แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 55

ชินกรณ์เปิดประตูห้องแล้วค่อยๆ ก้าวเดินเข้าไปในห้องนอนของฟ้าฝัน จู่ๆ มันก็มีภาพปรากฏขึ้นตรงหน้าของเขา เป็นภาพอิริยาบถในแต่ละวันของเธอ ตั้งแต่ที่เธอได้ย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่จนกระทั่งเธอได้หายตัวออกไป

ชายหนุ่มเดินเข้าไปนั่งลงที่เตียงฝั่งที่หญิงสาวใช้นอนเป็นประจำทุกวัน ก่อนที่เขาจะใช้มือลูบลงบนหมอนใบใหญ่แล้วหยิบมันขึ้นมาสูดดมกลิ่นหอมจากตัวของเธอที่ยังติดอยู่บนหมอนและที่นอน

"เธอพาลูกหนีไปไหนฟ้าฝัน ทำไมเธอต้องพาลูกออกไปด้วย"

ชินกรณ์พูดพึมพำออกมาเบาๆ กับตัวเอง ก่อนจะวางหมอนลงข้างกายและเอื้อมมือไปเปิดลิ้นชักตรงหัวเตียงเพื่อจะดูว่ามีอะไรที่ยังหลงเหลือหรือว่าเธอไม่ได้เอาไปบ้าง

ในนั้นมีแหวนแต่งงานและเครื่องเพชรที่เขาเคยซื้อให้กับเธออยู่ในนั้นทั้งหมด เพราะเธอไม่ได้เอาไป ด้านใต้มีซองกระดาษสีน้ำตาลวางอยู่ เขารีบหยิบมันขึ้นมาและเปิดดูอย่างใจเย็น

( ใบสำคัญในการหย่า )

ทันทีที่เปิดซองกระดาษสีน้ำตาลออกเขาก็ได้เห็นข้อความที่อยู่บนหัวกระดาษด้านใน เขารีบดึงมันออกมาอ่านด้วยมือที่สั่นเทา

มันคือใบหย่าที่บนกระดาษมีชื่อของฟ้าฝันเซ็นเอาไว้เรียบร้อยแล้ว และก็ยังมีกระดาษอีกใบนึงแนบอยู่ในนั้นด้วย

ถึงคุณชินกรณ์...

เราสองคนแต่งงานกันด้วยความไม่เต็มใจทั้งคู่ ที่คุณยอมแต่งงานกับฉันเพื่อที่จะให้ฉันเป็นเครื่องมือในการแก้แค้น ตอนนี้คุณทำสิ่งที่คุณต้องการสำเร็จแล้ว และฉันก็รู้ว่าเด็กคนนี้เกิดมาจากความคิดที่อยากจะแก้แค้นของคุณ เพราะฉะนั้นฉันขอเป็นคนเลี้ยงดูเขาเอง คิดซะว่าเราสองคนตายจากกันไปแล้ว ไม่ต้องพบไม่ต้องเจอ ต่างคนต่างไปมีชีวิตของตัวเอง ฉันขอให้คุณมีความสุขกับผู้หญิงของคุณ และหวังว่าคุณจะเซ็นใบหย่าให้กับฉัน เราจะได้หลุดพ้นจากกันสักที....ฟ้าฝัน

ชินกรณ์กำกระดาษในมือเอาไว้แน่น ดวงตาคมสั่นระริกแดงก่ำ พร้อมกับขบกรามอย่างแรงจนเส้นเลือดขึ้นตามข้างลำคอ

"เธอจะพาลูกหนีไปจากฉันแบบนี้ไม่ได้นะฟ้าฝัน! นั่นมันลูกของฉันนะ เธอรู้ได้ยังไงว่าฉันทำให้เขาเกิดมาเพราะอยากจะแก้แค้น!" ชินกรณ์ข่มเสียงพูดออกมา ก่อนที่เขาจะฉีกใบหย่าในมือทิ้งเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย

เขาจะไม่ยอมเซ็นใบหย่าให้เธอเด็ดขาด เพราะตราบใดที่เขายังไม่ได้เซ็นใบหย่าเธอก็ยังไม่สามารถเริ่มต้นใหม่กับใครได้

ชินกรณ์รีบเดินลงไปด้านล่างทันที แต่ยังไม่ทันที่จะได้เดินออกไปก็ถูกแม่บ้านคนนึงเดินมาขวางหน้าเอาไว้

"คุณชินกรณ์จะไปตามหาคุณฟ้าหรอคะ?"

"แล้วมันใช่เรื่องของเธอหรอ" ชายหนุ่มหันไปตอบกลับด้วยน้ำเสียงสุขุม ขึงตามองหญิงสาวที่ยืนอยู่ตรงหน้าเล็กน้อยก่อนจะหันไปมองที่อื่น

"คุณฟ้าชอบทำตัวมีปัญหาตอนที่คุณไม่อยู่บ้าน ชอบด่าทอคนอื่นจิกหัวใช้คนอื่น เธอหายออกไปก็ดีแล้วนี่คะ คุณเองก็จะได้ไม่ต้องแบกรับภาระดูแลเด็กมีปัญหาอย่างเธอ อีกอย่างลูกที่เกิดมาก็ไม่รู้ว่าใช่ลูกของคุณชินกรณ์จริงๆ หรือเปล่า ฉันเคยแอบเห็นคุณฟ้าทำตัวลับๆ ล่อๆ เหมือนแอบคุยกับใครอยู่ อาจจะเป็นพ่อของเด็กก็ได้นะคะ"

"งั้นเหรอ...หวังว่าหลังจากที่ฉันกลับมา ฉันจะไม่เห็นเธออยู่ที่นี่อีกนะ"

"มะ หมายความว่าไงคะ"