แฝดชายหญิง：แด๊ดดี้ต้องชนะใจหม่ามี๊นะ นิยาย บท 80

บทที่ 80 สวี่รั่วยีก็มารับที่สนามบิน

ชายหนุ่มที่กลับมาถึงห้องนอน นั่งพิงอยู่บนโซฟาอย่างสบาย แล้วก็โทรออกไปที่เบอร์ของสวี่รั่วฉิง

หลังจากเสียงสัญญาณรอสายดังขึ้นสองสามครั้ง โทรศัพท์ก็โดนรับสายแล้ว

สวี่รั่วฉิงรู้สึกเบื่อหน่ายเล็กน้อย ทำไมเมื่อกี้หลี่อานเพิ่งจะคุยข้อความWeChatกับตัวเองไป ต่อมาก็เป็นลี่ถิงเซิ่งเลย?

ตามนิสัยของหลี่อานแล้ว ก็น่าจะไม่เอาคำพูดที่เธอเพิ่งพูดไปเมื่อกี้ไปบอกกับลี่ถิงเซิ่งหรอกมั้ง

สำหรับหลี่อานแล้ว สวี่รั่วฉิงค่อนข้างที่จะมั่นใจในอุปนิสัยของเขา

“ประธานลี่ ไม่ทราบว่ามีเรื่องอะไรเหรอคะ?”

สวี่รั่วฉิงถามขึ้นด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนและเรียบร้อย

ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะเบา ๆ คำหนึ่ง ผู้หญิงที่เพิ่งคิดแผนการแย่ ๆ ให้หลี่อานในWeChatเมื่อกี้ ตอนนี้กลับเรียบร้อยอ่อนโยนราวกับกระต่ายน้อยตัวหนึ่ง

แต่ว่ามีแต่คนที่เข้าใจเธอจริง ๆ ถึงจะรู้ว่า จริง ๆ แล้วเธอเป็นปีศาจสาวที่เย้ายวนใจคน

นิ้วมือเรียวยาวของชายหนุ่มเคาะพนักโซฟาหนังแท้ไปเบา ๆ แล้วเปิดปากพูดขึ้นอย่างไม่รีบร้อนว่า “เมื่อกี้ยังคิดแผนการชั่วร้ายให้หลี่อานอยู่เลยไม่ใช่เหรอ? หึ?”

มือที่กำลังเก็บโต๊ะอยู่ของสวี่รั่วฉิงหยุดนิ่งไปครู่หนึ่ง จากนั้นเธอก็ยืนตัวตรงขึ้นอย่างตั้งใจและเคร่งขรึมว่า “ประธานลี่ ฉันจะไปคิดแผนการชั่วร้ายอะไรได้……”

พอคำพูดพูดมาถึงครึ่งหนึ่ง หัวสมองของสวี่รั่วฉิงก็มีความเป็นไปได้อย่างหนึ่งกะพริบขึ้นมา

ตามนิสัยของหลี่อาน ปกติแล้วเขาไม่มีทางที่จะหลักหลังเพื่อนแน่

ถึงแม้ว่าความสัมพันธ์ของเธอกับหลี่อานจะไม่แน่นแฟ้นพอ แต่ว่าหลี่อานกล้ามาถามเรื่องซุบซิบกับเธอ ก็แน่นอนว่าไม่มีทางที่จะเอาเรื่องที่พวกคุยกันเมื่อกี้พูดออกไปแน่ ๆ

“ประธานลี่ คนที่คุยข้อความกับฉันเมื่อกี้คงจะไม่ใช่คุณหรอกมั้ง……” สวี่รั่วฉิงรู้สึกหมดคำพูดเล็กน้อย ริมฝีปากก็กระตุกขึ้นเล็กน้อย

คิดไม่ถึงว่าลี่ถิงเซิ่งจะใจแคบขนาดนี้ ต้องคิดเล็กคิดน้อยทุกอย่าง

“ฉลาดมากเลยนี่”

“ก็ใช่ ถ้าไม่ฉลาด ประธานลี่จะรับฉันเข้าเป็นผู้ช่วยเหรอ?” สวี่รั่วฉิงไม่ได้หน้าแดงเลยสักนิด

ลี่ถิงเซิ่งหัวเราะขึ้น

เขาไม่เคยเจอผู้หญิงแบบนี้มาก่อน เอาข้อแลกเปลี่ยนที่ดึงดูดเขามาวางอยู่บนโต๊ะ จากนั้นก็พูดอย่างยิ่งใหญ่ว่าที่เขารับเธอเข้าทำงานก็เพราะว่าเธอเก่งกาจ

ลี่ถิงเซิ่งไม่ปฏิเสธว่าในเหตุผลที่เขารับเธอเข้าทำงานนั้นมีส่วนหนึ่งเป็นเพราะว่าเธอเก่ง

แต่ว่าส่วนใหญ่ก็เป็นเพราะว่า เธอเป็นคนน่าสนใจมาก

“รู้ว่าเป็นผม ข้อความในWeChatยังกล้าพูดขนาดนั้น?”

สวี่รั่วฉิงส่ายหน้าเล็กน้อย แล้วพิงอยู่กับกำแพงแล้วพูดว่า “เมื่อกี้เดาไม่ออกว่าเป็นประธานลี่จริง ๆ ถ้ารู้ว่าเป็นคุณตั้งแต่แรก ฉันก็คงจะไม่กล้าพูดคำพูดเสียหายของคุณลับหลังหรอก! จะต้องพูดคำชื่นชมที่น่าฟังสักหน่อย อย่างเช่นประธานลี่หล่อเหลามีความสามารถ และก็คงจะไม่มาเอาเรื่องกับคนธรรมดาตัวเล็ก ๆ อย่างฉันหรอกใช่ไหมคะ?”

น้ำเสียงของสวี่รั่วฉิงแฝงไว้ด้วยความอ่อนช้อยที่มีเฉพาะของหญิงสาวชายเจียงหนาน แล้วก็แฝงไว้ด้วยความซุกซนเสี้ยวหนึ่ง

เหมือนอย่างกับสายลมฤดูใบไม้ผลิสายหนึ่ง จนทำให้หัวใจคนคันยิก ๆ

ลี่ถิงเซิ่งโดนคำพูดของสวี่รั่วฉิงทำให้อ้ำอึ้งพูดอะไรไม่ออก

ถึงแม้จะเห็นได้ชัดว่าสวี่รั่วฉิงกำลังประจบสอพลออยู่

แต่ว่าจะไม่พูดก็ไม่ได้ว่า ไม่มีใครไม่ชอบให้ถูกชื่นชม

“อีกสามวันให้หลังผมจะเมืองหลินชวน” ลี่ถิงเซิ่งพูดเปลี่ยนหัวข้อไป น้ำเสียงขรึมต่ำ แฝงไว้ด้วยความอ่อนโยนที่เขาไม่รู้ตัวเสี้ยวหนึ่ง

เขาไม่รู้แม้กระทั่งว่าบนใบหน้าที่โดนน้ำแข็งปกปิดมานานของตัวเองนั้น กลับมีรอยยิ้มโผล่ออกมาเสี้ยวหนึ่งด้วย

สวี่รั่วฉิงอึ้งไปครู่หนึ่ง “ต้องการให้ฉันรับที่สนามบินเหรอคะ?”

ลี่ถิงเซิ่งยิ้มอ่อน ๆ “ถ้าหากว่าคุณอยากจะมา ผมก็ไม่มีความคิดเห็น”

สวี่รั่วฉิง“อ๋อ”ไปคำหนึ่ง

ไปรับที่สนามบินเป็นงานของผู้ช่วย เธอนั้นไม่ได้สนใจอะไร

ในเมื่อด้วยสถานะอย่างลี่ถิงเซิ่ง ไฟลท์บินที่นั่งก็คงจะต้องเป็นเวลากลางวันอยู่แล้ว

“งั้นเดี๋ยวฉันจะไปถามไฟลท์บินที่พวกคุณกลับมากับหลี่อานนะคะ”

ในตอนที่วางสายไปนั้น ลี่ถิงเซิ่งกำโทรศัพท์ไว้ แล้วอึ้งไปสองวินาที จากนั้นก็ยิ้มขึ้นมาทีหนึ่ง