แค่เมียคนใช้ นิยาย บท 56

ฟิว....

"ฟิวกลับมาทำไมไม่บอกเราจะได้ไปรับที่สนามบิน" ลูกศรทักผมเมื่อเห็นผมเดินเข้ามาในบ้านเธอกำลังนั่งเล่นอยู่กับหลานๆของผมนั่นก็คือน้องข้าวปั่นข้าวแป้งแล้วก็มีเจ้าโอโม่ที่ผมไม่ได้เจอมันมาสองปีพอมันเห็นผมมันก็มองหน้าพอมันจำได้มันก็วิ่งเข้ามาหาทันที

"ว่าไงเจ้าโอโม่ไม่เจอกันนานยังอ้วนอยู่เหมือนเดิมเลยนะ"

"เมี๊ยวววว" มันเอาหัวมาถูๆที่แขนของผมอย่างประจบเอาใจ

"มันกินจุมากเลยค่าอาฟิว" หลานสาวของผมฟ้องทันทีผมยิ้มให้เด็กน้อยที่ตอนนี้โตขึ้นมากกว่าแต่ก่อน

"อาฟิวค๊าบบไหนของฝากที่อาฟิวสัญญาว่าจะซื้อมาฝากผม" น้องข้าวปั้นทวงถามของเล่นทันทีเพราะก่อนหน้านี้แกไปหาผมที่อเมริกาแกบอกว่าถ้าผมกลับไทยผมต้องซื้อของเล่นมาฝากด้วยซึ่งผมก็ไม่ได้ลืม

"ไว้เดี๋ยวอาพาขึ้นไปเอาบนห้องโอเคมั้ย"

"โอเคค๊าบบบ^^"

"ของน้องแป้งก็มีใช่มั้ยค๊าอาฟิว"

"มีสิครับ"

"เย้ๆๆอาฟิวใจดีที่สุดน้องรักอาฟิว" แล้วเด็กทั้งสองก็วิ่งเข้ามากอดมาหอมผมอย่างเอาใจก่อนที่สายตาของผมจะมองไปเห็นใครบางคนที่เดินถือถาดของว่างเข้ามาในห้องนั่งเล่น

"พี่บัวขาเดี๋ยวน้องแป้งช่วยค่าา"

"ขอบคุณค่ะ" ผมมองหลานสาวช่วยใบบัวยกจานขนมกับน้ำหวานออกจากถาดเธอเงยหน้าขึ้นมาสบตาผมแวบนึงก่อนจะหลบตา พอเธอจะเดินออกไปผมก็รีบทัก

"เดี๋ยวอย่าเพิ่งไป"

"ค่ะ"

"เธอพาเด็กๆขึ้นไปเอาของฝากที่ห้องฉันที"

"ได้ค่ะ" ใบบัวรับคำก่อนจะจูงมือเด็กๆทั้งสองคนขึ้นไปข้างบนห้องของผมผมมองตามก่อนจะขยับตัวลุกขึ้นตาม

"ฟิวจะไปไหน"

"ไปดูเด็กๆ"

"งั้นเราขึ้นไปด้วยได้ไหมเราอยากรู้ว่าฟิวซื้ออะไรมาฝากหลานๆ"

"ไม่ต้องหรอกเธอนั่งรออยู่ที่นี่แล่ะฉันไม่ค่อยชอบให้ใครเข้าไปยุ่งวุ่นวายในห้อง"

"อื้มมมงั้นเรารอข้างล่างนี่นะ"

"อืม" 

ใบบัว....

ฉันพาเด็กๆเข้ามาในห้องนอนของคุณฟิว อยากจะบอกว่าฉันไม่อยากเข้ามาในห้องนี้สักเท่าไหร่เพราะมันทำให้ฉันคิดถึงเรื่องราวต่างๆที่ผ่านมาระหว่างฉันกับคุณฟิว ตั้งแต่เขาไปเมืองนอกฉันไม่เคยเข้ามาเลยสักครั้งครั้งนี้เป็นครั้งแรกในรอบสองปีที่ฉันก้าวเข้ามาในห้องของเขา

"พี่บัวขากล่องไหนของน้องแป้งคะ"

"พี่บัวก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะ" ฉันกับเด็กๆกำลังยืนมองถุงของฝากมากมายหลายสิบถุงที่วางอยู่บนที่นอนฉันไม่รู้ว่าอันไหนคือของๆคุณหนูทั้งสองคนเพราะเขาก็ไม่ได้บอกแล้วฉันจะต้องทำยังไงจะเปิดดูทุกกล่องก็คงจะไม่ได้

"เดี๋ยวผมวิ่งไปตามอาฟิวมาดีกว่าค๊าบพี่บัวกับน้องแป้งรออยู่นี่นะ" 

"เดี๋ยวค่ะคุณ...." ฉันกำลังจะบอกคุณหนูว่าไม่ต้องลงไปเพราะฉันจะลงไปตามคุณฟิวเองบอกตามตรงว่าฉันไม่อยากให้เขาเข้ามาตอนที่ฉันยังอยู่ในห้องนี้แม้ว่าห้องนี้จะเป็นห้องของเขาก็ตาม แต่ยังไม่ทันที่ฉันจะพูดจบประโยคคุณฟิวเปิดประตูเข้ามาพอดี

"อามาแล้วครับผม" 

"อาฟิวมาพอดีเลย อาฟิวขาอันไหนของฝากน้องแป้งค๊าาา" คุณฟิวเดินมายืนข้างๆเตียงก่อนจะหยิบถุงของฝากขึ้นมาแล้วยื่นให้กับคุณหนูทั้งสอง