แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 29

บทที่ 29 ตั้งตารอ

มือที่กำลังพิมพ์ตอบอีเมลพลันหยุดกึก จากนั้นสวี่รั่วฉิงก็ดึงริมฝีปากขึ้นเล็กน้อย

“ระวังพ่อเขาจับได้นะ แต่ระดับลี่ซื่อกรุ๊ปทำไมไม่รู้ตัวว่าโดนหนูแฮ็กล่ะ น่าแปลกจริง.......”

สวี่อี้ฝานแสยะยิ้มออกมา “โปรแกรมเมอร์ของลี่ซื่อกรุ๊ปยังไม่ได้เก่งขนาดนั้นไงครับ กลับมาเข้าเรื่องดีกว่า ในเมื่อแม่แค่อยากแก้แค้นผู้หญิงนิสัยไม่ดีคนนั้น แล้วทำไมต้องช่วยพ่อให้ได้ร่วมงานกับสามีภรรยาฮิลล์ด้วยล่ะครับ? ถ้าลี่ซื่อกรุ๊ปได้ร่วมงานกับแบรนด์ระดับโลก ก็จะเป็นปัญหากับแม่ไม่ใช่เหรอ”

“รู้ได้ยังไงว่าแม่จะแก้แค้นสวี่รั่วยี！” สวี่รั่วฉิงร้อนรน สวี่อี้ฝานฉลาดก็จริง แต่ไม่น่าจะถึงขั้นเดาความคิดของเธอได้น่า！

สวี่อี้ฝานปรายตามองแม่ของตัวเอง แล้วส่ายหน้าราวกับเป็นผู้ใหญ่ “แม่ครับ ก่อนหน้านี้แม่เขียนแผนไว้ในคอมพิวเตอร์ อีกอย่างแม่ก็ตั้งรหัสง่ายซะขนาดนั้น ไม่ต้องแก้สมการอะไรก็เดาออกแล้ว”

สวี่รั่วฉิง “.............”

สวี่อี้ฝานเป็นคนนิ่งๆ แต่คำพูดคำจากลับทำให้เธอควันออกหู ได้นิสัยมาจากใครเนี่ย！

“แต่จะว่าไปแล้ว แผนนั่นก็มีบางจุดที่ไม่สมเหตุสมผลนะครับ แต่ผมช่วยแก้ให้แล้วล่ะ พอถึงตอนนั้นอย่าลืมทำตามที่ผมแก้ให้ล่ะ”

สวี่รั่วฉิงทำหหน้าดุ ถลึงตาใส่ลูกชายอย่างโหดๆ “คราวหน้าห้ามมาดูคอมพิวเตอร์ของแม่อีกแล้วนะ！โดยเฉพาะพวกเอกสารลับ！”

ใบหน้าน่ารักของสวี่อี้ยิ้มออกมาเล็กน้อย

แบบนั้นไม่ได้หรอก เพื่อเป็นการปกป้องแม่ เขายังต้องจับตาดูคุณพ่อกับผู้หญิงนิสัยไม่ดีคนนั้นเอาไว้

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของสวี่รั่วฉิงก็สั่นครืดๆ

เธอยิ้มขึ้นมาปลดล็อกหน้าจอแล้วกดเข้าวีแชท

“งานเลี้ยงในวันเสาร์ที่จะถึงนี้ อย่าลืมใส่ชุดราตรีมานะ ห้ามใส่สูทล่ะ”

ผ่านไปประมาณหนึ่งวิข้อความก็ถูกส่งเข้ามาอีก

“คุณมีหรือเปล่า”

สวี่รั่วฉิงยิ้มแห้ง

นักปรุงน้ำหอมระดับนานาชาติอย่างเธอ เคยเข้าร่วมแฟชั่นโชว์และงานสังคมมานักต่อนัก มีห้าร้อยงาน เธอก็เคยไปมาแล้วสามร้อยงาน！

ทำไมเธอจะไม่รู้ว่างานเลี้ยงต้องแต่งตัวยังไง！

ผู้ชายอย่างลี่ถิงเซิ่ง คงไม่ได้คิดว่าเธอไม่รู้เรื่องอะไรเลยนอกจากเรื่องงานหรอกนะ

สวี่รั่วฉิงรัวนั้งพิมพ์ตอบกลับไปอย่างรวดเร็ว “ประธานลี่ ไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ฉันไม่ทำให้คุณขายหน้าหรอก！”

หลังจากส่งข้อความตอบกลับไป สวี่รั่วฉิงก็ปิดโทรศัพท์ แล้วโยนไปไว้ด้านข้าง

“แม่ครับ เมื่อกี้พ่อส่งข้อความมาเหรอ?” สวี่อี้ฝานเอ่ยถามโดยไม่เงยหน้าขึ้นมา

“ทำไมรู้อีกแล้ว?”

หรือว่าลูกชายของเธอไม่ได้เป็นแค่อัจฉริยะอย่างเดียว แต่ยังสามารถทำนายอนาคตได้ด้วย

สวี่อี้ฝานยักไหล่แล้วตอบว่า “คนที่ทำให้แม่ฉุนเฉียวได้ถึงขนาดนี้ นอกจากคุณพ่อ ก็ไม่มีใครแล้วล่ะครับ”

ณ คฤหาสน์ส่วนตัวของลี่ถิงเซิ่ง

แสงจันทร์สาดส่องผ่านกระจกหน้าต่างเข้ามาในห้อง อาบไล้บนร่างกายของชายหนุ่มที่นอนอยู่บนโซฟา

นัยน์ตาลุ่มลึกจ้องมองโทรศัพท์ มุมปากยกขึ้นเล็กน้อยๆ

“ผมจะตั้งตารอ”

เขากดตอบกลับไป

……

วันเสาร์เวลาบ่ายสาม

สวี่รั่วฉิงแต่งหน้าสวยหมดจรด ผมยาวสลวยถูกรวบเอาไว้ จนเผยให้เห็นลำคอเรียวระหง

“เย็นนี้แม่ไม่ได้กลับมากินข้าวด้วย แต่แม่สั่งเดลิเวอรี่ไว้ให้แล้วนะ ถึงเวลาก็กินข้าวกันดีๆล่ะ”

สวี่รั่วฉิงก้มลง พร้อมกับเอ่ยกำชับสวี่อี้ฝานกับสวี่อี้หาน

“รับทราบค่า แม่ไปทำงานได้เลยไม่ต้องห่วง” สวี้อี้หานพยักหน้าอย่างรู้ความ

สวี่รั่วฉิงถึงได้สบายใจ จากนั้นก็หยิบกระเป๋าขึ้นมาสะพาย แล้วเปิดประตูออกไป