แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1071

บทที่ 1071 ตัวเองรับผิดชอบผลที่ตามมา

ได้ยินเยี่ยหวันหวั่นพูดแบบนี้ หวงหมิงคุนขมวดคิ้วขึ้นมา ไม่เคยคิดว่าเยี่ยหวันหวั่นคนนี้จะยุ่งยากแบบนี้ เดิมทีนึกว่าเรื่องนี้จะคลี่คลายได้สบายๆ เสียอีก…หรือพูดว่า เยี่ยหวันหวั่นคาดการณ์อะไรได้…

ถ้าเยี่ยหวันหวั่นยืนกรานไม่ให้ค้น งั้นเขาก็ไม่มีวิธีดีๆ แล้ว

“คุณพ่อ คุณแม่…ดูสิคะ ถ้าเยี่ยหวันหวั่นไม่ได้เอาแหวนเอาไป แล้วเธอจะทำถึงขั้นนี้เหรอคะ!” เหลียงเหม่ยเซวียนมองเยี่ยหงเหวยกับถานอี้หลานร้องขอให้พวกเขาตัดสินใจ

เวลานี้ ถานอี้หลานขมวดคิ้วมองเยี่ยหวันหวั่น “หวันหวั่น ถ้าหลานไม่ได้เอาแหวนอีอีไป ก็ไม่มีอะไรต้องกลัว ส่งกระเป๋าให้พ่อบ้านคุนตรวจสอบสักรอบ”

“คุณย่าคะ ไม่ใช่ว่าหนูไม่เต็มใจให้เขาตรวจสอบ เพียงแต่ว่า วันนี้มีแขกมากมายขนาดนี้มาที่นี่…หนูไม่อยากให้เรื่องวุ่นวายจนน่าขายหน้าเกินไปนัก” เยี่ยหวันหวั่นทำสีหน้า ‘เสียใจมาก’

ได้ยินแบบนี้ เหลียงเหม่ยเซวียนแค่นหัวเราะ “ได้ เด็กเนรคุณไม่เจียมตัวนี่ขโมยแหวนของอีอีจริงๆ ทำไมพวกเราตระกูลเยี่ยต้องมีเดนมนุษย์ไม่รู้จักอายอย่างเธอด้วยนะ แม้แต่ของของครอบครัวตัวเองก็ยังขโมย! ตอนนี้กลัวขายหน้าแล้ว? ตอนทำไม่คิดซะบ้าง! สงสัยตอนอยู่ข้างนอก เธอก็คงขโมยของไม่น้อยสินะ!”

ทันใดนั้น เยี่ยหวันหวั่นชำเลืองมองเหลียงเหม่ยเซวียน “อาสะใภ้รอง ไม่ได้แปรงฟันกี่วันแล้วคะ?”

เหลียงเหม่ยเซวียนหน้าเปลี่ยนสี ยังไม่รอให้เอ่ยปาก เยี่ยหงเหวยกลับเอ่ยปาก ให้หวงหมิงคุนไปค้นกระเป๋าของเยี่ยหวันหวั่น

“อยากค้นก็ได้” เวลานี้เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยเสียงเย็นชา “แต่ถ้ามีผลอะไรตามมา ขออาสะใภ้รองช่วยรับผิดชอบด้วยนะคะ”

พูดจบ เยี่ยหวันหวั่นก็ส่งกระเป๋าของตัวเองให้หวงหมิงคุน

เวลานี้ สายตาของทุกคนจดจ้องอยู่ที่กระเป๋าถือของเยี่ยหวันหวั่น ทุกคนต่างอยากดูว่าเยี่ยหวันหวั่นขโมยแหวนหรือเปล่า

หวงหมิงคุนค้นหนึ่งรอบทันที ภายใต้สายตาของทุกคน เขาหยิบแหวนหยกสีเขียวเข้มออกมาหนึ่งวงจากในกระเป๋าเยี่ยหวันหวั่นได้อย่างง่ายดาย…

“นั่นไง เป็นเธอจริงๆ!” เหลียงเหม่ยเซวียนร้องลั่นเสียงแหลม

หลังจากเยี่ยเส่าถิงกับเหลียงหวั่นจวินเห็นหวงหมิงคุนค้นแหวนหยกออกมาจากในกระเป๋าถือของเยี่ยหวันหวั่นกับตา พวกเขาก็อึ้งงันโดยสมบูรณ์

เยี่ยหวงเหวยกับถานอี้หลานหน้าเปลี่ยนสีฉับพลัน มองเยี่ยหวันหวั่นอย่างแทบจะบันดาลโทสะ

“นี่…หวันหวั่นไม่ใช่คนแบบนี้ น่าจะมีการเข้าใจผิด…” เยี่ยอีอีพลันเอ่ยขึ้นมา

“เข้าใจผิด!?” เหลียงเหม่ยเซวียนแค่นหัวเราะ “ที่นี่คนตั้งมากมายขนาดนี้ ล้วนเห็นพ่อบ้านหวงค้นแหวนของลูกออกมาจากกระเป๋าถือของเยี่ยหวันหวั่น จะเข้าใจผิดได้ยังไง! จนถึงตอนนี้แล้วลูกยังปกป้องคนเนรคุณนี่อีกเหรอ!”

“แต่…” เยี่ยหวันหวั่นกัดริมฝีปาก สุดท้ายก็ถอนหายใจ ไม่พูดอีก

“สารเลว…”

เยี่ยมู่ฝานกัดฟันกรอด เขารู้ว่าเยี่ยอีอีต้องเล่นลูกไม้ล่วงหน้ามาก่อนแน่ ตอนนี้ยังมาทำท่าทนไม่ไหวน่าทะนุถนอม น่าขยะแขยงสิ้นดี!

หวันหวั่นยังถึงกับให้เขาเลียนแบบมาสักส่วนสองส่วน แต่เกรงว่าทั้งชาตินี้เขาคงเลียนแบบความหน้าไม่อายขนาดนี้ไม่ไหว

ดูเหมือนเสียงที่พลันดังเซ็งแซ่ของแขกเหรื่อในงานเวลานี้จะเป็นทำนองว่า คุณหนูรองผู้สง่างามของตระกูลเยี่ยเยี่ยหวันหวั่นที่แท้กลับเป็นหัวขโมย แถมยังขโมยบ้านตัวเอง!

“มีพ่อแม่แบบไหนก็มีลูกสาวแบบนั้น!”

“เหอะๆ…พ่อแม่สั่งสอนไม่ดี เลยเลี้ยงลูกออกมาเป็นหัวขโมย”

“น่าขายหน้าหน้าชะมัด…!”

แขกจำนวนหนึ่ง พากันเอ่ยปากหัวเราะเยาะ