แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 79

บทที่ 79 เมื่อคืนฟังคำพูดตอนเมาของประธานลี่

หลี่อานมึนงงไปเลย

นี่ประธานลี่จะทำอะไรกันแน่?

ไม่ถูก ไม่ถูก ทำไมประธานลี่ถึงรู้ล่ะว่าวันนี้ผู้ช่วยแอนต้องการพักผ่อน?

แล้วแอนนาก็ไม่ได้มาทำงานนอกสถานที่กับพวกเขาด้วย คงจะไม่ใช่ว่าเมื่อคืนทั้งสองคนคุยวิดีโอคอลกันหรอกนะ……

หลี่อานรีบส่ายหัว แล้วก็เอาความคิดเรื่อยเปื่อยที่อยู่ในหัวสมองสลัดทิ้งไป

“ได้ครับ ประธานลี่”

ไม่รู้จริง ๆ ว่าตอนนี้ตกลงประธานลี่และผู้ช่วยแอนนั้นมีความสัมพันธ์ยังไงกัน แม้แต่วันนี้ผู้ช่วยแอนต้องการพักผ่อนก็ยังรู้ชัดเจนดี

หลี่อานส่งข้อความWeChatให้สวี่รั่วฉิงไปข้อความหนึ่ง

“แอนนา ประธานลี่บอกว่าวันนี้คุณสามารถพักผ่อนอยู่บ้านได้ ไม่ต้องไปบริษัท”

ส่ง

หลี่อานคิดไปครู่หนึ่ง แต่ก็ยังอดไม่ได้ที่อยากจะซุบซิบสักหน่อย จึงส่งไปอีกประโยคว่า

“เมื่อคืนคุณกับประธานลี่เกิดอะไรกันขึ้น? ตกลงพวกคุณพัฒนาไปถึงขั้นไหนกันแล้ว?”

“หลี่อาน ไปได้แล้ว”

หลี่อานรีบเก็บโทรศัพท์ให้เรียบร้อย “มาแล้วครับ ประธานลี่!”

หลี่อานตามอยู่หลังชายหนุ่ม มาถึงห้องอาหารของโรงแรม แอบสังเกตปฏิกิริยาของลี่ถิงเซิ่งไปด้วย แล้วก็เอาเดาว่าเมื่อคืนระหว่างชายหนุ่มกับสวี่รั่วฉิงเกิดอะไรขึ้นด้วย

“ประธานลี่ ทำไมคุณถึงรู้ว่าวันนี้ผู้ช่วยแอนจำเป็นจะต้องพักผ่อนล่ะครับ?”

ลี่ถิงเซิ่งเหล่มองหลี่อานเบา ๆ ทีหนึ่ง “สร่างเมาหรือยัง?”

ชั่วขณะหนึ่ง หลี่อานตั้งสติกลับมาไม่ทัน จึงร้อง“อ๋า”ออกมาคำหนึ่ง

พอผ่านไปสักครู่แล้ว เขาถึงตั้งสติกลับมาได้ ที่แท้ชายหนุ่มกำลังพูดว่าเมื่อวานเขาคออ่อนเมาเหล้าไป

“สร่างแล้วครับ” หลี่อานตอบ

“สร่างแล้วก็ดี อีกเดี๋ยวจัดการเรื่องเนื้อหาธุรกิจที่จะพูดคุยกับประธานหวังให้เรียบร้อย แล้วส่งมาที่ห้องของฉัน” พูดจบ ลี่ถิงเซิ่งก็สั่งอาหารกับพนักงานอย่างเย็นชาขึ้นว่า “โจ๊กไข่เยี่ยวม้าและเนื้อไม่ติดมัน ขนมจีบกวางตุ้ง”

……

สวี่รั่วฉิงขยี้ตาเล็กน้อย แล้วบิดขี้เกียจทีหนึ่ง

เมื่อคืนก็ไม่รู้ว่านอนหลับไปตอนไหน สวี่รั่วฉิงแกะสายหูฟังที่พันอยู่รอบคอตัวเองออก แล้วก็พิงหัวเตียงไว้อย่างเหม่อลอยเล็กน้อย

ตอนนี้กี่โมงแล้วนี่? สวี่รั่วฉิงเอาโทรศัพท์ออกมา พอกำลังจะดูเวลา ก็เห็นบันทึกเวลาที่ตัวเองคุยโทรศัพท์กับลี่ถิงเซิ่งเข้า

เก้าชั่วโมง

สวี่รั่วฉิงจ้องมองตัวเลขบนหน้าจอแล้วก็เริ่มเงียบขรึมขึ้นมา เมื่อคืนเธอกับลี่ถิงเซิ่งคุยกันนานขนาดนี้เลยเหรอ?

ปกติเธอนอนน่าจะสงบมากเลยนะ? คงจะไม่ได้ขายหน้าไปใช่ไหม?

สวี่รั่วฉิงสางผมที่ยุ่งเหยิงของตัวเองไปเล็กน้อย แล้วก็เปิดผ้าห่มออกแล้วลงจากเตียง

และก้มหน้าลง แล้วปรับหน้าจอโทรศัพท์ไปที่หน้าเวลา เป็นเวลาสิบโมงแล้วเหรอเนี่ย

ในอพาร์ทเม้นท์เหลือแค่เธอคนเดียวแล้ว สวี่อี้ฝานและสวี่อี้หานทั้งสองคนได้ไปโรงเรียนแล้ว

สวี่รั่วฉิงถอนหายใจทีหนึ่ง ถ้าตอนนี้จะไปบริษัทก็สายแล้ว หรือไม่กินข้าวก่อนค่อยว่ากันดีกว่า

หลังจากที่ทำอาหารเช้าอย่างง่าย ๆ ไปแล้ว สวี่รั่วฉิงก็ตรวจเช็กข้อความWeChatของตัวเองไปด้วย แล้วก็ฟังข่าวไปด้วย

ข้อความWeChatของหลี่อานโผล่เข้ามาในสายตา

ข้อความแรกทำให้สวี่รั่วฉิงรู้สึกดีใจ กำลังดีเลยเธอไม่ได้อยู่เป็นเพื่อนสวี่อี้หานและสวี่อี้ฝานมานานแล้ว

แต่ตอนที่เห็นข้อความที่สองนั้น มุมปากของสวี่รั่วฉิงก็กระตุกขึ้นทีหนึ่ง

“ผู้ช่วยหลี่ คุณเป็นคนชอบซุบซิบนินทาขนาดนี้เลยเหรอ?”

หลังจากที่สวี่รั่วฉิงส่งข้อความนี้เสร็จแล้ว ก็เอาโทรศัพท์วางไว้ข้างหนึ่งไปเรื่อย ในใจกำลังวางแผนอยู่ว่า หลังจากที่กินข้าวเช้าเสร็จแล้ว ก็ไปเดินตลาดแถวนี้สักหน่อย แล้วซื้อขนมที่เด็ก ๆ ชอบสักหน่อย

หลี่อานกำลังกินข้าวเป็นเพื่อนลี่ถิงเซิ่งอยู่

พอโทรศัพท์ดังขึ้นมา เขาก็จ้องมองลี่ถิงเซิ่งทีหนึ่ง พอเห็นว่าชายหนุ่มไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไร เขาก็คว้าโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดปลดล็อกหน้าจอออก

“ข้อความจากใคร?” ในตอนที่หลี่อานกำลังจะตอบกลับไปนั้น ชายหนุ่มที่รับประทานอาหารอยู่ข้าง ๆ ก็วางตะเกียบที่อยู่ในมือลง แล้วพูดขึ้นเสียงเย็น

หลี่อานยื่นหน้าจอโทรศัพท์ไปอยู่ใต้ตาของลี่ถิงเซิ่ง “ผู้ช่วยแอนครับ”