แม่หญิงปรุงยามือปราบกับลูกลิงทั้งสอง นิยาย บท 272

ก่อนหน้านี้ป้ากุงไม่ได้อยู่ในฝูงชน พอถึงเข้าใกล้มา ก็ยัดกระเช้าในมือให้ลั่วเสี่ยวปิงโดยตรง

"นี่เป็นไข่ไก่บ้านเราเอง เป็นน้ำใจเล็กๆน้อยๆ รับไว้เถอะนะ"

ลั่วเสี่ยวปิงได้รับของๆบ้านอื่น แน่นอนจะไม่ปฏิเสธป้ากุงอยู่แล้ว ดังนั้นรับมาและกล่าวขอบคุณ และก็ยื่นให้ไป๋เสา ให้ไป๋เสาวางไว้ให้ดี

แต่เห็นได้ชัดว่า ป้ากุงไม่ได้แค่เอาไข่ไก่มาให้เท่านั้น เมื่อเห็นสีหน้าที่อยากจะพูดอะไรของเธอก็รู้เลย

"ป้ามีเรื่องอะไรพูดออกมาได้โดยตรงเลยนะเจ้าค่ะ"ลั่วเสี่ยวปิงยิ้ม

ป้ากุงได้ยินเช่นนี้ คิดสักพักหนึ่ง แล้วถึงพูดอย่างจริงจัง"นี่เป็นเรื่องที่ไม่มีหลักฐาน ข้าเลยไม่สามารถไปบอกกับคนอื่น แต่ป้าเชื่อถือเจ้า เลยอยากจะพูดให้ฟัง และยังมีเรื่องบางอย่างจะสอบถามเจ้าด้วย"

ลั่วเสี่ยวปิงเห็นท่าทีที่จริงจังขนาดนี้ของป้ากุง ก็รู้อยากรู้อยากเห็นขึ้นมา

ตกลงเป็นเรื่องอะไร ถึงกับทำให้ป้ากุงพูดเช่นนี้ออกมา?

"เสี่ยวปิง เจ้าก็รู้ว่างานแต่งของต้าจ้วงในก่อนหน้านี้......"เมื่อพูดถึงตรงนี้ อยู่ป้ากุงก็คิดออกว่าลั่วเสี่ยวเหมยเป็นพี่ฝั่งพ่อของลั่วเสี่ยวปิง เลยไม่รู้จะพูดยังไงดี

"ป้าไม่ต้องห่วง ก่อนหน้านี้งานแต่งของต้าจ้วงไม่ราบรื่น แต่อนาคตจะต้องเจอคนที่ดีกว่านี้แน่นอน"ลั่วเสี่ยวปิงรู้ว่าป้ากุงซีเรียสอะไร เลยพูดปลอบใจนาง

ป้ากุงได้ยินเช่นนี้ ถึงผ่อนคลายลงมาหน่อย"เสี่ยวปิง จริงๆแล้วต้าจ้วงได้เจอคนที่ดีอยู่นะ แต่ว่า......"

อะไรนะ?

ลั้วเสี่ยวปิงประหลาดใจ

ไม่ใช่ว่าประหลาดใจว่าเฉินต้าจ้วงได้ชอบใคร แต่ประหลาดใจว่าป้ากุงมาหาตัวเองเพื่อสิ่งนี้

หรือว่า ผู้หญิงที่เฉินต้าจ้วงชอบนั้นมีความเกี่ยวข้องกับตัวเองด้วย?

ลั่วเสี่ยวปิงนึกถึงจางซิ่งฮวา

แต่ว่า เฉินต้าจ้วงกับจางซิ่งฮวาห่างกันอย่างน้อยแปดปี......อืม อายุไม่ใช่ปัญหาหรอก แต่จางซิ่งฮวาเป็นหญิงที่ดี ส่วนเฉินต้าจ้วงเป็นการแต่งงานครั้งที่สองแล้ว นางรู้สึกว่าไม่ค่อยคู่ควร

ก็มิใช่ว่าดูถูกคนที่แต่งงานครั้งที่สอง เพราะยังไงแล้วการหย่ากันความผิดก็ไม่ได้อยู่ที่เฉินต้าจ้วง

แต่ในสายตาของลั่วเสี่ยวปิงจางซิ่งฮวาเป็นคนบ้านเดียวกัน ลั่วเสี่ยวปิงก็เลยลำเอียง หวังว่าจางซิ่งฮวาสามารถหาคนที่ดีกว่านี้

แน่นอนว่าถ้ารักกันจริงๆ นางก็ไม่ห้ามหรอก

เพียงสักครู่หนึ่งเอง ลั่วเสี่ยวปิงก็เริ่มใช้จินตนาการของตัวเองอย่างเต็มที่ แต่กลับไม่ได้สังเกตว่าป้ากุงพูดอะไรๆป

"เสี่ยวปิง เจ้าว่าเด็กคนนั้น พอใช้ได้หรือเปล่า?"

ตอนที่ลั่วเสี่ยวปิงฟื้นสติมา ก็ได้ยินป้ากุงพูดแบบนี้

พอใช้ได้หรือเปล่า?

แน่นอนสิ

แม่นางอย่างซิ่งฮวา ในหมู่บ้านรอบข้างจะหาคนที่ดีกว่านางไม่ได้หรอก

อืม นางไม่ได้มองในด้านดีเพราะเป็นญาติของตัวเองนะ

พอคิดแบบนี้ลั่วเสี่ยวปิงก็เลยพูดว่า"นางเป็นคนที่ดีอยู่แล้ว"

ป้ากุงฟังแล้วถึงโล่งใจลงได้"ในเมื่อเป็นเช่นนี้งั้นข้าก็ไว้ใจได้แล้ว แต่ก่อนหน้านี้เคยได้ยินคำนินทาของคนอื่น กลัวนางจะเป็นหญิงไม่งาม"

"เสี่ยวปิงเจ้าก็อย่าซีเรียสนะ ข้าแค่โดนสะใภ้เมื่อก่อน......โดยรวมก็คือ ข้าอยากให้ต้าจ้วงมีความสุข ไม่อยากหาลูกสะใภ้อย่างเมื่อก่อนอีกแล้ว"

ลั่วเสี่ยวปิงนึกว่าป้ากุงซีเรียสจางซิ่งฮวาที่เคยถอนหมั้นมาก่อน ดังนั้นพูดอย่างจริงจัง"ป้าเจ้าคะ เรื่องของก่อนหน้านี้นางควบคุมไม่ได้ นางก็เป็นเหยื่อเช่นกัน"

ป้ากุงรีบพยักหน้า สีหน้าก็ดีใจขึ้นมาหน่อย"ต้าจ้วงก็พูดแบบนี้เหมือนกัน เขายังนึกว่าข้าจะซีเรียสว่านางมีเด็กด้วย แต่เด็กคนนั้นข้าก็เคยเจอมาครั้งหนึ่ง เป็นเด็กที่ว่านอนสอนง่าย และก่อนหน้านี้ก็ลำบากมาเยอะ ข้าจะไปซีเรียสเหล่านั้นอย่างไรได้ล่ะ สิ่งที่ข้าคำนึงถึงจะเป็นบุคลิกของสะใภ้ กลัวว่าต้าจ้วงจะเสียเปรียบเหมือนครั้งก่อน"