บ้านชินกรณ์...
ฟ้าฝันหิ้วกระเป๋าใบเล็กๆ ของเธอเดินเข้าไปในบ้าน ตอนแรกก็หวังว่าจะไม่เจอชินกรณ์ เพราะเขาน่าจะออกไปทำงาน แต่ไม่คิดว่าเขาจะยังอยู่ที่บ้าน
"จะกลับมาทำไมไม่บอก ฉันจะได้ให้คนไปรับ"
"...." หญิงสาวหยุดชะงัก ก่อนจะหันไปมองตามเสียง เห็นชินกรณ์กำลังนั่งอยู่กับผู้หญิงคนนั้นที่โซฟาของห้องรับแขก "ไม่เป็นไรค่ะ ฉันกลับเองได้ ไม่รบกวนคุณหรอก"
"...."
"ฉันขอตัวก่อนนะคะ อยากพัก"
"เดี๋ยวสิ..."
"อะไรคะ?"
"ฉันมีเรื่องจะคุยกับเธอ"
"เอาไว้วันหลังนะคะ วันนี้คุณคงไม่สะดวก ขอตัวค่ะ"
พูดจบฟ้าฝันก็เดินขึ้นไปด้านบนทันที ก่อนจะถูกชินกรณ์แอบเดินตามขึ้นไป
ปึก!
"อ๊ะ!?" ขณะที่กำลังจะปิดประตูห้อง ก็ถูกฝ่ามือของชินกรณ์ผลักเอาไว้ซะก่อน เขาดันเธอเข้าไปพร้อมกับปิดประตูลงทันที "อะไรของคุณเนี่ย?"
"เป็นอะไร?"
"ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ"
"เธอหยุดทำอะไรไม่คิดได้มั้ย อย่าไปไหนคนเดียว อย่าหนีออกไปตอนกลางคืน เลิกทำตัวให้คนอื่นต้องเดือดร้อนได้แล้ว"
"...." คำพูดของชินกรณ์ที่สาดใส่เธอ ทำเอาฟ้าฝันถึงกับยืนน้ำตาคลอ "นี่หรอ สิ่งที่คุณต้องการพูดกับฉัน?" เพราะมันน่าจะไม่ใช่คำพูดมากกว่า ดูเหมือนว่ามันจะเป็นคำตำหนิ ต่อว่า ในสิ่งที่เธอทำ มีหรือเปล่าที่จะถามกันถึงตลอดเวลาที่ผ่านมา ตลอดเวลาที่เขาหายไป เคยคิดจะใช้เวลาที่หายไปชดเชยให้กับเธอบ้างหรือเปล่า
"เธอท้องอยู่นะฟ้าฝัน ถ้าเกิดอะไรไม่ดีขึ้นมาจะทำยังไง?"
"คุณสนใจฉันด้วยหรอ ฉันนึกว่าคุณลืมไปแล้วซะอีก ว่าฉันเป็นใครในสายตาของคุณ"
"พูดอะไรของเธอ?"
"เหอะ! ช่างมันเถอะค่ะ ฉันอยากพักผ่อน คุณออกไปทำงานของคุณเถอะ ฉันอยากอยู่คนเดียว"
"ฉันยังพูดไม่จบเลยนะฟ้าฝัน!"
"แต่ฉันจบแล้ว..."
"หมายความว่าไง"
"...."
"ฟ้าฝัน!"
"ฉันเหนื่อย ฉันอยากพัก คุณหยุดวุ่นวายกับฉันสักทีได้มั้ย!"
"เธอจะมาขึ้นเสียงกับฉันแบบนี้ไม่ได้นะฟ้าฝัน!"
"แล้วฉันผิดอะไร พอฉันกลับมาถึงคุณก็เอาแต่ตำหนิ ต่อว่าฉันอย่างเดียว เคยคิดจะถามมั้ยว่าฉันต้องการอะไร ไม่ใช่จ้องแต่จะว่าอย่างเดียว!"
"งั้นเธอก็บอกมาสิ ว่าเธอต้องการอะไร"
"ฉันไม่ได้ต้องการอะไรจากคุณทั้งนั้น!"
"แล้วทำไมเธอต้องทำแบบนี้?"
"ทำแบบไหนคะ รู้สึกว่าไม่ว่าฉันจะทำอะไรไปที่ไหนกับใครคุณจะมองว่าฉันผิดตลอดเลย"
"ฉันไม่ได้บอกว่าเธอผิด แต่ตอนนี้เธอกำลังท้องเธอไม่ควรออกไปไหนคนเดียว ถ้าเกิดเรื่องไม่ดีกับเธอขึ้นมาจะทำยังไง"
"คุณจะมาห่วงอะไรตอนนี้คะ ตลอดเวลาที่ผ่านมาคุณก็ไม่เคยห่วงฉันอยู่แล้วนี่คะ"
"อย่ามาประชดฉันฟ้าฝัน" ชินกรณ์ข่มเสียงพูดออกไป ก่อนจะก้มหน้าแล้วถอนหายใจออกมาอย่างแรง
"ฉันหลอกอะไรเธอ?"
"ต่อให้ฉันไม่พูดคุณก็น่าจะรู้ดีแก่ใจ"
"นี่เธอเป็นอะไรของเธอ กะจะชวนฉันทะเลาะทุกวันเลยหรือไง นี่ฉันยังไม่ได้เคลียร์เรื่องที่เธอแอบหนีไปตอนกลางคืนเลยนะ"
"จะทำอะไรฉันก็เอาสิ ฆ่าฉันหรือจะส่งฉันไปขายที่ชายแดน จะเอาฉันไปเป็นหนูทดลองยา จะทำอะไรกับฉันก็แล้วแต่คุณ เพราะฉันมันก็ไม่ได้มีค่ากับใครอยู่แล้วต่อให้ฉันตายก็ไม่มีใครสนใจหรอก"
"ต่อจากนี้ไปฉันขอสั่งห้ามเธอออกไปไหนจนกว่าจะได้รับอนุญาตจากฉัน ฉันจะกำชับให้พวกมันคอยตามดูแลเธอทุกฝีก้าว อยู่แต่ที่นี่ห้ามออกไปไหน"
"คุณไม่มีสิทธิ์ทำกับฉันแบบนี้!"
"นี่ถือว่าฉันใจดีกับเธอมากแล้วนะฟ้าฝัน การที่เธอทำอะไรโดยไม่บอกกับฉันก่อนนี่ฉันควรจะลงโทษเธอให้หนักกว่านี้นะ"
"งั้นคุณก็เอาสิ อยากจะทำอะไรอยากจะลงโทษฉันแบบไหนก็ตามแต่ใจคุณเลย"
"เธอไม่รู้หรอ ว่าเธอไม่ควรท้าทายฉัน"
"ฉันรู้ ฉันถึงท้าทายคุณไง"
"อยู่ในห้องห้ามออกไปไหนถ้าฉันไม่อนุญาต ส่วนอาหารฉันจะให้แม่บ้านเตรียมมาให้เอง"
"ถ้าคิดว่าทำแบบนี้แล้วจะสามารถห้ามไม่ให้ฉันออกไปไหนได้ก็เอาเลย"
"...."
"คุณไม่ต้องมาสนใจฉันหรอก คุณไปสนใจผู้หญิงของคุณจะดีกว่า และอยากหย่าเมื่อไหร่ก็บอกฉัน ฉันจะเซ็นใบหย่าให้คุณทันทีคุณจะได้อยู่กับผู้หญิงของคุณอย่างมีความสุข!"
"พูดอะไรของเธอ ฉันไม่หย่าอะไรทั้งนั้น!"
"ฉันก็ไม่อยากอยู่กับความสัมพันธ์สามผัวเมียแบบนี้เหมือนกัน!"
"...."
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แค้นรัก คู่หมั้นร้าย
เว็บเถื่อน ใครเข้ามาแล้วช่วยกันกดรายงานค่ะ...
กรุณาลบออกด้วยค่ะ ฉันไม่อนุญาต ให้เอานิยายของฉันมาลงแบบนี้...
นิยายของฉัน ดูดมาลงแบบนี้ได้ยังไคะ? แย่จัง...