แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1043

บทที่ 1043 ไม่ต้องเกรงใจ

“ตระกูลซือไม่ถนัดเรื่องการต่อสู้สักหน่อย คนอื่นเขาเป็นตระกูลธุรกิจ แต่กลับไปบังคับให้ตัวแทนตระกูลซือขึ้นเวทีประลองกับคุณหนูตระกูลศิลปะการต่อสู้ ไม่มีเหตุผลเอาซะเลย อย่ารังแกคนอื่นนักเลยน่า!”

ในตอนนั้น มีผู้ชมไม่น้อยที่พูดเข้าข้างเยี่ยหวันหวั่น

ถ้าหากเป็นนักสู้ ขึ้นมาประลองสักครั้งก็เป็นเรื่องปกติ แต่ดูก็รู้ว่าเยี่ยหวันหวั่นเป็นคนธรรมดา ที่ไม่เคยข้องเกี่ยวกับศิลปะการต่อสู้ บีบให้คนอื่นเขาให้ขึ้นมาประลอง ถือเป็นการบังคับเกินไปจริงๆ

เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองผู้ตัดสิน แล้วพูดเสียงไม่ยี่หระว่า “ในเมื่อกฎบอกว่าต้องขึ้นเวที ฉันก็ขึ้นเวทีแล้ว ตอนนี้สละสิทธิ์ ก็น่าจะไม่มีปัญหาอะไรมั้งคะ”

ถ้าหากคู่ต่อสู้ที่เธอต้องเผชิญในครั้งนี้เป็นคนระดับเดียวกับพวกเนี่ยอู๋หมิง ถึงแม้รู้ว่าตัวเองจะถูกโจมตีจนหมดสภาพยังไง เธอก็จะขอลองดูสักตั้ง แต่หากต้องผิดคำพูดเพื่อคนพวกนี้ คิดยังไงก็ไม่คุ้มค่าอยู่ดี

ทั้งซุนเสวี่ยเจิน และฉินรั่วซี ต่างก็ไม่มีคุณสมบัติพอที่จะชี้แนะเธอด้วยซ้ำ ถ้าเธอประลองกับพวกเธอ ก็มีแต่จะเป็นผลดีกับพวกเธอเสียมากกว่า ยิ่งไปกว่านั้น เธอไม่ได้อยากหรือสนใจที่จะประลองกับพวกเธอเลยแม้แต่นิดเดียวจริงๆ

“ตัวแทนตระกูลซือสละสิทธิ์ ตระกูลซุนเป็นอันดับหนึ่งของสามตระกูลใหญ่ รองลงมาคือตระกูลฉิน และตระกูลซือเป็นอันดับสุดท้าย”

ผ่านไปไม่นาน ผู้ตัดสินก็ประกาศผล

บอดี้การ์ดของตระกูลซือพากันถอนหายใจ ถ้ารู้ว่าจะจบแบบนี้ พวกเขาไม่น่ามาแต่แรกเลย…

บนที่นั่งวีไอพี ราชาหมาป่าเซนนีหันไปคุยกับซุนลี่จ้งที่นั่งอยู่ข้างๆ ไม่กี่ประโยค จากนั้นก็ลุกขึ้น เดินไปยังเวทีประลอง

“คุณเซนนี ราชาหมาป่าขึ้นประลองกับลูกสาวของผม ขอเชิญทุกท่านปรบมือต้อนรับ!” ซุนลี่จ้งประกาศเสียงดังด้วยรอยยิ้ม

พอได้ยินอย่างนั้น ทุกคนก็พากันปรบมือเสียงสนั่นหวั่นไหว

ซุนเสวี่ยเจินมองราชาหมาป่าเซนนีเดินขึ้นเวที สีหน้าแลดูตื่นเต้นเล็กน้อย

ไม่นาน ราชาหมาป่าเซนนีเดินขึ้นมาบนเวที แล้วหันไปมองหน้าซุนเสวี่ยเจิน จากนั้นก็พยักหน้า “เชิญตามสบาย ไม่ต้องเกรงใจ”

ขณะพูด ราชาหมาป่าเซนนียืนเอามือไพล่หลัง

ได้ยินอย่างนั้น ซุนเสวี่ยเจินพยักหน้ารับ จากนั้นก็รวบรวมพลังทั้งหมด พุ่งโจมตีราชาหมาป่าเซนนี

แต่ทว่า ราชามวยไทยกลับใช้เพียงแค่นิ้วเดียว ต้านรับการโจมตีของซุนเสวี่ยเจินได้อย่างง่ายดาย

“นี่มัน…”

ซุนเสวี่ยเจินตกตะลึง ไม่อยากเชื่อสิ่งที่เห็น แม้รู้ว่าเขาแข็งแกร่งมาก แต่ก็ไม่เคยคิดว่าจะแกร่งถึงขนาดนี้…

“ถึงแม้ว่าคุณหนูจะเร็ว แต่เรี่ยวแรงกลับอ่อนไปบ้าง เชิญต่อได้เลย” ราชาหมาป่าเซนนีกล่าว

ได้ยินอย่างนั้น ใบหน้าของซุนเสวี่ยเจินก็แดงเล็กน้อย เธอรวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดโจมตีราชาหมาป่าอีกครั้ง

แต่ทว่า ทุกครั้งที่เธอโจมตีด้วยเรี่ยวแรงทั้งหมด ก็ล้วนลูกราชาหมาป่าสกัดอย่างง่ายดาย ถ้าหากราชาหมาป่าเป็นศัตรูของเธอจริงๆ เกรงว่าซุนเสวี่ยเจินคงตายไปไม่รู้กี่ครั้งแล้ว

ขณะโจมตีครั้งที่ห้า ราชาหมาป่าคล้ายหมดความสนใจ เขาล็อกแขนของซุนเสวี่ยเจินที่หมายจะจู่โจมเข้ามา จากนั้นก็จับเธอกดไว้กับพื้น

“ฉัน…แพ้แล้ว…” ซุนเสวี่ยเจินจ้องหน้าราชาหมาป่า แล้วเอ่ยขึ้น

“อืม คุณหนูยังเด็ก ถือว่าไม่เลวแล้ว” ราชาหมาป่ากล่าวเกรงใจ จากนั้นก็มอบมีดสั้นให้ซุนเสวี่ยเจิน

เยี่ยหวันหวั่นชมการประลองของซุนเสวี่ยเจินกับราชาหมาป่าเซนนีอย่างครุ่นคิด พลังของราชาหมาป่าคนนี้ ดูท่าจะ…ไม่ค่อยเท่าไหร่เหมือนกันแฮะ…

หรือว่า เธอขลุกอยู่กับพวกเนี่ยอู๋หมิงมากเกินไป…เลยทำให้รู้สึกว่าทุกคนธรรมดาไปหมด…

นานแล้วที่เธอไม่ได้ต่อสู้ แล้วก็ไม่ได้ประลองกับพวกสืออีแล้วก็เฟิงเสวียนอี้ พัฒนาการของเธอในพักนี้ ก็มีแค่ตัวเธอเท่านั้นที่รู้ดี

ในตอนนั้นเอง จู่ๆ เสียงทะเลาะเบาะแว้งก็ดังมาจากด้านหน้า

ทุกคนรีบหันไปมองทางนั้นทันที

“โครม” เสียงดังสนั่นหวั่นไหว เจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยหลายคนลอยกระเด็นออกไปเหมือนว่าวที่สายขาด

เมื่อเห็นอย่างนั้น ซุนลี่จ้งก็รีบลุกขึ้น แล้วหันไปมองเหล่าแขกที่ไม่ได้รับเชิญกลุ่มนั้น

————————————————————————————-

บทที่ 1044 อย่าเพิ่งใจร้อนไป