แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 54

สองเดือนถัดมา...

เพี๊ยะ!

ใบหน้าของลูกน้องหันไปตามแรงตบของเจ้านาย หลังจากที่เขาได้ข่าวว่าภรรยาที่เพิ่งจะคลอดลูกได้หายตัวออกไปจากโรงพยาบาล และก็ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอหายตัวออกไปอีกที่ไหนกับใคร แม้กระทั่งพยาบาลหรือหมอที่โรงพยาบาลก็ไม่มีใครรู้

"พวกมึงเฝ้าเมียกูกันยังไงถึงได้ปล่อยให้เธอหายตัวออกไปได้!"

"ผะ ผมขอโทษครับนาย" ลูกน้องก้มหน้ารับผิดเนื้อตัวสั่นเทาด้วยความกลัว

"พวกมึงพาคนออกไปตามหาเธอให้เจอ เธอจะพาลูกหนีออกไปไหนได้โดยที่ไม่มีใครช่วยเหลือ"

"นายลองไปที่คอนโดของเพื่อนเธอดูมั้ยครับ"

"...." ได้ยินคำแนะนำจากลูกน้องแบบนั้น ชายหนุ่มก็รีบเดินออกไปที่รถของตัวเองทันที ก่อนจะขับรถมุ่งหน้าไปยังคอนโดของเพื่อนสนิทภรรยา

ผ่านไปสักพัก...

กริ๊ง กริ๊ง กริ๊ง~

แกร้ก!

"หือใครเนี่ย...."

"...." ชายหนุ่มผลักประตูเข้าไปอย่างแรงทำให้หญิงสาวเจ้าของห้องถึงกับเซถลาจนเกือบหงายหลังล้มไป

ชินกรณ์รีบเข้าไปในห้องและเปิดประตูดูทุกห้องของเธอ โดยที่ไม่พูดไม่บอกกล่าวอะไรกับเธอสักคำเดียว

"นี่คุณชินกรณ์ คุณเข้ามาในห้องของฉันแบบนี้ได้ยังไง นี่มันเข้าข่ายบุกรุกนะ!" ต้นหอมหันไปโวยวายใส่ชายหนุ่ม เพราะแบบนี้มันล้ำเส้นกันเกินไป

"งั้นเธอก็ไปแจ้งความสิ ฉันจะได้แจ้งความเธอกลับข้อหาที่เธอเอาเมียของฉันไป!" ชินกรณ์โต้กลับด้วยน้ำเสียงที่ดุดัน

"พูดอะไรของคุณฉันไม่เข้าใจ ฟ้าก็ไปคลอดลูกอยู่ที่โรงพยาบาลจะมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง นี่คุณสมองกลับหรือไงถึงได้ไม่รู้ว่าเมียตัวเองไปคลอดลูกแล้ว" ต้นหอมตอบกลับ เพราะเธอเองก็รู้มาว่าเพื่อนสนิทไปคลอดลูกแล้วเหมือนกัน เพียงแต่ยังไม่มีเวลาไปเยี่ยมเพราะต้องทำงาน

"ใช่ฉันรู้ว่าฟ้าฝันไปคลอดลูกแต่เธอหายตัวออกไปจากโรงพยาบาล และเธอก็คือคนที่น่าสงสัยที่สุด!"

"หมายความว่าไง ฟ้าหายตัวออกไปได้ยังไง?"

"ฉันถึงต้องมาที่นี่ไง เธอเอาฟ้าฝันไปซ่อนไว้ที่ไหน!?"

"ฉันไม่รู้ ฟ้าไม่ได้มาหาฉันที่นี่"

"แล้วฉันจะมั่นใจได้ยังไงว่าเธอไม่รู้เรื่อง"

"คุณถามเจ้านายของฉันได้ ช่วงนี้ฉันทำแต่งาน ไม่ได้รู้เรื่องอะไรพวกนี้เลย ฉันรู้แค่ว่าฟ้าไปคลอดลูก แต่ฉันไม่รู้ว่าฟ้าหายตัวออกไป และฉันก็ไม่ได้เป็นคนพาฟ้าออกไปด้วย"

"แล้วเธอจะหายไปไหนได้ เธอเพิ่งคลอดลูกนะ คนเพิ่งจะคลอดลูกจะพาตัวเองกับเด็กแรกเกิดหนีออกไปไหนได้ยังไงถ้าไม่มีคนช่วย"

"ถ้าฟ้าจะหนีไปมันก็เป็นเพราะคุณนั่นแหละ ใครมันจะไปทนได้ ผัวก็มีชู้ แถมยังพาผู้หญิงมาหยามหน้าถึงที่บ้านอีก ไม่สนใจเมียตัวเองที่กำลังท้องแต่ไปสนใจผู้หญิงคนอื่น คุณไม่รู้หรอกว่าฟ้าต้องเจอกับอะไรบ้าง แทนที่จะคอยดูแลเมียตัวเองที่กำลังท้อง ก็สมควรแล้วล่ะที่ฟ้าจะหนีไป เพราะฉันก็อยากให้ฟ้าหนีไปให้ไกลจากคุณเหมือนกัน ไม่ต้องมาถามฉันอีกเพราะฉันก็ไม่รู้ว่าฟ้าหายตัวไปไหน แต่ฉันก็ดีใจที่ฟ้าหนีออกไปจากคนใจร้ายอย่างคุณได้!"

"...."

"ออกไปจากห้องของฉัน!"

"...." ชินกรณ์ยอมเดินออกไปอย่างว่าง่ายเพราะต่อให้ยืนอยู่ก็คงจะโดนต่อว่าอย่างเดียวไม่ได้เรื่องคืบหน้าอะไรเลย

เขาขับรถกลับไปที่โรงพยาบาลตามเดิม ก่อนจะเห็นลูกน้องของเขาเรียกพยาบาลและหมอมารวมตัวกันเป็นกลุ่มใหญ่

"นายครับ ผมเรียกหมอกับพยาบาลที่เป็นคนทำคลอดให้คุณฟ้ามาถามแล้วครับแต่ไม่มีใครรู้เลย"

"ถ้ามีคนเอาเงินปิดปากพวกคุณเพื่อพาเมียของผมหลบหนีผมจะจ่ายให้เป็นสิบเท่าของเงินที่คุณได้ บอกผมมาว่าเมียของผมอยู่ที่ไหน แล้วผมจะให้คนของผมดูแลความปลอดภัยให้พวกคุณเอง"

"คุณชินกรณ์ต้องตามหาคุณฟ้ากับคุณหนูน้อยให้เจอนะคะ ป้าขอร้อง"

"ครับป้า ผมต้องตามหาเธอกับลูกให้เจออยู่แล้วครับ"

"แม่คุณทูลหัวของป้า ทำไมต้องมาเจอเรื่องอะไรแบบนี้ด้วยนะ" ถึงฟ้าฝันจะทำนิสัยไม่ดีใส่แม่บ้าน แต่นิสัยลึกๆ ของเธอแล้วเป็นคนที่อ่อนโยนและดีมากๆ เลยคนนึง และเธอก็อาศัยอยู่กับป้าแม่บ้านมาเป็นปีจึงมีความผูกพันกันดั่งคนในครอบครัว ป้าแม่บ้านคอยดูแลตั้งแต่ที่เธอเข้ามาอยู่จนกระทั่งเธอท้องและได้คลอดลูก

"ผมขอตัวก่อนนะครับป้า ไม่ต้องทำอาหารเย็นนะครับผมไม่หิว"

"ค่ะคุณชินกรณ์"

ชายหนุ่มหันหลังเดินขึ้นด้านบนไป

"เกิดอะไรขึ้นหรอป้า ทำไมในบ้านดูวุ่นวายจัง?"

"คุณฟ้าหายตัวไป"

"ห๊ะ หายตัวไป?"

"ใช่"

"ไม่ใช่ว่าเรียกร้องความสนใจหรอกหรอ"

"ปากเอ็งนี่วอนโดนตบซะแล้วนะ ไปพูดให้คุณชินกรณ์เขาได้ยินเถอะแกจะหมดที่ทางทำมาหากิน!"

"ก็ฉันคิดแบบนั้นจริงๆ นี่ป้า"

"อย่าให้ฉันได้ยินแกพูดแบบนี้ถึงคุณฟ้าอีก ไม่อย่างนั้นฉันจะเอาไปบอกคุณชินกรณ์ให้ไล่เธอออก ถือว่าฉันเตือนเป็นครั้งสุดท้ายนะ!"

"โถ่ป้า!"