แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 52

ท้องเดือนที่เจ็ด...

หญิงสาวพยุงตัวเองที่ท้องโย้ค่อยๆ นั่งลงบนเก้าอี้ทีละนิดจนสามารถทิ้งน้ำหนักลงไปบนเก้าอี้ได้ทั้งหมด ก่อนจะถอนหายใจออกมาอย่างแรง ยิ่งท้องใหญ่มากขึ้นเธอก็ยิ่งทำอะไรลำบากมากขึ้น แถมตอนนี้ก็ไม่ได้มีใครคอยอยู่ข้างกายช่วยเหลือได้มากนัก เธอจึงต้องพึ่งพาตัวเอง

หลังจากที่ทะเลาะกันวันนั้นชินกรณ์ก็หายตัวไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นอีกครั้ง ตอนนี้เธอไม่ได้รอเพราะเธอรู้แล้วว่าทั้งสองจะไปอยู่ที่ไหนและทำอะไรกัน

ชายหญิงสองต่อสองอยู่ด้วยกัน มันคงจะเป็นอะไรไม่ได้นอกจาก...เซ็กซ์ นอกใจ สวมเขา มีชู้

"เป็นยังไงบ้างคะคุณฟ้า" ป้าแม่บ้านเดินเข้ามาพร้อมกับถาดอาหารที่มีของกินบำรุงร่างกายสารพัด

ช่วงนี้เธอมีแม่บ้านคอยดูแลเรื่องอาหารการกินดีเป็นพิเศษ

"อืม...ก็อึดอัดนิดหน่อยค่ะ"

"ท้องของคุณฟ้าใหญ่มากเลยนะคะ คุณหนูในท้องคงจะตัวใหญ่น่าดูเลย"

"คงจะงั้นมั้งคะ ช่วงนี้ฟ้ากินเก่ง แถมยังหิวบ่อยอีกต่างหาก"

"ดีแล้วค่ะคุณฟ้า กินเยอะๆ จะได้บำรุงคุณหนูน้อยในท้องด้วย"

"ขอบคุณนะคะป้าที่คอยดูแลฟ้าขนาดนี้ คนที่สมควรดูแลฟ้าเขากลับไม่สนใจใยดีฟ้าเลย กลายเป็นคนนอกซะงั้นที่ต้องมาคอยดูแล"

"อย่าคิดมากเลยค่ะคุณฟ้า ท้องอยู่ไม่ควรคิดอะไรที่ทำให้ไม่สบายใจนะคะ"

"ค่ะป้า อ้อ..วันนี้เพื่อนของฟ้าจะมาที่นี่นะคะ รบกวนป้าช่วยทำอาหารเย็นเผื่อด้วย ฟ้ากินข้าวคนเดียวทุกวันน่าเบื่อมากเลยค่ะ"

"ได้เลยค่ะคุณฟ้า"

เวลาผ่านไป...

ถึงตอนนี้ชินกรณ์จะไม่บังคับให้เธออยู่แต่ในห้องแล้ว แต่เขาก็ยังสั่งห้ามไม่ให้เธอออกไปไหนอยู่ดี แถมยังให้การ์ดคอยดูแลเธอไม่ห่าง แม่บ้านก็ต้องคอยตามประกบเธออยู่ตลอดเวลา แต่เธอสามารถให้เพื่อนของเธอมาอยู่ที่นี่ได้

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

"คุณฟ้าคะ เพื่อนของคุณฟ้ามาแล้วนะคะ ตอนนี้ป้าให้รออยู่ข้างล่างค่ะ"

"ขอบคุณมากค่ะป้า เดี๋ยวฟ้าจะรีบลงไป" ฟ้าฝันขานรับออกไป ก่อนจะปิดโน๊ตบุ๊คลงแล้วรีบเดินลงไปด้านล่าง

"ยัยฟ้า.."

"หอม....คิดถึงจัง"

สองเพื่อนรักสวมกอดกันด้วยความคิดถึง เพราะไม่ได้เจอกันนาน มีแต่จะโทรคุยกันอย่างเดียว

"เป็นยังไงบ้างเนี่ย ท้องใหญ่ขึ้นมากเลยนะฟ้า ลำบากบ้างหรือเปล่า"

"ก็นิดหน่อยอ่ะ จะเดินจะนั่งจะนอนก็ติดท้องไปหมดเลย"

"คิดถึงจังไม่ได้เจอกันตั้งนาน"

"ฉันก็คิดถึงเหมือนกัน ตอนนี้ฉันได้เข้าไปทำงานแล้วนะ"

"จริงดิ ที่บริษัทของใครหรอ?" ฟ้าฝันถามเพื่อนสนิทด้วยความตื่นเต้น เพราะต้นหอมจะมีงานทำเป็นที่เป็นทางแล้ว จะได้ไม่ต้องไปทำงานพาร์ทไทม์อีก เรียนจบแล้วมีงานทำเลยมันจะได้ไม่ลำบาก

"ฉันยังไม่ได้เจอหน้าบอสสักทีนะ ยังไม่รู้เลยว่าต้องเจอบอสดุแค่ไหน"

"คงไม่ขนาดนั้นหรอก"

"เลิกพูดเรื่องของฉันดีกว่า ว่าแต่เธอใกล้คลอดแล้วเตรียมซื้อของลูกหรือยัง ให้ฉันพาไปซื้อมั้ย"

"ใช่ค่ะ คุณชินกรณ์เป็นคนจัดเตรียมเองทุกอย่าง เพียงแต่ยังไม่ได้ขนมาไว้ที่นี่ค่ะ"

"...."

"อ๋อ ขอบคุณมากนะคะป้า"

"คุณชินกรณ์ไม่อยากให้คุณฟ้าออกไปไหนเพราะกลัวว่าจะเกิดอุบัติเหตุน่ะค่ะ ก็เลยเตรียมของทุกอย่างเองทั้งหมดเลย"

"...." ฟ้าฝันนั่งนิ่งเพราะเธอเองก็ไม่คิดว่าเขาจะเตรียมของทั้งหมดนี้เอง เพราะตลอดเวลาที่ผ่านมาเขาไม่เคยคิดที่จะสนใจอะไรเลยแม้แต่จะถามว่าลูกในท้องของเธอเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย

"คุณฟ้าทำใจให้สบายเถอะค่ะไม่ต้องเป็นห่วงอะไร เพราะคุณชินกรณ์จัดเตรียมเอาไว้ให้หมดแล้วค่ะ"

"ค่ะป้า"

ป้าแม่บ้านหันหลังเดินออกไป ภายในห้องรับแขกก็เหลือเพียงต้นหอมและฟ้าฝันนั่งเงียบกันอยู่สองคน

"ไม่อยากจะเชื่อเลยว่าเขาจะเตรียมของเอาไว้ให้เธอกับลูก"

"เขาอาจจะเตรียมไว้ให้แค่ลูก เหมือนกับที่เธอเคยบอก เขาต้องการแค่ลูกไม่ได้ต้องการฉัน"

"ฉันขอโทษนะฟ้าถ้าพูดอะไรออกไปแล้วทำให้เธอต้องคิดมาก"

"ไม่เป็นไรเลย ก็สิ่งที่เธอพูดมันเป็นความจริงนี่นา อีกอย่างต่อให้เธอไม่พูดฉันก็คิดแบบนี้อยู่แล้ว"

"ทนได้เท่าที่ทนนะฟ้า อย่าฝืนตัวเอง เพราะมันมีแค่เธอที่เป็นคนเจ็บปวด" ต้นหอมขยับตัวเข้าไปนั่งใกล้ๆ กับเพื่อนสนิทอีกพร้อมกับจับมือแล้วบีบเอาไว้เบาๆ

"อื้ม.."