แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 269

มู่ฉงหลานยิ้ม"พระชายารองใส่ใจขนาดนี้ ถึงแม้เป็นแม่แท้ๆของหวินอานก็สู้ไม่ได้หรอก เห็นแก่ความใส่ใจของเจ้า เรื่องนี้ข้าจะช่วยดูให้"

หูหยานเฉียนได้ยินเช่นนี้ก็ยิ้มและกล่าวขอบพระทัย

จากนั้นทั้งสองคนก็ได้คุยเรื่องที่ไม่สำคัญไปสักพักหนึ่ง แล้วหูหยานเฉียนก็ขอตัวก่อน

หลังออกจากพระราชวัง พอขึ้นบนรถม้าแล้ว หูหยานเฉียนก็ทำหน้าบึ้งตึง

"จวิ้นจู่เจ้าคะ เป็นไรหรือเปล่าเจ้าค่ะ?"คนใช้ติดตัวของหูหยานเฉียนพอเห็นเช่นนี้จึงถามด้วยความเป็นห่วง

หูหยานเฉียนมองไปที่คนใช้ทีหนึ่ง ลังเลสักพักแล้วถึงพูดว่า"ข้ารู้สึกมีความกังวลใจหน่อยนึง......หวินเซียง เจ้าว่าเรื่องจะถูกเปิดเผยหรือเปล่า?"

หวินเซียง เป็นสาวใช้ที่ติดตัวหูหยานเฉียนมาตั้งแต่อยู่เป่ยอัน เพื่อปรนนิบัติหูหยานเฉียนจึงไม่ได้แต่งงานตลอดชีวิต

เมื่อได้ยินคำพูดของหูหยานเฉียน หวินเซียงก็พูดปลอบใจว่า"จวิ้นจู่อย่าคิดมากนะ เรื่องนี้ในยี่สิบปีแรกก็ไม่ได้เกิดอะไรขึ้นเลย ตอนนี้ก็คงไม่เป็นอะไรหรอกเจ้าค่ะ"

"แต่ ข้ายังรู้สึกกังวลใจอยู่"อารมณ์ของหูหยานเฉียนยังคงแย่อยู่เช่นเดิม"เจ้าว่า เรื่องในปีนั้นถูกนางหนีไปได้ เป็นเพราะนางดวงดีหรือเปล่า?"

"หวินเซียง ตอนนั้นข้าไม่น่าให้นางมีชีวิตอยู่อีกเลย"

หวินเซียง"จวิ้นจู่ลงมือตอนนี้ก็มิได้ช้าเลยเจ้าค่ะ และถึงแม้เรื่องนั้นให้นางหนีไปได้ แต่ก็เสื่อมเสียชื่อเสียงของนางแล้วด้วย คนที่เสื่อมเสียชื่อเสียงแล้วมิสามารถพลิกตัวได้ในต้าชิ่งหรอก ฝ่าบาทก็เป็นไปไม่ได้ที่จะให้คนที่ขายหน้าขนาดนี้ปรากฏตัวหรอก?"

หูหยานเฉียนเงียบขรึมตั้งนาน ในที่สุดถอนหายใจออก"อาจเป็นเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยราบรื่น ทำให้ข้าคิดมากไปหน่อย กลัวว่าครั้งนี้จะล้มเหลวอีก"

หูหยานเฉียนพูด จากนั้นก็ยิ้มขึ้นมา"แต่วันนี้ข้าได้พูดเรื่องแต่งงานของหวินอานให้ฮองเฮาฟัง ไม่ว่าผลครั้งนี้จะเป็นยังไง อย่างน้อยก็มีประโยชน์......"

เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว อยู่ๆก็มาถึงฤดูที่หนาวที่สุดในรอบปีของหมู่บ้านต้าซิง นี่ก็บ่งบอกว่าใกล้จะถึงปีใหม่แล้ว

ในช่วงเวลานี้ โรงงานและโรงเรือนปลูกผักของลั่วเสี่ยวปิงก็ล้วนพัฒนาอย่างมั่นคง ชาวบ้านในหมู่บ้านต้าซิงเนื่องจากมีงานทำเกือบทุกบ้าน ดังนั้นก็ถือว่าสงบอยู่

ถ้าจะบอกว่าไม่สงบ งั้นช่วงนี้บ้านที่ไม่สงบที่สุด ก็ต้องเป็นตระกูลลั่วแล้ว

เรื่องนี้ยังต้องเริ่มพูดตั้งแต่งานแต่งของลั่วเสี่ยวจู๋

ลั่วเสี่ยวจู๋หมั้นกันตั้งแต่เด็ก อีกฝ่ายแซ่หู ที่บ้านยากจน

สำหรับงานแต่งนี้ ตระกูลลั่วก็ไม่ได้พูดอะไร นอกจากคนของบ้านสี่ คนอื่นก็คงลืมไปพอประมาณแล้ว

แต่จ้าวซื่อของบ้านสองไม่รู้ไปรู้ข่าวจากไหนมาว่าคู่หมั้นของลั่วเสี่ยวจู๋ได้สอบติดซิ่วฉายในปีที่แล้ว เลยเกิดความคิดขึ้นมา พาลั่วเสี่ยวอวี่ไปที่หมู่บ้านหูเจีย

จากนั้นไม่ทราบว่าเป็นเพราะเหตุใด ซิ่วฉายของหมู่บ้านหูเจียคนนั้นตกหลุมรักลั่วเสี่ยวอวี่ เลยมาที่หมู่บ้านต้าซิง ไปถอนหมั้นกับบ้านสี่ตระกูลลั่ว แล้วก็ไปขอแต่งานที่บ้านสองตระกูลลั่ว

เรื่องที่ลูกพี่ลูกน้องแย่งคู่หมั้นกันนั้นก็กลายเป็นเรื่องเล่าของคนในหมู่บ้าน

ตอนแรกลั่วต้าโซ่วและเว่ยซื่อรู้สึกโกรธต่อเรื่องนี้มาก รู้สึกถูกคนของบ้านสองรังแก สามีภรรยาสองคนที่อ่อนแอมาตลอดชีวิตนั้นครั้งนี้ก็เข้มแข็งขึ้นมาครั้งแรก อยากจะสู้ตายกับจ้าวซื่อ

แต่ถูกลั่วเสี่ยวจู๋ห้ามไว้ ในที่สุดสองผัวเมียเห็นว่าลั่วเสี่ยวจู๋ไม่สนใจงานแต่งนั้นจริงๆ จึงเลิกที่จะคิดสู้ตายกับจ้าวซื่อ

เรื่องนี้ลั่วเสี่ยวปิงก็รู้เรื่อง แต่นางก็แค่ฟังผ่านๆเท่านั้น

ถึงแม้หิมะตกหนักมาก แต่ทุกสองสามวันลั่วเสี่ยวปิงก็จะไปเป็นหมอที่เมืองด้วย

วันนี้ ก็เป็นวันที่ลั่วเสี่ยวปิงต้องไปเป็นหมอ

ตอนแรก การเป็นหมอที่เหรินโซ่วถังไม่ราบรื่นเลย