แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 27

บทที่ 27 สวี่รั่วยี เก่งดีนี่

ไหล่บอบบางของสวี่รั่วยีสั่นไหวเล็กน้อย

ชุดนอนผ้าฝ้ายสีขาว ทำให้เธอดูไร้เดียงสา ประกอบกับท่าทางบอบบางกล้าๆกลัวๆของเธอในตอนนี้ ก็ยิ่งทำให้คนใช้รู้สึกสงสารจับใจ

คุณสวี่ดีซะขนาดนั้น

หกปีก่อนช่วยชีวิตคุณชายเอาไว้ก็ไม่ออกตัวเอาหน้า ตอนนี้คุณชายกลับบ้านดึกทุกวัน เธอก็ไม่โกรธ ทำแค่นั่งรอเงียบๆเท่านั้น

“ถิงเซิ่ง ฉันได้ยินมาว่าสามีภรรยาฮิลล์จะมาที่เมืองหลินชวนใช่ไหม?”

ลี่ถิงเซิ่งเงยหหน้าขึ้นมา ใช้สายตาแหลมคมมองสำรวจผู้หญิงตรงหน้าขึ้นลง จากนั้นก็พยักหน้าเบาๆให้เธอพูดต่อ

“งั้นงานเลี้ยงพบปะสามีภรรยาฮิลล์อาทิตย์หน้า คุณพาฉันไปด้วยได้ไหม? เราสองคนไม่ได้ออกงานด้วยกันนานแล้วนะ ถือโอกาสนี้........”

“คุณรู้ได้ยังไงว่าผมมีนัดพบปะกับสามีภรรยาฮิลล์?” ลี่ถิงเซิ่งตัดบทเธอด้วยน้ำเสียงเย็นๆ สายตาแหลมคมจับจ้องมาที่เธอนิ่งๆ “คุณส่งคนมาสืบเรื่องของผมเหรอ?”

สวี่รั่วยีรู้ตัวในชั่ววินาที ลี่ถิงเซิ่งเกลียดการคุกคามมากที่สุด คำพูดของตัวเองเมื่อกี้ จึงไปจุดไฟโกรธของเขาขึ้นมา

“เปล่านะ แม่บอกฉันมาต่างหาก คุณก็รู้ ว่าครอบครัวฉันก็ทำบริษัทน้ำหอม ยังไงก็ต้องรู้เรื่องที่สามีภรรยาฮิลล์ชื่นชอบน้ำหอมอยู่แล้ว ถ้าคุณพาฉันไปด้วย บางทีฉันอาจจะช่วยคุณได้นะ ให้ฉันปรุงน้ำหอมให้สามีภรรยาฮิลล์ก็ยังได้เลย！”

สวี่รั่วยีดันทุรังด้วยความหวังสุดท้าย ถ้านักปรุงน้ำหอมมือหนึ่งในเมืองหลินชวนอย่างเธอไม่แสดงฝีมือตอนนี้ จะไปแสดงฝีมือตอนไหน?

ริมฝีปากบางของลี่ถิงเซิ่งกระตุกเล็กน้อย จากนั้นก็ยิ้มหยันออกมา “คุณแค่ศึกษาค้นคว้าน้ำหอมของคุณไปก็พอ ไม่จำเป็นต้องมาใส่ใจลี่ซื่อกรุ๊ปหรอก”

พูดจบ ลี่ถิงเซิ่งก็เงยหน้าขึ้นมา กวาดสายตามองสาวใช้ที่อยู่บริเวณรอบๆ “ไปส่งคุณสวี่ที่ห้องเถอะ”

พูดจบ ชายหนุ่มก็ลุกขึ้น ทว่ากลิ่นน้ำหอมที่ติดมากับตัวของเขา กลับโชยเข้ามาในจมูกของเธอ

“เดี๋ยวก่อน！” เมื่อสวี่รั่วยีได้กลิ่นน้ำหอมที่ไม่คุ้นเคยบนร่างกายของลี่ถิงเซิ่ง สีหน้าก็แปรเปลี่ยนเป็นสงสัย

กลิ่นนี้ ไม่ใช่น้ำหอมที่วางขายแน่ๆ

“ถิงเซิ่ง ทำไมบนตัวคุณมีกลิ่นน้ำหอมผู้หญิง.........” สวี่รั่วยีไม่อยากจะเชื่อ ว่าคู่หมั้นของเธอจะไปติดพันผู้หญิงคนอื่น

หกปีมานี้ ไม่ว่าเธอจะหว่านล้อมแค่ไหน ยั่วยวนเท่าไหร่ ลี่ถิงเซิ่งก็ไม่เคยใกล้ชิดกับเธอเลย

อย่าว่าแต่จูบกับเรื่องบนเตียงเลย แม้แต่กอดกันสักครั้งก็ยังไม่เคย

บนตัวของเขามีน้ำหอมผู้หญิงได้ยังไง?！

“สวี่รั่วยี” ลี่ถิงเซิ่งสะบัดมือของสวี่รั่วยีที่กำลังจับชายเสื้อของตัวเองออก แล้วเอ่ยเตือนด้วยเสียงเยือกเย็นว่า “คุณกำลังล้ำเส้น”

สวี่รั่วยีหน้าซีดเผือด

เธอกัดริมฝีปากที่สั่นระริกเอาไว้ จ้องมองแผ่นหลังของลี่ถิงเซิ่งที่กำลังเดินจากไปอย่างไม่พอใจ

……

การลองน้ำหอมเป็นอะไรที่น่าเบื่อมาก

เมื่อต้องดมกลิ่นน้ำหอมที่คล้ายกันซ้ำๆ การดมกลิ่นก็ไม่ค่อยมีปฏิกิริยาไวเท่าไหร่แล้ว

อย่าว่าแต่ลี่ถิงเซิ่งเลย แม้แต่ตัวสวี่รั่วฉิงเองแค่ดมนานๆก็รู้สึกอยากอ้วกออกมาแล้ว

จู่ๆเธอก็รู้สึกผิดกับลี่ถิงเซิ่ง “ประธานลี่ ไม่งั้นคุณหยุดดมก่อนไหม เดี๋ยวฉันให้หลี่อานช่วยลองดมก็ได้”

เมื่อหลี่อานได้ยินแบบนั้น ก็รีบโบกมือ “ผู้ช่วยแอน คุณเว้นผมไว้เถอะ ถ้าให้ดมอีก ผมกินข้าวไม่ลงแน่”

น้ำหอมที่สวี่รั่วฉิงปรุงออกมาแน่นอนว่ามันหอมอยู่แล้ว. แต่ใครจะไปดมทุกวันขนาดนั้นไหว!

“ไม่ต้อง ยังมีอันอื่นอีกไหม? หยิบมาให้หมด” ลี่ถิงเซิ่งค่อยๆปิดฝาน้ำหอมทดลองที่เขาประเมินให้ไม่ผ่านช้าๆ จากนั้นก็เงยหน้าขึ้นมส เอ่ยสั่งอย่างเนิบนาบ

หลายวันมานี้. เขาช่วยสวี่รั่วฉิงประเมินน้ำหอมทุกวัน

ดังนั้นสองสามวันมานี้ ลี่ถิงเซิ่งจึงพกพากลิ่นน้ำหอมติดตัวกลับมาที่คฤหาสน์ด้วย