แค้นนพิศวาส นิยาย บท 3

"เอาตัวมันขึ้นมาหานาย" ขอนไม้มือขวาครุฑ สั่งการเสียงไปที่เครื่องฟังของผู้ชายที่อยู่ด้านล่าง ..ทั้งสองมองหน้ากันเป็นเชิงรับรู้

"ตามพวกผมมานี่ดีกว่า"

"ฉันไม่ไป ฉันมาหาแม่"

"พวกผมกำลังจะพาไปหาแม่คุณอยู่นี่ไง" พวกมันไม่รอช้าคว้าร่างบางของหญิงสาวให้ประชิดตัวแบบถือวิสาสะ แล้วมันก็พาเธอตรงขึ้นมาที่ชั้นบน ชั้นนี้มีแค่คนของพวกมันที่ขึ้นมาได้

"ปล่อยนะฉันเดินเองได้" หญิงสาวพยายามจะดิ้นรนให้ออกจากการเหนี่ยวรั้งแต่ก็ไม่เป็นผล มันกระชากเธอโดยที่ไม่กลัวว่าเธอจะเจ็บเลย

สายตางามมองกวาดไปทั่ว ชั้นนี้น่ากลัวมากมีแต่ผู้ชายที่ใส่ชุดดำยืนอยู่เป็นจุด และเธอเห็นพวกเขามีอาวุธปืนกันครบมือ

วันหนึ่งหยุดดิ้นรนทันทีตอนนี้หญิงสาวไม่กล้าแม้แต่จะหายใจแรง ยังไงเธอต้องเอาชีวิตรอดจากตรงนี้ให้ได้ก่อน เพราะคุณปู่ของเธอยังนอนรออยู่ที่บ้าน

เท้าเรียวก้าวเดินตามหลังพวกมัน จนไปถึงห้องหนึ่งที่ปิดมิดชิด

แกร้ก! มันเปิดห้องนั้นทันทีโดยไม่ได้บอกกล่าวคนที่อยู่ด้านใน เหมือนกับว่ามันถูกสั่งการมาแล้ว

หญิงสาวก้าวเดินเข้าไปในห้องนั้น สายตาของเธอมองไปที่ผู้ชายคนหนึ่ง ตอนนี้เขายืนหันหลังมาที่ประตู สองมือล้วงกระเป๋ากางเกง

"ไหนคุณบอกว่าให้โอกาสฉันสามวันไง" ถึงแม้ว่าจะไม่หันหน้ามา เธอก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคือผู้ชายที่นั่งอยู่ในรถคนนั้น และคงเป็นผู้ชายที่รับโทรศัพท์ของแม่เธอด้วย

"สามวัน? เธอจะไปเอาเงินที่ไหนมาใช้หนี้ฉัน" คนร่างสูงพูดพร้อมกับค่อยๆ หันหน้ากลับมา

"สามวันก็คือสามวัน นี่มันยังผ่านไปไม่กี่ชั่วโมงเอง" นาทีนี้เธอต้องเด็ดเดี่ยวไว้ก่อน หญิงสาวคิดว่าจะไม่ทำท่าทางหวาดกลัวให้เขาเห็น ทั้ง ๆ ที่ ตอนนี้สั่นไปทั้งตัวแล้ว

"ได้! ถ้างั้นอีกสามวันรอมารับศพแม่เธอได้เลย"