แค้นรัก คู่หมั้นร้าย นิยาย บท 68

หลายวันต่อมา

ชินกรณ์ยังไม่ยอมกลับไปไหนเพราะรู้ว่ายังไงฟ้าฝันก็ต้องให้อภัยเขาจนได้ แค่ต้องรอเวลาให้เธอใจเย็นลงมากกว่านี้ก่อน

แต่ถึงตอนนี้ฟ้าฝันก็ยังไม่ยอมให้เขาเจอหน้าลูกเลยสักครั้งเดียว ได้เห็นหน้าลูกชายครั้งแรกในตอนนั้นเขาจำได้และก็อยากจะเห็นหน้าอีกแต่ก็ถูกขัดขวาง

เด็กน้อยหน้ากลมตัวจ้ำม่ำ น่าจับมาอุ้มไว้แล้วกอดแน่นๆ ดูเหมือนจะอบอุ่นดี

ทุกเช้าเขาจะคอยยืนแอบมองอยู่ห่างๆ ทุกครั้งที่ฟ้าฝันพาลูกของเธอออกมาเดินเล่นที่หน้าบ้าน เพราะถ้าเขาพรวดพราดเข้าไปหรือแสดงตัวเธอก็จะพาลูกกลับเข้าไปในบ้านทันที ยืนดูอยู่ห่างๆ แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน แม้จะไม่ได้สัมผัสร่างกาย อย่างน้อยได้คอยมองหน้าแบบนี้ก็ยังดี

ถึงจะได้อยู่ที่นี่ได้เห็นหน้าเธอทุกวันแต่ก็ยากที่จะเข้าไปหาภรรยาของตนเอง เพราะเธอสั่งห้ามทุกคนเอาไว้ว่าถ้าใครปล่อยให้เขาเข้าไปจะต้องถูกเธอโกรธอย่างแน่นอน

ทุกคนที่นี่เคารพฟ้าฝันเหมือนกับเจ้านายอีกคนนึง ซึ่งก็ไม่มีใครกล้าที่จะขัดคำสั่งของเจ้านาย

ครืด ครืด ครืด

หางตาเหลือบไปมองโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่บนโต๊ะไม่ห่างจากตัว ก่อนจะหยิบขึ้นมาและกดรับสาย

"อืม"

( เป็นยังไงบ้างวะ ไม่เห็นติดต่อกลับมาเลย )

"มึงก็น่าจะรู้ผลลัพธ์ดีไม่น่าถาม"

( เมียกูยอมบอกแล้วที่เหลือก็เป็นความสามารถของมึงเองว่าจะสามารถเอาเมียกลับมาได้หรือเปล่า แต่ดูท่าเธอจะใจแข็งน่าดูเลยนะ )

"อืม"

( มึงได้เห็นหน้าลูกยัง กูเพิ่งจะได้เห็นผ่านโทรศัพท์มือถือ หน้าตาเหมือนมึงเปี๊ยบเลยนะ แถมยังอ้วนตันจ้ำม่ำดีอีกต่างหาก )

"ได้แต่เห็นห่างๆ กูเข้าไปใกล้ไม่ได้"

( ทำไมวะ? )

"ก็ถ้ากูเข้าไป เธอก็จะพาลูกหนีกลับเข้าบ้านและไม่ออกมาอีกเลย กูแค่อยากเห็นหน้าลูกนานๆ ก็เลยเข้าไปใกล้ไม่ได้"

( เอาเว้ยไอ้เพื่อนรัก เพื่อเมียกับลูกอดทนเอา )

"มึงโทรมาเพื่อที่จะถามแค่นี้?"

( แล้วกูโทรถามไม่ได้หรือไง กูก็แค่อยากรู้ ดีแค่ไหนแล้วที่ไอวายอมบอกว่าเมียมึงอยู่ที่ไหน ยอมผิดคำพูดกับเมียมึงเพื่อที่จะบอกมึงเชียวนะ )

"รีบทวงบุญคุณเลยนะไอ้เวร!"

( แค่นี้แหละมีอะไรก็โทรมา )

"อืม..."

หลังจากกดวางสายจากเพื่อนสนิท ชินกรณ์ก็เดินไปมองที่หน้าประตูบ้านหลังใหญ่ทันที

ได้เห็นลูกน้อยกำลังนั่งเล่นอยู่บนรถเข็นโดยมีพี่เลี้ยงตามประกบ ส่วนตัวคนเป็นแม่หายไปไหนก็ไม่รู้ เขาค่อยๆ เดินเข้าไปอย่างช้าๆ ทางด้านหลังของพี่เลี้ยงทำให้เธอหันกลับมามองด้วยความตกใจ แต่เขาก็รีบเอามือยกขึ้นจ่อริมฝีปากของตัวเองเป็นเชิงบอกให้พี่เลี้ยงอย่าส่งเสียงดัง

"ผมขออุ้มลูกหน่อยสิครับ"

"ถ้าคุณฟ้ามาเห็นเข้าจะเป็นเรื่องเอานะคะ คุณออกไปเถอะค่ะ ฉันไม่อยากมีปัญหากับคุณฟ้า"