถือโอกาสจับมือของเธอไว้ ให้เธอหนีไปไม่ได้

ไม่นาน สวี่รั่วฉิงก็รู้สึกว่าออกซิเจนในปอดตัวเองไม่พอเลยด้วยซ้ำ ได้แต่จับเสื้อสูทของผู้ชายไว้แน่น

ไม่รู้จูบไปนานเท่าไหร่ ตอนที่สวี่รั่วฉิงรู้สึกขาตัวเองอ่อนแรง ในที่สุดลี่ถิงเซิ่งถึงปล่อยเธอ

สวี่รั่วฉิงค่อนข้างมึน

ต่อไปเธอไม่กล้าหยอดลี่ถิงเซิ่งไปมั่วอีกแล้ว ไม่งั้นคนที่เสียเปรียบก็คือตัวเธอเอง

สวี่รั่วฉิงค่อนข้างรับไม่ไหว คอยซบอยู่ในอ้อมอกของลี่ถิงเซิ่งเงียบๆ ไม่อยากขยับตัวเลย

เธอใช้แรงเงยหน้าขึ้นมามองลี่ถิงเซิ่งแว๊บนึง ภายใต้แสงไฟสลัว ริมฝีปากของลี่ถิงเซิ่งมีลิปสติกของเธออยู่