แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1093

บทที่ 1093 อยากอยู่ด้วยกันตลอด

ไม่ว่าจะเงื่อนไขรูปลักษณ์ พื้นฐานการเต้น หรือทักษะการแสดง เจียงเยียนหรานก็ตรงเงื่อนไขทุกข้อ

โชคดีที่ละครเรื่องนี้จะเริ่มไปตามมหาลัยการละครเพื่อคัดเลือกนักแสดงเดือนหน้า เป็นโอกาสดีหายากจริงๆ

เยี่ยหวันหวั่นคิดพลางก็โทรหาเจียงเยียนหรานทันที

มือถือโทรติดเร็วมาก ปลายสายมีเสียงดีใจของเจียงเยีนหรานดังขึ้นมา “ฮัลโหล หวันหวั่น!”

“เยียนหราน ช่วงนี้เป็นยังไงบ้าง สอบปลายภาคเสร็จแล้วยัง”

“สอบเสร็จแล้ว! คะแนนเพิ่งออกมา ฉันเป็นที่หนึ่งห้องพิเศษของโรงเรียนพวกเรานะ!”

เด็กสาวรายงานเธออย่างดีใจ

เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะเบาๆ “เก่งมาก เดี๋ยวฉันพาเธอไปกินของอร่อยๆ!”

“เธอพูดแล้วนะ! จริงสิ โรงเรียนพวกเธอยังไม่ปิดเทอมเหรอ จะสอบตอนไหน” เจียงเยีนยหรานถาม

เยี่ยหวันหวั่นตอบ “อาทิตย์หน้าก็เริ่มสอบแล้ว”

เจียงเยียนหรานถาม “โอ้ๆ งั้น…ถึงตอนนั้นเธอจะสอบข้ามชั้นกับทำวิทยานิพนธ์จบด้วยกันหรือเปล่า”

เยี่ยหวันหวั่นตอบ “ใช่แล้ว!”

เธอเพิ่งเข้าเรียนก็สมัครจบการศึกษาล่วงหน้าแล้ว แต่มหาวิทยาลัยการสื่อสารมวลชนกำหนดว่าอย่างน้อยต้องเรียนคอร์สหนึ่งปีก่อนจึงจะสอบข้ามชั้นปีได้ ดังนั้นจึงต้องรอตลอดมาถึงตอนนี้

“งืม งั้นหลังจากนี้ฉันจะเห็นเธอได้น้อยลงหรือเปล่า ฉันมีปัญหายังไปหาเธอได้ไหม” เจียงเยียนหรานเอ่ยอย่างสลดเล็กน้อย

ตอนที่เธอเจอปัญหาภาควิชาเธอจะมาถามเยี่ยหวันหวั่น ทุกครั้งนี้อีกฝ่ายจะช่วยเธอหาปัญหาและบอกเธอว่าควรจัดการตรงไหนได้อย่างตรงจุด

เทียบกับเพื่อนร่วมชั้นคนอื่น เธอโชคดีมากจริงๆ แทบจะไม่เคยเดินทางคดเคี้ยวเลย

ยังไงเสียช่วงเรียนเบื้องต้นถ้าวิธีเรียนผิดพลาด อาชีพการแสดงภายหลังก็อาจยากปรับเปลี่ยนได้

เยี่ยหวันหวั่นหัวเราะเบาๆ “ได้อยู่แล้ว ฉันแค่จบการศึกษา ไม่ได้ย้ายถิ่นฐานสักหน่อย ยินดีต้อนรับทุกเมื่อ เธอคือไพ่ตายล่วงหน้าของฉันเลยนะ!”

ฟังถึงตรงนี้ เจียงเยียนหรานก็ยิ่งผิดหวังแล้ว “งั้นเมื่อไรเธอจะเซ็นสัญญากับฉันละ ความจริง ฉันไม่ใส่ใจเรื่องพวกนั้นที่เธอพูดจริงๆ ฉันแค่อยากทำงานด้วยกันกับเธอ!”

เยี่ยหวันหวั่นทอแววตาอ่อนโยน เธอเอ่ยเสียงอ่อน “ฉันกำลังจะพูดเรื่องนี้กับเธอพอดี คุยในมือถือไม่ชัดเจน พรุ่งนี้พวกเราเจอหน้าคุยกันเถอะ!”

“ได้เลยๆ!” เจียนเยียนหรานตอบรับรัวๆ

“จริงสิ จะได้ให้ภาพลายเซ็นพิเศษชุดศาสตราจารย์ของหานเซี่ยนอวี่ที่ครั้งก่อนช่วยเธอขอพอดี ก่อนหน้านี้ลืมให้เธอเลย” เยี่ยหวันหวั่นพลันนึกขึ้นได้

“โอ้ ได้” เจียงเยีนหรานเอ่ย

เยี่ยหวันหวั่นได้ยินแบบนั้นก็สัมผัสได้อย่างเฉียบแหลม น้ำเสียงของเจียงเยียนหราน ทำไมไม่ดูตื่นเต้นขนาดนั้นเหมือนเมื่อก่อนแล้ว…

หรือว่าในที่สุดก็ย้ายใจไปที่ฉู่เฟิงแล้วเหรอ

คนคนนั้นคงดีใจจนบ้าแล้วมั้ง…

หลังตกลงกับเจียงเยียนหรานเสร็จ เยี่ยหวันหวั่นก็วางสาย

ถ้าผ่านไปอย่างราบรื่น ละครเรื่องนี้ก็อาจทันรางวัลจินหรานปีนี้…

การค้นพบไม่คาดฝันนี้ทำให้จิตใจที่เดิมทีหดหู่ของเธอดีขึ้นไม่น้อย มีกำลังใจเตรียมเริ่มเขียนวิทยานิพนธ์จบ

เวลานี้ เสียงเคาะประตูดัง ‘ก๊อกๆๆ’ ก็ดังขึ้น

เยี่ยหวันหวั่นรีบพูด “เข้ามา”

“คุณแม่ ถังถังเอง!” หน้าประตูมีเสียงของถังถังดังขึ้นมา

“แม่มาแล้ว!” เยี่ยหวันหวั่นรีบเดินไปเปิดประตู

“คุณแม่ กำลังยุ่งอยู่เหรอ” เด็กน้อยมองแล็บท็อปและกองหนังสือข้อมูลที่วางอยู่บนโต๊ะหนังสือของเยี่ยหวันหวั่น

“ใช่จ๊ะ แม่กำลังจะทำงานแล้ว!” เยี่ยหวันหวั่นเอ่ยปาก

ถังถังพยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “งั้นคุณแม่รีบทำงานเถอะครับ ถังถังจะไปเล่นเอง ไม่รบกวนคุณแม่”