แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 32

ฟิว....

"จำไว้ว่าเธอคือคนของฉันเพราะฉะนั้นเธอไม่มีสิทธิ์ไปรักหรือไปชอบใครทั้งนั้น!!! "

ผมไม่รู้ว่าอะไรมันทำให้ผมพูดประโยคนี้กับใบบัวเพียงแค่ผมได้ยินเธอพูดว่าถ้าเธอไม่ได้รักผมเธอก็อาจจะรักไอ้ศิวา บอกเลยว่าพอผมได้ยินแบบนั้นควันแม่งจะออกหูในเมื่อใบบัวคือคนของผมคือของๆผม เรื่องอะไรผมจะยอมให้ใครมาแย่งไปต่อให้ผมไม่ได้รู้สึกอะไรกับใบบัวก็ตามแต่เธอก็เป็นที่ระบายอารมณ์ของผมได้ดี เอาตรงๆนะผมไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อนใบบัวคือคนแรกของผมและผมก็คือคนแรกของเธอ ถามว่าหลังจากที่ผมมีอะไรกับใบบัวแล้วผมอยากจะลองมีอะไรกับคนอื่นดูบ้างไหม ก็ยอมรับว่าผมก็คิด ในเมื่อตอนนี้ผมมีแฟนผมก็ควรจะมีอะไรกับแฟนของผมมากกว่ามีกับคนอื่นถูกไหม ถึงแม้ว่าในตอนนี้ผมจะยังไม่ได้รู้สึกรักลูกศรแต่มันจะเป็นอะไรไปถ้าเราจะมีอะไรกันเพราะขนาดกับใบบัวผมยังมีอะไรด้วยได้เลยทั้งที่ไม่ได้รักแล้วกับแฟนของผมเองทำไมผมจะมีไม่ได้ แต่......มันได้ง่ายอย่างนั้นน่ะสิเพราะว่าพอถึงเวลาผมกลับทำไม่ได้ทำไม่ลงไม่อยากทำทั้งที่มีโอกาสทั้งที่ลูกศรเปิดโอกาสให้ผมเต็มที่แต่ผมกลับเดินออกมาดื้อๆไม่แคร์ไม่สนใจว่าลูกศรจะรู้สึกยังไง

ย้อนไปเมื่อคืนนี้ลูกศรโทรมาชวนผมออกไปดื่มเธอบอกมีเรื่องอยากปรึกษาเกี่ยวกับพี่ชายของเธอกับใบบัวผมก็เลยยอมออกมาตามคำชวนของเธอแต่ผมขอไม่ไปนั่งที่ผับไอ้ศิวาผมให้เหตุผลกับลูกศรว่าอยากลองเปลี่ยนบรรยากาศดูบ้างทั้งที่จริงแล้วผมแค่ไม่อยากเจอหน้าไอ้ศิวาก็เท่านั้นเองไม่รู้เป็นอะไรผมโคตรจะเกลียดขี้หน้ามันเลยเกลียดพอๆกับเกลียดไอ้เตอร์นั่นแล่ะ

พอผมมาถึงผับที่นัดกันผมก็มองหาลูกศรทันทีก็นั่งเห็นเธอดื่มอยู่ก่อนแล้วอาการของเธอคือเหมือนกับว่าเธอเริ่มจะเมาพอเธอเห็นหน้าผมเธอก็รีบพุ่งเข้ามากอดแล้วก็หอมแก้มผมโดยที่ผมไม่ทันตั้งตัว ผมดันตัวลูกศรออกห่างแล้วพาเธอกลับไปนั่งตรงที่เดิมส่วนผมนั่งโซฟาตัวที่อยู่ตรงข้ามกับเธอไม่ได้นั่งใกล้ทั้งที่ข้างๆเธอก็ยังมีที่ว่างเธอมองหน้าผมแล้วทำท่าจะร้องไห้เหมือนโกรธอะไรผมสักอย่างก่อนที่เธอจะกระดกเหล้าเข้าปากแบบรวดเดียวหมดแก้ว

"ทำไมทำตัวห่างเหินจังอ่ะ" ผมไม่ตอบคำถามเพราะไม่รู้จะตอบยังไงก็แค่ไม่อยากนั่งอ่ะไม่มีเหตุผล

"ฟิวววววววว" เธอลากเสียงยานเรียกชื่อผมหน้าของเธอแดงก่ำอาจจะเป็นเพราะดื่มเยอะ

"เมาแล้วนะรู้ตัวบ้างหรือเปล่า แล้วจะขับรถกลับไหวไหมน่ะ"

"ถ้าเราเมาแล้วขับรถกลับไม่ไหวฟิวก็พาเรากลับสิไม่เห็นจะยากเลย^^"

"ว่าแต่เธอมีอะไรจะปรึกษา"

"เรื่องพี่ศิวาน่ะสิ นายรู้ไหมฟิวว่าพี่ศิวาเค้าจริงจังกับคนใช้บ้านนายมากเลยนะตอนแรกเราคิดว่าแค่เล่นๆแต่ที่ไหนได้...หึ"

"อืมแล้วไง"

"นายคิดว่าพ่อกับแม่ของเราท่านจะคิดยังไงถ้ารู้ว่าผู้หญิงที่ลูกชายท่านชอบและจริงจังจนอยากจะแต่งงานด้วยเป็นแค่คนรับใช้ เราเดาได้เลยว่าพ่อกับแม่ต้องไม่ยอมแล้วก็รับไม่ได้แน่ๆ"

"แล้วยังไง"

"เราไม่อยากให้พี่ศิวาจริงจังกับยัยนั่น แล้วอีกอย่างเราก็ไม่ค่อยชอบหน้ายัยนั่นเท่าไหร่ ทำเป็นหงิมๆติ๋มๆทำตัวน่าสงสาร ยัยนั่นคงจะดีใจจนเนื้อเต้นที่พี่ศิวามาชอบทั้งที่ตัวเองเป็นแค่ขี้ข้าเป็นแค่คนรับใช้แต่ก็แสร้งทำทีเป็นไม่สนใจทำเป็นเกรงใจตอนที่พี่ศิวาบอกจะไปรับไปส่งมหาลัยแต่ใจจริงแล้วคงอยากจับพี่ศิวาจนตัวสั่น ไม่รู้ว่าไอ้ที่ขาหักจนต้องเข้าเฝือกเป็นแผนการอ่อยพี่ศิวาด้วยหรือเปล่า" ผมนั่งฟังลูกศรพูดถึงใบบัวด้วยน้ำเสียงและถ้อยคำดูถูก ผมไม่คิดว่าลูกศรจะคิดอะไรแบบนี้กับใบบัวเพราะตอนที่อยู่ต่อหน้าทุกคนดูลูกศรก็เหมือนจะเชียร์พี่ชายเธอด้วยซ้ำแต่พอมาได้ยินตอนนี้....

"แล้วทำไมเธอไม่พูดเรื่องนี้กับพี่ชายเธอมาบอกฉันทำไมฉันจะช่วยอะไรเธอได้"

"เราอยากให้นายช่วยพูดกับยัยนั่นให้หน่อยเพราะถึงยังไงยัยนั่นก็เป็นคนใช้บ้านนาย"

"แล้วมันเรื่องอะไรของฉันที่ต้องพูด"

"ก็ยัยนั่นเป็นคนใช้บ้านนายไงหรือนายอยากให้แฟนนายมีพี่พี่สะใภ้เป็นคนรับใช้ล่ะ"

"เป็นคนรับใช้แล้วไงคนรับใช้ไม่ใช่คนไม่มีหัวใจไม่มีความรู้สึกหรือยังไง" ผมไม่รู้ว่าทำไมถึงต้องมาเถียงแทนแก้ตัวแทนใบบัวทั้งที่ผมเองก็เคยดูถูกเธอว่าเป็นแค่คนรับใช้แต่พอผมมาได้ยินลูกศรพูดถึงใบบัวแบบนี้บอกเลยว่าผมไม่ค่อยจะโอเค

"ดูนายโกรธแทนยัยนั่นเลยนะฟิว อย่าบอกนะว่านายกับยัยนั่น..."

"คิดอะไรไร้สาระ"

"นั่นสินะเราคงจะคิดมากไปเองผู้ชายที่ดูดีออกจะหยิ่งๆแบบนายคงไม่ตาต่ำไปยุ่งกับคนใช้ในบ้านหรอกจริงไหม" เป็นคำถามที่ผมไม่ตอบเพราะผมยุ่งไปแล้วยุ่งไปถึงสองครั้งด้วยซ้ำ

"คอยดูนะเราจะทำให้พี่ศิวาเลิกชอบยัยนั่นให้ได้ เราไม่ยอมมีพี่สะใภ้เป็นคนใช้อย่างแน่นอน เราจะต้องโทรไปบอกพ่อกับแม่ที่อเมริกา"

"อืมเอาที่เธอสบายใจ"

หลังจากที่คุยเรื่องพี่ชายเสร็จลูกศรก็สั่งเครืื่องดื่มมาดื่มเรื่อยๆดื่มแบบแก้วต่อแก้วจนตอนนี้แทบจะคุมสติไม่อยู่พูดเริ่มจะไม่รู้เรื่องจนผมต้องปรามแต่ดูเหมือนลูกศรจะไม่ฟังเธอไม่ยอมหยุดดื่มง่ายๆส่วนผมตั้งแต่มานั่งยังดื่มไปไม่ถึงสองแก้วเลยด้วยซ้ำเพราะผมไม่อยากเมาจนขับรถกลับไม่ไหว

"ฟิวววว" ลูกศรที่เอาหน้าฟุบโต๊ะเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าผมแล้วเรียกชื่อผมเสียงดัง

"....."

"เราแอบเห็นนะสายตาของนาย....." ลูกศรพูดด้วยน้ำเสียงกระท่อนกระแท่นพร้อมทั้งเอานิ้วมาชี้หน้าผม

"อะไร"