แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 56

ฟ้าฝัน Talk

"อืม.."

"ค่อยๆ นั่งนะฟ้า"

"อืม ขอบใจมากนะ ถ้าไม่ได้ไอวาช่วยคงแย่แน่ๆ เลย" ฉันเอ่ยปากขอบคุณคนตรงหน้าพร้อมกับยิ้มด้วยความจริงใจ

ไอวาเป็นเพื่อนของฉันเรารู้จักกันได้ก่อนที่ฉันจะแต่งงานไม่เท่าไหร่ จนถึงตอนนี้ก็ปีกว่าแล้ว ฉันก็เพิ่งจะมารู้ทีหลังเหมือนกันว่าไอวาเป็นภรรยาของตรีศูลเพื่อนสนิทของคุณชินกรณ์อีก

ฉันตัดสินใจเล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นให้กับไอวาฟัง และเราก็คุยกันมาได้สักพักแล้ว จนกระทั่งวันคลอดไอวาพาฉันหนีออกมาจากโรงพยาบาล เพราะด้วยความช่วยเหลือจากเพื่อนที่มีอิทธิพลพอๆ กับคุณชินกรณ์เขาก็เลยไม่สามารถตามหาฉันเจอได้

ไอวาพาฉันมาอยู่ที่บ้านหลังนึง มีหมอมาคอยดูแลที่บ้านเลยฉันกับลูกจึงไม่ต้องไปโรงพยาบาล มีแม่บ้านคอยดูแล มีพี่เลี้ยงคอยมาดูแลลูกน้อยให้ฉัน เพื่อให้ฉันได้พักฟื้นหลังคลอด

"เป็นยังไงบ้าง เจ็บมากมั้ย"

"ก็เจ็บอยู่เหมือนกันนะ ตอนนี้ก็ตึงๆ แผลอยู่ เพิ่งจะได้รู้วันนี้แหละว่าคลอดลูกมันเจ็บขนาดนี้" ฉันเพิ่งจะคลอดลูกได้แค่สองวันก็ออกมาจากโรงพยาบาลแล้ว เพราะถ้ารอให้คุณชินกรณ์มาเจอก่อนฉันคงไม่มีโอกาสได้หนี

"คลอดเองอีกไม่นานเดี๋ยวก็หายดี อยากได้อะไรบอกฉันได้เลยนะฉันจะให้คนของฉันไปหาซื้อมาให้ และถ้าเธออยากได้อะไรก็บอกแม่บ้านบอกคนที่อยู่ที่นี่ได้เลย ทุกคนที่นี่พร้อมที่จะฟังคำสั่งเธอนะ"

"ขอบใจมากนะไอวา เราเพิ่งจะรู้จักกันแต่เธอก็ดีกับฉันมากขนาดนี้ ฉันซึ้งในน้ำใจของเธอจริงๆ นะ"

"ฉันเห็นใจเธอนะ ดัดสันดานคุณชินกรณ์บ้างก็ได้ เขาจะได้รู้ว่าการที่ไม่มีเธอกับลูกมันรู้สึกยังไง ถ้าใจยังมีแต่การแก้แค้น คิดที่จะทำร้ายจิตใจเธออย่างเดียว ก็ไม่ควรมีเธอกับลูกอยู่ในชีวิต"

"เรื่องนี้ถ้าฉันทำให้เธอต้องเดือดร้อนไปด้วยฉันก็ขอโทษเธอด้วยนะ"

"ไม่เดือดร้อนอะไรเลย เขาไม่รู้หรอกว่าเราอยู่ที่ไหนกัน คนของฉันเก่งเรื่องแฮกข้อมูลจะตาย ตอนนี้ก็กำลังวุ่นวายออกตามหาเธออยู่ แต่ต่อจะให้มีคนเยอะแค่ไหนก็สู้ฉันไม่ได้หรอก"

"ขอบใจมากนะ"

"พักผ่อนเถอะ มีพี่เลี้ยงคอยดูแลอยู่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ พักผ่อนให้สบายใจ ไม่ต้องทำอะไรทั้งนั้น"

"ว่าแต่บ้านหลังนี้เป็นบ้านของเธอหรอ?"

"ไม่เชิงหรอก ฉันชอบซื้อบ้านเก็บเอาไว้เป็นเซฟเฮ้าส์น่ะ เวลาไปอยู่ที่ไหนจะได้ไม่ต้องมีใครตามเจอ"

"ฉันอยากเก่งเหมือนเธอบ้างจัง อยากทำงานให้ได้เหมือนเธอ แต่ฉันมันก็ไม่ได้เรื่องอะไรสักอย่าง ขนาดครอบครัวยังไม่ยอมรับเลย"

"ไม่เอาน่าอย่าคิดมากสิ คนเรามีความสามารถไม่เหมือนกันนะ เธอเองก็เก่ง สักวันเธอก็ต้องรู้จนได้แหละว่าเธอเก่งอะไร ตอนนี้เธอต้องคิดแค่เรื่องเดียวนะ คือลูกน้อยของเธอไง"

"นั่นสิ ฉันไม่ควรคิดเรื่องอย่างอื่นเลย ฉันควรคิดถึงลูกให้มากๆ"

"ฉันอาจจะไม่ค่อยได้แวะมาที่นี่บ่อยๆ นะเพราะไม่งั้นตรีศูลจะสงสัยเอาได้ และถ้าฉันหายตัวออกไปบ่อยๆ อาจจะทำให้คนอื่นสงสัยว่าฉันหายไปไหน และเธอก็อาจจะถูกตามตัวเจอได้ เธอเข้าใจฉันใช่มั้ย..."

"อื้ม แค่เธอช่วยฉันพาฉันมาอยู่ที่บ้านหลังใหญ่โตแถมมีคนคอยดูแลรอบตัวแบบนี้มันก็ดีสุดๆ แล้ว แค่นี้ฉันก็ไม่รู้จะขอบคุณเธอยังไงแล้วนะไอวา"

"ทำตัวตามสบายเลยนะไม่ต้องเกรงใจ เธอก็เหมือนกับเจ้านายของทุกคนที่นี่เพราะเธอเป็นเพื่อนของฉัน ตามสบายเลยนะ"

"อื้ม..." ฉันพยักหน้ารับ จากนั้นไอวาก็ลุกออกไป

อึก แอ้~

ฉันรีบหันไปมองลูกน้อยที่อยู่ในอ้อมอกของพี่เลี้ยง ข้างกายของพี่เลี้ยงก็มีคุณหมอคอยดูแลอยู่เช่นกัน