แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 861

ฉีเจ๋อซวนได้ฝันอย่างหนึ่ง

เขาฝันว่า ฤดูใบไม้ร่วงของปีนั้น แม่ของเขาอดอยากตาย เขาและน้องสาวเล่อเล่อถูกฟ่านลี่ฮัวขายตัวไป

ชีวิตในมือของผู้ค้ามนุษย์ลำบากมาก ถูกต่อยตีหรือโดนว่าเป็นเรื่องปกติ

ผู้ค้ามนุษย์กลัวพวกเขาจะหนี เลยไม่ให้พวกเขากินอิ่ม

แล้วน้องสาวก็ถูกขายไปในซ่องโสเภณี ส่วนเขาก็ถูกขายให้ตระกูลสูงศักดิ์

แต่น้องสาวหน้าตาสวยเกินไป อายุยังไม่เท่าไหร่ก็ถูกบังคับให้รับลูกค้า น้องสาวไม่ยอมก็ชนกำแพงตายเลย

ส่วนเขา ถึงแม้การเป็นคนใช้ของตระกูลสูงศักดิ์ชีวิตสบายหน่อย แต่ครอบครัวนั้นกลับมีความชอบพิเศษอย่างหนึ่ง

คุณชายของตระกูลนั้นชอบเขา เขาเลยฆ่าเขาตาย และหนีไป

เขาหนีไปทิศตะวันตกเฉียงใต้ อยากจะหาเจอผู้ค้ามนุษย์ในปีนั้น เพื่อจะหาเจอน้องสาว แต่กลับถูกจับไปเป็นทหาร

ต่อจากนั้น เขาใช้ความสามารถของตัวเองขึ้นสู่ตำแหน่งอ๋องเซ่อเจิ้ง

แต่ฮ่องเต้ไม่ใช่ท่านตาของเขา ครอบครัวท่านตาถูกฮ่องเต้หย่งเฉิงขู่จนตายตั้งนานแล้ว แม้กระทั่งพระชายารองของท่านตาในที่สุดก็ไปกับฮ่องเต้หย่งเฉิง

พอเขาได้เป็นอ๋องเซ่อเจิ้ง ก็แค่อยากหาเจอน้องสาว อยากจะแก้แค้น

แต่น้องสาวตายไป

ดังนั้น เขาเลยฆ่าทุกคนของตระกูลลั่ว

และในเวลานี้มีคนบอกว่าเขามีหน้าตาคล้ายกับอ๋องเซ่อเจิ้งคนก่อน พอมีเบาะแสนี้เขาเลยตรวจสอบได้ว่าตัวเองเป็นลูกชายของอ๋องเซ่อเจิ้ง

แต่เสียดายที่โลกนี้ไม่มีญาติของเขาอีก ดังนั้นเขาเลยกลายเป็นคนที่โหดร้าย ในที่สุดถูกกองทัพกบฏล้อมปราบ

ฉีเจ๋อซวนลืมตา หน้าผากเต็มไปด้วยเหงื่อ

เมื่อนึกถึงฝันนั้น ฉีเจ๋อซวนก็ไม่ได้ขยับเป็นเวลานาน

เขารู้ว่านั่นไม่ใช่ฝันหรอก

นั่นเป็นชาติก่อนของเขา

"เจ้านาย"

นอกประตูมีคนใช้ได้ยินการเคลื่อนไหว เลยถามด้วยเสียงเบา

ฉีเจ๋อซวนขมวดคิ้ว หลังจากนั่งขึ้นมาจากเตียงแล้วถึงพูดด้วยเสียงทุ้ม"เข้ามา"

คนข้างนอกเข้ามา ฉีเจ๋อซวนสั่งว่า"เตรียมตัวหน่อย ข้าจะกลับหมู่บ้านต้าซิง"

ผ่านไปครึ่งเดือน

ฉีเจ๋อซวนก็กลับไปถึงหมู่บ้านต้าซิง

เมื่อเห็นแม่ที่เดินออกมาและทองตัวเองด้วยสีหน้าที่อ่อนโยน ฉีเจ๋อซวนก็รู้สึกแสบตา

"แม่ ข้าอยากจะซุปเห็ดและไข่ตุ๋นที่แม่ทำขอรับ"เขาจำได้ว่า หลังจากแม่ตื่นมา มื้อแรกที่ทำให้เขาและน้องสาวกินก็คืออันนี้

ซ่งฉงปิงไม่รู้ว่าทำไมฉีเจ๋อซวนถึงอยากกินของสองอย่างนี้ แต่ก็ยังทำตาม

แต่ไม่เพียงแต่ซุปเห็ดและไข่ตุ๋น ยังมีเนื้อย่าง โรตีและผักจานหนึ่ง

ได้กินรสชาติที่คุ้นเคย ขอบตาของฉีเจ๋อซวนก็แสบเล็กน้อย"ซุปเห็ดที่แม่ทำอร่อยที่สุดแล้ว"

ซ่งฉงปิงมองอานอาน ถามด้วยความคาดหวัง"อานอานยังอยากกินอะไร แม่จะทำให้กิน"

เด็กคนนี้เป็นเด็กที่อยู่ข้างๆนางน้อยที่สุด และเป็นคนที่ลำบากที่สุด

ฉีเจ๋อซวนส่ายหน้า"ขอแต่เป็นสิ่งที่แม่ทำ ข้าล้วนชอบหมดขอรับ"

......

หลังจากกินของเสร็จ ฉีเจ๋อซวนก็บอกว่าจะไปล่าสัตว์บนภูเขา

แต่หลังจากขึ้นไปภูเขา เขาไปที่หุบเขาก่อน

ที่นั่นมีเนินเขาเล็กๆแห่งหนึ่ง

ฉีเจ๋อซวนยืนอยู่หน้าเนินเขา ยืนอยู่นานมาก ถึงพูดว่า"นางดีต่อพวกเรามาก หวังว่าเจ้าก็มีชีวิตอยู่อย่างดีเช่นกัน"

ตั้งแต่เขายังเด็กอยู่เขาก็รู้ว่าแม่เขาไม่เหมือนกันแล้ว

แม่เป็นคนอ่อนแอ หาของกินให้พวกเขาก็ลำบากเป็นพิเศษ แต่มักจะถูกตระกูลลั่วแย่งของกินไป มีหลายครั้งที่พวกเขาหิวจนเดินไม่ไหวด้วยซ้ำ

ในสายตาของแม่มีเพียงเหยียนขวน แถมยังมองผู้ชายคนนั้นสำคัญกว่าพวกเขาอีก

แม่เป็นไปไม่ที่จะรู้จักเห็ดหอม เป็นไปไม่ได้ที่จะรู้ว่าเมล็ดสนกินได้......

แต่แม่ทั้งสองคนพวกเขาล้วนชอบหมด

หากไม่มีแม่ในปัจจุบัน เขาก็ไม่มีชีวิตที่มีความสุขอย่างปัจจุบันหรอก

เขาจะเดินไปตามทางของชาติก่อน ในที่สุดถูกกบฏฆ่าตาย

ฉีเจ๋อซวนไม่ได้อยู่นานในหุบเขา

ในที่สุดเขาได้ล่าสัตว์กลับไป

พอถึงกลางคืน ซ่งฉงปิงได้ทำบาร์บีคิวให้ฉีเจ๋อซวน