แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 53

บ้านชินกรณ์

"อืม..." หญิงสาวรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาก่อนจะรีบถอยตัวหนีด้วยความตกใจ "คะ คุณมาได้ไง!?"

"นี่มันบ้านฉันนะทำไมฉันจะเข้ามาไม่ได้"

"...." ฟ้าฝันลุกขึ้นและถอยหนีไปอีก ทว่ามือของเธอดันเท้าพลาดทำให้เธอเกือบหงายหลังตกเตียงลงไปแต่ดีที่ชินกรณ์ดึงตัวเธอเอาไว้ได้ทัน

"ระวังหน่อยสิ ถ้าตกเตียงไปลูกฉันเป็นอะไรขึ้นมาจะทำยังไง"

"ปล่อย!" หญิงสาวสะบัดแขนออกอย่างแรง ก่อนที่เธอจะหันไปนั่งลงบนเตียงอีกฝั่งนึง "คุณจะกลับมาทำไม"

"แล้วทำไมฉันจะกลับมาไม่ได้"

"ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ"

"งั้นเธอก็คงต้องทนเห็นหน้าฉันไปตลอดชีวิต เพราะเธอจะไม่มีวันหนีไปจากฉันได้"

"คนทุเรศ!"

"หึ!" เขามองหน้าเธอพร้อมกับเหยียดยิ้มออกมา ท่าทางของเขามันนิ่งเฉยต่อคำที่เธอพูดเอามากๆ ไม่ว่าเธอจะใช้คำด่าทอเขายังไง เขาก็ไม่ได้สนใจอะไรเลยไม่รู้สึกกับคำที่เธอกำลังสาดพ่นออกมาใส่เขาเลยสักนิด

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉันอีก กลับไปอยู่กับผู้หญิงของคุณเถอะ"

"ฉันก็กำลังอยู่กับผู้หญิงของฉันนี่ไง เธอก็เป็นหนึ่งในผู้หญิงของฉันเหมือนกัน ก็แค่มีสิทธิพิเศษที่กำลังท้องและเป็นเมียแต่งของฉันก็เท่านั้น"

"คุณมันทุเรศ รู้ตัวหรือเปล่า"

"แต่เธอก็เป็นเมียคนทุเรศแบบฉันไม่ใช่หรอ"

"ออกไปจากห้องของฉัน!"

"ทำไมฉันต้องทำตามที่เธอพูดด้วย" ชายหนุ่มเอ่ยถามน้ำเสียงเรียบเฉย พร้อมกับก้าวเดินเข้าหาหญิงสาวด้วยท่าทางที่คุกคาม

"ออกไป!"

"ฉันไม่ออก"

"...." ฟ้าฝันลุกขึ้นนั่งก่อนจะเหลียวมองไปยังด้านหลังเพื่อหาของที่จะไล่ให้เขาออกไปได้ เธอหยิบแจกันขึ้นมาแต่ยังไม่ทันที่จะได้ขว้างออกไปก็ถูกชินกรณ์แย่งไปจากมือซะก่อน

"จะทำอะไรของเธอ! อยากให้มันแตกแล้วบาดมือบาดเท้าเธอหรือไง!"

"ก็ฉันบอกให้ออกไปไง!"

"มานี่!!" ชินกรณ์ดึงภรรยาสาวที่ท้องโย้ไปนั่งบนตัก ก่อนจะใช้มือสัมผัสกับหน้าท้องใหญ่ของเธอเบาๆ "ลูกดิ้นบ้างหรือเปล่า?"

"คุณจะมาสนใจทำไม!"

"ฉันแค่ถาม"

"...." เธอไม่ได้ตอบอะไรเขา และพยายามที่จะลุกออกจากตักของชินกรณ์ให้ได้

"อยู่นิ่งๆ ถ้าเธอไม่อยากถูกฉันจับเธอปล้ำทั้งๆ ที่เธอท้องโย้แบบนี้"

"โรคจิต! ผู้หญิงของคุณมีคุณก็ไปเอาผู้หญิงของคุณสิไม่ต้องมายุ่งกับฉัน ฉันไม่อยากใช้ร่างกายที่สกปรกของคุณร่วมกับใคร!"

"เธอก็เคยใช้ร่วมแล้วนะ คิดหรอว่าก่อนที่ฉันจะมีอะไรกับเธอฉันไม่เคยมีอะไรกับใครมาก่อน?"

"ทุเรศที่สุด!"

"อยู่นิ่งๆ ถ้าเธอไม่อยากตกลงไป!"

"...." ฟ้าฝันยอมนั่งสงบนิ่งเพราะเริ่มเหนื่อยแล้ว อีกอย่างท้องใหญ่แบบนี้เธอก็เคลื่อนตัวลำบาก ขยับตัวก็ยังลำบาก ถ้าล้มลงไปคงจะเจ็บตัวแย่เลย

"อยากออกไปข้างนอกหรอ?"

"ไม่ต้องมายุ่งกับฉัน!"

"ฉันจะพาเธอออกไปข้างนอก ถ้าเธออยากไป"

"ฉันไม่อยากออกไปไหนกับคนอย่างคุณทั้งนั้น!"

"ดูเธอจะรังเกียจฉันขนาดนั้นเลยนะ"

"ใช่ฉันรังเกียจคุณมาก!"

"เออน่า!"

"...." ชินกรณ์ค่อยๆ คลายกอดออกอย่างอ่อนโยน หญิงสาวรีบดีดตัวลุกขึ้นทันที "ออกไปจากห้องฉัน"

"ฉันจะออกก็ต่อเมื่อเธอกินข้าวที่ป้าเอามาให้เรียบร้อยแล้ว"

"เลิกทำเป็นเหมือนว่าห่วงใยฉันสักที เพราะฉันไม่เชื่อคุณอีกแล้ว สิ่งที่คุณทำทุกอย่างมันคือการแก้แค้น รวมถึงการทำดีกับฉันเพื่อให้ฉันเชื่อใจด้วย คนอย่างคุณมันเจ้าเล่ห์ ตอนนี้ฉันไม่ใจอ่อนเชื่อใจคนอย่างคุณอีกแล้ว"

"...."

"การแก้แค้นของคุณมันสำเร็จแล้ว คุณทำให้ฉันทรมาน คุณทำให้ฉันเจ็บ สิ่งที่คุณต้องการมันสำเร็จแล้ว เหลืออย่างเดียวที่ฉันยังไม่ได้ให้กับคุณ นั่นก็คือความตาย!"

"พูดอะไรของเธอ!?"

"ฉันก็พูดความจริงไง คุณต้องการให้มันเป็นแบบนี้ไม่ใช่หรอ ต้องการให้ฉันตาย ต้องการแก้แค้นฉัน ให้ฉันทรมานเหมือนกับที่คุณเป็น"

"เลิกพูดเรื่องนี้ได้แล้ว ถ้าเธอไม่อยากให้ฉันโมโหอีก!"

"...." ฟ้าฝันข่มอารมณ์ที่เจ็บปวดเอาไว้เพราะถูกชินกรณ์บีบที่ต้นแขนอย่างแรง แววตาของเขาจ้องมองเธออย่างดุร้ายราวกับราชสีห์ที่กำลังจะเข้าตะปบเหยื่อตรง หน้า ก่อนที่เขาจะค่อยๆ คลายมือของตัวเองออกไป และเดินออกไปจากห้องนอนของเธอทันที

"เดี๋ยว..."

"อะไรของเธออีก"

"อย่ากลับมาที่นี่อีก ฉันไม่อยากเห็นหน้าคุณ ถ้าคุณจะกลับมาก็ฆ่ากันให้ตายไปเลย"

"...." ชินกรณ์เดินออกไปจากห้องทันที โดยที่ยังไม่ทันได้ตอบกลับอะไรเธอ

ฟ้าฝันยืนนิ่งมองดูชินกรณ์เดินออกไปอย่างเยือกเย็น

"ไอ้คนใจร้าย ฉันเกลียดคุณ" หญิงสาวน้ำตาไหลพรากออกมา เพราะรู้ว่าตลอดเวลาที่เขาทำดีเขาไม่เคยล้มเลิกความคิดที่จะแก้แค้นเลย และการที่เขาทำดีกับเธอก็เป็นส่วนหนึ่งในการแก้แค้นของเขา

และในวันนี้เขาก็ทำมันสำเร็จแล้ว เขาทำให้เธอเจ็บปวด ทำให้เธอหลงรักผู้ชายใจร้ายอย่างเขาหมดหัวใจ และมาเฉลยทีหลังว่าทุกอย่างมันคือแผนการแก้แค้นนี้

เขาทำให้เธอเจ็บปวดได้สำเร็จแล้ว

"คุณชนะแล้ว คุณได้ยินหรือเปล่า ฮื้ออ...คุณชนะแล้ว คุณแก้แค้นฉันสำเร็จแล้ว คุณทำให้ฉันเจ็บได้สำเร็จแล้ว!! ฮึก..."