แค้นนพิศวาส นิยาย บท 1

"เงินก้อนนั้นถ้าแม่ไม่เอาไปใช้ในบ่อนหมด เราก็ยังพอมีไว้ไถ่ถอนบ้านคืนบ้าง"

"เรื่องผ่านมาแล้วจะพูดอะไรนักหนา"

"ไม่พูดเรื่องเก่าก็ได้ พูดเรื่องคนที่มาทวงหนี้เมื่อตอนเย็น แม่ไปกู้เงินมาทำอะไรอีก" หญิงสาวหน้าตาสวยหวาน แต่นัยน์ตาของเธอเศร้าหมองเหมือนมีเรื่องทุกข์ใจ

"ก็แม่คิดว่าดวงจะขึ้น แม่อยากจะได้เงินก้อนนั้นคืนมา"

"การพนันไม่ทำให้คนรวยได้หรอกนะแม่ เหมือนกับแม่ในตอนนี้ไง ไม่เหลืออะไรสักอย่าง"

"ตกลงมึงเป็นลูกหรือเป็นแม่กูกันแน่วะ เลิกบ่นสักทีเถอะ"

"แล้วเราจะหาเงินที่ไหนไปใช้หนี้เขา บ้านหลังนี้เขาจะมาไล่เราออกจากบ้านเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ แล้วยังจะคุณปู่อีก" หญิงสาวมองไปดูชายชราที่นอนอยู่บนเตียง ตอนนี้ปู่ของเธอเป็นผู้ป่วยติดเตียง

"ไอ้แก่นี่ก็เหมือนกัน..เมื่อไหร่จะตาย ๆ ไปสักที"

"แม่อย่าพูดแบบนี้ให้คุณปู่ได้ยินอีกนะ"

"ลูกชายมันก็ตายไปตั้งนานแล้ว ไม่รู้จะอยู่ทนทานอะไรนักหนา"

"แม่!!"

หลายวันต่อมา...

ปั้ง! ปั้ง!!