แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1011

บทที่ 1011 ถูกคนลักพาตัวไปจะทำยังไง

หลังแต่งหน้าเสร็จ กวนเสี่ยวเหอยืนอึ้งอยู่ด้านข้าง บนใบหน้าเต็มไปด้วยความตกตะลึง

สวย…สวยเกินไปแล้ว…แม้แต่เธอที่เป็นผู้หญิงก็เกือบใจเต้น…

อิจฉาไม่ลงเลยสักนิด…

สายตาของคนอื่นๆ ในร้านล้วนไม่แตกต่างกัน ตัวหญิงสาวก็สวยพออยู่แล้ว หลังจากแต่งหน้าแต่งตัวเล็กน้อยก็ยิ่งดูดีจนต้องอุทานด้วยความทึ่ง

ไม่เหมือนสาวงามตามฉบับคนในวงการบันเทิงพวกนั้น หญิงสาวมีความสวยแบบที่ดึงดูดทั้งชายและหญิง ใกล้เคียงกับความสวยแบบฝ่ายรุก…

จั่วซั่งจิ่งที่อยู่ด้านข้างอดคิดในใจไม่ได้ เขากล้าพูดเลยว่าถ้าหญิงสาวคนนี้เข้าวงการบันเทิง ลำพังแค่หน้าตากับบุคลิกก็ยืนคู่กับปีศาจเซี่ยเจ๋อจือได้แน่นอน!

บนโซฟา ซือเยี่ยหานมองหญิงสาวที่เปล่งประกายชวนให้คนละสายตาไม่ได้ตรงหน้าโต๊ะเครื่องแป้ง รูม่านตาหดตัวเล็กน้อยชั่วพริบตาหนึ่ง

ส่วนเยี่ยหวันหวั่นมองตัวเองในกระจก แม้แต่ตัวเธอก็ยังทึ่งอยู่บ้าง

เธอไม่เคยแต่งตัวเป็นทางการขนาดนี้มาก่อนเลย!

เยี่ยหวันหวั่นลูบดวงหน้าเล็กของตัวเอง อุทานด้วยความประหลาดใจ “คุณพระ! ฉันก็สวยมากเหมือนกันนี่! คุณเก้า มิน่าคุณถึงไม่ยอมวางใจเรื่องฉัน! ฉันก็วางใจตัวเองไม่ลงเหมือนกัน!”

ซือเยี่ยหานนิ่งเงียบ

สวี่อี้้นิ่งเงียบ

ทุกคนในร้านไม่พูดอะไร

กวนเสี่ยวเหอได้ยินแบบนั้นก็ชะงักก่อน จากนั้นกลั้นหัวเราะอยู่ด้านข้างอย่างอดไม่ได้ หญิงสาวคนนี้ไม่เพียงหน้าตาดี นิสัยก็ยังดีเป็นพิเศษด้วย มิน่าแม้แต่ผู้นำตระกูลซือในตำนานยังรักหลงเธอขนาดนี้…

“ถูกใจ ถูกใจมาก! ลำบากอาจารย์ทั้งสองท่านแล้วค่ะ!” เยี่ยหวันหวั่นกล่าวขอบคุณ กุมหน้าอย่างดีใจ “ตายแล้วดีใจจัง! ว่าแล้วว่าสวยๆ นี่แหละน่าดีใจที่สุด!”

เมื่อนึกถึงว่าชาติที่แล้วน่าเกลียดอยู่ตั้งนานปี จนตายก็ยังขี้เหร่ขนาดนั้น เสียของเปล่าจริงๆ!

แต่งตัวจนสวยพริ้งแล้ว อารมณ์ก็ดีขึ้นหมด

พอเห็นเยี่ยหวันหวั่นหลังแต่งตัวเสร็จ คิดว่าจะมีคนอื่นเห็นเธอในสภาพนี้ เดิมทีซือเยี่ยหานยังนึกเสียใจภายหลัง แต่เมื่อเห็นท่าทางดีใจของหญิงสาว สุดท้ายเขาจึงยอมปล่อยไป

ซือเยี่ยหานทัดปอยผมเส้นหนึ่งของหญิงสาวไว้ที่หลังใบหูเธอ แล้วจึงเอ่ยเสียงทุ้มเล็กน้อย “คืนนี้อยู่ข้างๆ ฉัน ห้ามวิ่งพล่านไปทั่ว”

เยี่ยหวันหวั่นพยักหน้ารัวๆ “อื้มๆ รู้แล้วน่า ฉันสวยขนาดนี้ ถ้าถูกคนลักพาตัวไปจะทำยังไง! คุณต้องดูฉันดีๆ นะ!”

สวี่อี้เงียบงัน

ช่วงเวลาสั้นๆ แค่ปีกว่านี้เกิดเรื่องอะไรขึ้นกันแน่…

ทำไมคุณหนูหวันหวั่นที่วันๆ ทำตัวรนหาที่ตาย ถึงกลายมาเป็นฝ่ายกินคุณชายเก้าจนเรียบได้…

พอย้อนนึกดูก็น่าเหลือเชื่อเกินไปจริงๆ…

หลังจากแต่งตัวเสร็จ เยี่ยหวันหวั่นคล้องแขนซือเยี่ยหานออกจากสโมสรออกแบบ SPE

ทันทีที่หานเซี่ยนอวี่ซึ่งอยู่ระเบียงฝั่งตรงข้ามเห็นว่าในที่สุดทั้งสองคนก็ออกมาจากข้างใน ก็พลันยืดตัวขึ้นมา

เห็นแค่ว่าหญิงสาวเปลี่ยนมาแต่งตัวหรูหราสวยงาม กำลังคล้องแขนผู้ชายอย่างสนิทสนม

เดิมทีคนทั้งสองเตรียมไปที่ลานจอดรถกันแล้ว แต่หางตาของเยี่ยหวันหวั่นเหลือบไปเห็นป้ายร้านของหวานที่อยู่ฝั่งตรงข้าม เธอพลันหยุดฝีเท้าอีก “อ้าว! คุณเก้า ฝั่งตรงข้ามมีร้านของหวานด้วย! พวกเราไปซื้อเค้กกินกันหน่อยเถอะ!”

“เธอกินไปเยอะแล้ว” ซือเยี่ยหานตักเตือน

เยี่ยหวันหวั่นกะพริบตาปริบๆ “เอ่อ…ฉันไม่ได้กินนะ! เป็น…เป็นของจะซื้อให้ถังถังต่างหาก! ฉันจะเอากลับไปให้ถังถังกินหรอกน่า!”

สุดท้าย เยี่ยหวันหวั่นก็ยังจูงมือซือเยี่ยหานไปยังร้านของหวานฝั่งตรงข้ามอย่างร่าเริง

หานเซี่ยนอวี่เห็นทั้งสองเดินมายังทิศทางของตัวเอง ก็รีบหยิบนิตยสารข้างๆ ขึ้นมาปิดใบหน้าตน

เฟ่ยหยางก็ก้มหน้าหลบตามอย่างวิตกเหลือแสน ให้ตาย ไม่นึกว่าจะเดินมาทางพวกเขาแล้ว…