แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 858

คนทั้งครอบครัวได้รวมตัวกัน มีความสุขกันทั้งนั้น

เวลานี้ซ่งฉงปิงพบว่าเยหลินหายไป

หาไปรอบหนึ่ง เห็นแต่ตัวอักษรที่เยหลินเหลือไว้ : โลกใหญ่ขนาดนี้ ข้าอยากออกไปเดินต่อ

ทันใดนั้น ซ่งฉงปิงรู้สึกเศร้า

และในเวลานี้ ซ่งฉงปิงก็ถูกฉีเทียนเห้ากอดเข้าไปในอ้อมอกอย่างแน่น

แต่ผู้ซึ่งเป็นคนขี้หึงในเมื่อก่อน ตอนนี้ก็ไม่ได้พูดอะไรเลย

ถึงแม้ฉีเทียนเห้ารู้ว่า ตอนนี้ซ่งฉงปิงรู้สึกเศร้าเพราะผู้ชายคนหนึ่ง

เพราะเคยสูญเสียไป ฉีเทียนเห้าถึงรู้จักรักษาไว้อย่างดี

ไม่มีอะไรสำคัญกว่าที่นางกลับมาข้างๆตัวเองอีกครั้งหนึ่ง

"ท่านแม่ ออกเดินทางได้แล้ว"

เวลานี้ เสียงของอานอานส่งมา

ซ่งฉงปิงดิ้นรนออกจากอ้อมอกของฉีเทียนเห้า พอหันไปก็เห็นว่าอานอานจับมือถวนถวนหยวนหยวนสองคน และยืนนิ่งๆอยู่ในที่ไม่ไกล

เมื่อเทียบกับหลายวันก่อน ตอนนี้อานอานดูไม่ได้เย็นชาขนาดนั้นแล้ว

แต่ว่า...

ซ่งฉงปิงยังคงถอนหายใจ

เมื่อเทียบกับตอนเด็ก อานอานดูพูดน้อยกว่าเดิม

"ได้ ออกเดินทางเถอะ!"

สามคนก็ได้ขึ้นสู่รถม้าที่กลับบ้าน

เนื่องจากที่นี่อยู่ห่างไกลเกินไป รถม้าของพวกเขาวิ่งมายี่สิบกว่าวันเต็มๆ ถึงวิ่งถึงชายแดนของซีหรงกับต้าชิ่ง

และในเวลานี้ โม่เวิ่นเทียนไม่รู้ได้ข่าวมาจากไหน เลยมาส่งซ่งฉงปิง

โม่เวิ่นเทียนมองซ่งฉงปิง ดวงตาเหมือนมีของหลายๆอย่างซ่อนอยู่

แต่ในที่สุดโม่เวิ่นเทียนก็ไม่ได้พูดอะไรทั้งสิ้น เพียงพูดว่า"ข้าขอขอบคุณเจ้าแทนประชาชนของซีหรง"

ห้าปีนี้ ผ้าฝ้าย แตงกวา มันฝรั่งและมันเทศ กำลังขยายตัวอย่างกว้างขวาง

ซีหรงในตอนนี้ถึงแม้ยังมีหลายๆที่ๆยากจนมาก แต่ประชาชนที่อดอยากตายน้อยลงเรื่อยๆแล้ว

เนื่องจากฮ่องเต้ของต้าชิ่งรู้ว่าการขยายตัวของที่นี่เป็นเพราะซ่งฉงปิง เลยเริ่มการค้ากับซีหรง ทำให้ชีวิตของประชาชนซีหรงดีขึ้นเรื่อยๆ

ทุกสิ่งนี้ล้วนเป็นเพราะซ่งฉงปิง

นางคู่ควรได้รับคำขอบคุณจากประชาชนซีหรง

ซ่งฉงปิงมองโม่เวิ่นเทียน

ผ่านไปห้าปี โม่เวิ่นเทียนดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นเยอะ ไม่เป็นลักษณะที่ตามใจตัวเองเหมือนเมื่อก่อนแล้ว

แต่สำหรับเขา ซ่งฉงปิงแค่รู้สึกว่ายังไม่ค่อยคุ้นเคย เลยพูดว่า"ถ้าจะขอบคุณข้า ก็อย่าทำสงครามเลย"

โม่เวิ่นเทียนไม่ได้พูด

ซ่งฉงปิงก็ไม่ได้คิดจะรอคำตอบจากโม่เวิ่นเทียน หันหน้าคิดจะไปเลย

"เมืองที่เจ้าอยู่ในก่อนหน้านี้ ข้าได้แจ้งกษัตริย์ของพวกเรา ยกเลิกระบบเจ้าเมือง อีกไม่นานก็จะสั่งข้าราชการไปดูแล"

ซ่งฉงปิงไม่ได้หันกลับไป ขึ้นรถม้าโดยตรง

รถม้าวิ่งจากซีหรงไปต้าชิ่ง

โม่เวิ่นเทียนยืนอยู่หน้าประตูเมือง เห็นว่ารถม้าไปไกลเรื่อยๆ ในที่สุดก็ก้มหน้าลง

รถม้าเดินหน้าอีกครั้งหนึ่ง

หลังจากผ่านไปครึ่งเดือน ในที่สุดก็มาถึงเมืองหลวงของต้าชิ่ง

"รีบหลบสิ"

รถม้าเพิ่งถึงหน้าประตูเมือง ก็ได้ยินเสียงม้าวิ่งและเสียงน่าฟังของหญิงสาว

ประชาชนรีบหลบกัน

"รถม้าข้างหน้านี้ รีบหลบสิ"

ม้าเหมือนควบคุมตัวไม่ได้แล้ว

หญิงสาวเสื้อแดงบนม้าดูน่ารักมาก อายุประมาณสิบเอ็ดสิบสอง แต่ตอนนี้กลับดูหวาดกลัวมาก เห็นกับตาว่าม้าจะชนกับรถม้าแล้ว

"ตายแล้วๆ จะเสียโฉมแล้ว"ขอบตาของหญิงสาวแดงไปหมด

ในเวลานี้ มีชายหนุ่มคนหนึ่ง จากข้างบนตกลงมายังหลังม้าของหญิงเสื้อแดง

จากนั้นชายหนุ่มใช้แรงดึงเชือกไว้

แต่เนื่องจากว่าม้าได้รับความตกใจ เลยไม่ได้คิดจะหยุดลงเลย

ชายหนุ่มมีแต่ต้องดึงเชือกไว้ และควบคุมทิศทาง

ตามด้วยเสียง"ปัง" ม้าได้ชนกับกำแพงเมือง

ม้าตายไป ส่วนชายหนุ่มได้กอดหญิงสาว และกระโดดลงหลังม้า

จากนั้นหญิงสาวก็หันมา มองไปทางชายหนุ่ม

จากนั้นหญิงสาวก็อึ้งไปเลย

"เจ้า"

หญิงเสื้อแดงชี้ไปที่ชายหนุ่ม ใบหน้าเต็มไปด้วยความเหลือเชื่อ

"เล่อเล่อ พี่กลับมาแล้ว"