แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 214

สวี่รั่วฉิงเก็บโทรศัพท์มือถือใส่ไว้ในซองเอกสาร จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นพร้อมยิ้มอย่างปกติ "ประธานลี่ แอบฟังคนอื่นคุยโทรศัพท์ไม่ดีเลยนะคะ!"

ลี่ถิงเซิ่งเดินมาหยุดตรงหน้าสวี่รั่วฉิงแบบเฉื่อยๆ เขาก้มหน้าลงมาพร้อมพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำเซ็กซี่จนดูน่ากลัว "ฟังผู้หญิงของตัวเองคุยโทรศัพท์ ถือว่าแอบฟังไหม?"

ริมฝีปากของลี่ถิงเซิ่งนั้นแทบจะวางอยู่ข้างหูของสวี่รั่วฉิง ไหล่อันผอมเพรียวของเธอนั้น สั่นเทาขึ้นมาเล็กน้อย

ตอนที่เขาพูดเมื่อครู่นี้ ลมหายใจร้อนแรงนั้นสาดเทลงที่ข้างหูเธอ จั๊กจี้ที่สุด

ปกติหูของเธอนั้นบอบบาง แล้วยิ่งมีคนมาตั้งใจยั่วยุ ใจของเธอก็เต้นเร็วขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล

แต่สีหน้าของสวี่รั่วฉิงนั้นยังดูนิ่งขรึมเช่นเดิม สายตาที่เธอแสดงออกมา ค่อยๆเปิดเผยเล็กน้อย ปากแดงนั้นค่อยๆพูด "ประธานลี่ นี่คือคุณยอมรับ ความสัมพันธ์ระหว่างเราสองคนแล้วหรือคะ?"

เธอมองไปที่ลี่ถิงเซิ่งอย่างยั่วยุเล็กน้อย

ตรงระเบียงทางเดินนั้นไม่มีคน มีเพียงแค่พวกเขาสองคนที่อยู่ที่นี่

ลี่ถิงเซิ่งมองไปที่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้าที่ดูท่าทางอยากเผยแพร่ข่าวยิ่งนัก เขายื่นตัวไปข้างหน้าพร้อมกับหลับตาลง ริมฝีปากเร่าร้อนนั้นหยุดประกบลงบนริมฝีปากที่ชอบพูดให้เขาค่อนข้างมีอารมณ์โมโห

สวี่รั่วฉิงนิ่งสงบไปหลายวินาที ก็ยื่นมือไปทุบตีเขา

ที่นี่คือที่ทำงานนะ! อีกอย่างนี่ก็ไม่ใช่ในห้องทำงานอีกด้วย! ถ้าเขาคิดอยากจะจูบก็ควรจะกลับไปที่ห้องทำงานก่อนไหม อยู่ที่นี่ถ้าโดนคนอื่นเห็นเข้าจะทำยังไง!

รวดเร็วมาก สวี่รั่วฉิงก็ไม่ได้คิดถึงสิ่งนี้

จูบของเขา ทั้งเร็วทั้งรุนแรง เธอไม่มีแรงที่จะต้านทาน

ขาเรียวเล็กนั้นสั่นเล็กน้อย โชคดีที่เขานั้นโอบเอวเธอไว้แน่น ไม่เช่นนั้นเธอคงล้มลงไปแล้วแน่ๆ

สวี่รั่วฉิงรับรู้ได้ถึงความรักผ่านจูบนั้น เธอคิดเงียบในใจ : โชคดีที่วันนี้ใส่รองเท้าส้นสูงธรรมดาๆ ไม่ได้ใส่รองเท้าส้นสูงสิบนิ้วเหมือนวันนั้น ถ้าไม่เช่นนั้นที่ลี่ถิงเซิ่งโอบเอวเธอเหมือนเช่นตอนนี้ เธอเกรงว่าตัวเองคงจะตัวอ่อนปวกเปียกล้มไปแน่ๆ…

ลี่ถิงเซิ่งลืมตาขึ้น ใบหน้าเคลิบเคลิ้มของเธอนั้นปรากฏในสายตาเขา

แต่ราวกับว่าเธอนั้นจิตใจล่องลอย นั่นทำให้ลี่ถิงเซิ่งรู้สึกไม่สบายใจ

เขาปลีกตัวออกเพื่อจบการจูบอันสั้นนี้ พร้อมพูดด้วยเสียงแหบแห้ง "ยังมีกะจิตกะใจคิดถึงอย่างอื่นอีกเหรอ หืม?"

หลังจากลี่ถิงเซิ่งพูดเตือนสติสวี่รั่วฉิงแล้ว ก็ก้มหน้าลงมาจูบสวี่รั่วฉิงอีกครั้ง รอบนี้รุนแรงกว่าเมื่อครู่ และค่อยๆเจาะลึกผ่านกำแพงริมฝีปากนั้นเข้าไป ไม่ปล่อยให้สวี่รั่วฉิงได้มีโอกาสหลบหลีกได้เลย

สองมือเล็กของสวี่รั่วฉิงคว้ากำชุดสูทที่อกของลี่ถิงเซิ่งไว้แน่น กำแน่นถึงขนาดที่ว่าสูทที่รีดมาอย่างเรียบนั้นเกิดรอยยับขึ้นมาเล็กน้อย

หลังจากจูบเสร็จเรียบร้อย ลิปสติกบนริมฝีปากของสวี่รั่วฉิงนั้นก็ถูกกินไปจนเกือบจะไม่เหลือแล้ว

เธอหายใจหอบเล็กน้อย ดวงตาสวยมีเสน่ห์คู่นั้นเปล่งประกายปกคลุมไปด้วยความชุ่มชื่นแวววาวจนทำให้คนใจสั่นได้

"ประธานลี่ คุณนี่ช่างกล้าจริงๆ ขนาดตรงนี้ยังจะกล้าทำ…ถ้าโดนคนอื่นเห็นเข้าจะทำยังไง? บริษัทของพวกเราไม่ได้อนุญาตให้พลอดรักกันในที่ทำงานนะ ถ้าประธานฝ่าฝืนกฎของบริษัทซะเอง แล้วจะทำยังไง?"

ใบหน้าหล่อเหลาของลี่ถิงเซิ่งนั้นเยือกเย็นขึ้นมาเพราะคำพูดของสวี่รั่วฉิง

ผู้หญิงคนนี้ จะพูดให้เข้าหูสักนิดไม่ได้เชียวหรือ?

เขายื่นมือออกไปเช็ดลิปสติกบนริมฝีปากของสวี่รั่วฉิง พร้อมพูดด้วยน้ำเสียงแหบ "เธอเอาเวลากังวลเกี่ยวกับเรื่องพวกนี้ ไปคิดกังวลดีกว่าว่าฤดูหนาวปีนี้จะออกน้ำหอมกลิ่นอะไรดี การพลาดท่าพ่ายแพ้ของสวี่ซื่อกรุ๊ปครั้งนี้ ต้องเลือกทรัพยากรทั้งหมดของปีนี้มาอัดแน่นอยู่ในงานนิทรรศการจัดแสดงน้ำหอมฤดูหนาวแน่ๆ