แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1091

บทที่ 1091 จอมมารน้อยสนุกจนลืมบ้าน

พอได้ยินคำพูดของเด็กน้อย เยี่ยหวันหวั่นซาบซึ้งใจ แต่อีกใจหนึ่งก็ซับซ้อนจริงๆ

ยังไงเสีย เธอก็ไม่ใช่แม่ของเด็กคนนี้

เยี่ยหวันหวั่นกดความผิดหวังในหัวใจ รีบกลับมามีชีวิตชีวา สวมชุดตุ๊กตามาสคอตใหม่อีกครั้ง แล้วจูงมือเด็กน้อย “ถังถัง ไป! พวกเราไปหาคุณพ่อกัน ให้เขาถ่ายรูปให้พวกเรา!”

“ครับ!” เด็กน้อยจูงอุ้งมือหมีของเยี่ยหวันหวั่นอย่างดีใจ

มาสคอตหมีกับมาสคอตนมน้อยวิ่งตึกๆ ถึงตรงหน้าซือเยี่ยหานอย่างรวดเร็ว

เยี่ยหวันหวั่นล้วงมือถือออกมาจากกระเป๋าอกเสื้อชุดหมี “คุณเก้าๆ! ถ่ายรูปฉันกับถังถังเร็ว!”

เธอชอบถ่ายรูปด้วยกันกับถังถังมาก ด้านหนึ่งคือต้องส่งให้เนี่ยอู๋หมิง แต่ที่มากกว่านั้นคือตัวเธออยากเก็บความทรงจำพวกนี้ไว้มากๆ …

ซือเยี่ยหานมีสีหน้าอ่อนโยน รีบมือถือของเยี่ยหวันหวั่นมา “ได้”

ตอนนี้ทักษะถ่ายรูปของซือเยี่ยหานดีขึ้นมาก เขาถ่ายภาพหลายใบอย่างว่องไว ทุกใบสวยงามราวกับนิตยสารดังไม่ปาน อีกทั้งการจัดวางภาพยังเป็นแบบสัดส่วนทองคำ

หลังถ่ายเสร็จ เยี่ยหวันหวั่นก็รับมือถือมา มองภาพถ่ายอย่างพอใจ จากนั้นเธอก็เดินไปตรงหน้าหลินเชวียกับเซี่ยเจ๋อจืออีก แล้วก็เลือกเซี่ยเจ๋อจือ “ราชาจอเงิน รบกวนคุณถ่ายภาพรวมให้พวกเราได้ไหม”

เซี่ยเจ๋อจือรับมือถือมาตอบรับอย่างยินดี “แน่นอน เป็นเกียรติอย่างยิ่ง”

หลินเชวียที่อยู่ด้านข้างมีเมฆเห็ดเหนือหัว ทั้งร่างแผ่กลิ่นอายโศกเศร้า…

นี่เขามาพักผ่อนวันหยุด หรือมาโดนทรมานกันแน่

วันนี้เยี่ยหวันหวั่นครอบครัวสามคนเล่นกันอย่างสนุกสนาน ส่วนหลินเชวียกับเซี่ยเจ๋อจือทั้งสองจมอยู่ในกองภาพถ่ายกับกินอาหารหมาโสด

สุดท้ายแม้แต่เซี่ยเจ๋อจือก็รับมือไม่ไหวบ้างแล้ว สองคนแสดงท่าทีจากนี้ไปจะไม่สงสัยใคร่รู้อีกแล้ว อ้อมหนีพวกเขาไปดีกว่า…

ตอนเย็นหลังกลับถึงบ้าน

เยี่ยหวันหวั่นจัดการภาคหนึ่งรอบ จากนั้นก็ส่งไปให้เนี่ยอู๋หมิง

[เนี่ยจอมกาก: แง น่ารัก! ราชินีบ้านฉันต้องชอบแน่!]

แถมจอมมารน้อยยังสนุกจนลืมบ้านขนาดนี้! ดีมากจริงๆ!

เยี่ยหวันหวั่นลังเลอยู่นาน สุดท้ายก็ส่งข้อความประโยคหนึ่งไปหาเนี่ยอู๋หมิง

[มีข่าวคราวของพ่อแม่ถังถังไหม] เยี่ยหวันหวั่นถามหยั่งเชิง

เนี่ยอู๋หมิงตอบกลับทันที [น้องเยี่ยโหย่วหมิง ไม่ต้องห่วงวางใจได้เต็มที่ จะไม่รบกวนน้องเยี่ยนานเกินไปแน่นอน ทางฉันเริ่มมีเค้าโครงแล้ว เชื่อว่าไม่นานเดี๋ยวก็ได้ข่าวคราว!]

เยี่ยหวันหวั่นมองข้อความที่เนี่ยอู๋หมิงตอบกลับมา รู้สึกไม่ค่อยมีความสุขอยู่บ้าง เธอไม่วางใจเลยสักนิดเดียวตกลงไหม! หาเจอเร็วขนาดนั้นเลยเหรอ

[เนี่ยจอมกาก: น้องเยี่ยโหย่วหมิง ช่วงนี้ต้องขอบคุณน้องเยี่ยมากจริงๆ ถ้าไม่ใช่เพราะน้องเยี่ยช่วยดูแลจอมมารน้อย เกรงว่าตอนนี้เขาก็คงวิ่งมั่วเองไปทั่วโลกแล้ว ถ้าจอมมารน้อยเป็นอะไรไป ถึงตอนนั้นพ่อแม่ฉันได้เชือดฉันจริงๆ แน่!]

เยี่ยหวันหวั่นตอบอย่างไม่มีกะจิตกะใจ [ไม่ต้องขอบคุณ ฉันชอบถังถังมาก]

[เนี่ยจอมกาก: ไม่เข้าใจน้องเยี่ยโหย่วหมิงจริงๆ ทำไมถึงชอบจอมมารน้อยตัวนั้นได้]

เห็นเนี่ยอู๋หมิงเอาแต่เรียกถังถังว่าจอมมารน้อย เยี่ยหวันหวั่นก็โกรธจนกัดฟันกรอด [คุณเรียกลูกชายฉันว่าจอมมารน้อยอีก เชื่อไหมว่าฉันจะพาเขาไปตัดผมตอนเดือนแรกของปี]

เนี่ยอู๋หมิงตอบอย่างงุนงง [หา ทำไมต้องไปตัดผมเดือนแรกของปีล่ะ]

เยี่ยหวันหวั่นพิมพ์อย่างดุเดือด [ตัดผมเดือนแรกของเดือนลุงตาย!]

[เนี่ยจอมกาก: …]

นี่ก็แรงไปแล้ว…

………………………………

บทที่ 1092 ทำมาเพื่อเธอ

[เนี่ยจอมกาก: น้องเยี่ยโหย่วหมิง ฉันผิดไปแล้วๆ โอเคไหม! เอาเป็นว่าไม่ต้องห่วง ฉันจะหาพ่อแม่ถังถังเจอให้เร็วที่สุด!]

เยี่ยหวันหวั่นคิดถึงตรงนี้ ก็กำลังเตรียมจะปิดหน้าเพจ แต่นิ้วมือกลับพลันหยุดชะงัก

ไม่ถูกสิ!

ใครบอกว่าไม่มีคำว่าถ้ากัน!

เยี่ยหวันหวั่นรีบอ่านเนื้อหาคร่าวๆ ที่เกี่ยวกับเรื่อง ‘ดอกมะลิ’ ในหน้าข่าวหนึ่งรอบ

หนังเรื่องนี้เป็นหนังย้อนยุค นางเอกเป็นนักเต้น หนังเล่าถึงการเปลี่ยนแปลงของประวัติศาสตร์ยุคสมัยจีนผ่านการเล่าเรื่องของนางเอก ตั้งแต่วัยเยาว์ก้าวล่วงถึงสงครามนองเลือดแล้วมาถึงยุคแห่งความสงบ

เยี่ยหวันหวั่นคาดคะเนเล็กน้อย ก็รู้ว่าผู้กำกับเผิงต้องการนางเอกแบบไหน

อันดับแรกหน้าตาของนางเอกต้องใสซื่อบริสุทธิ์แน่นอน ดีที่สุดคือมีกลิ่นอายโบราณ ห้ามเป็นใบหน้าศัลยกรรมที่เกลื่อนตามท้องถนน

แต่ก็ห้ามสวยจนเกินไปนัก อย่างเยี่ยหวันหวั่นแบบนี้ ก็ไม่เหมาะกับบท

อีกอย่าง นางเอกต้องมีพื้นฐานการเต้นที่แข็งแรง สุดท้ายย่อมต้องเป็นทักษะการแสดง ยังไงเสียละครเรื่องนี้ก็มีช่วงตั้งแต่ต้นจนจบกว้างมาก นางเอกจากวัยเยาว์พัฒนาสู่วัยชรา เชื่อมผ่านยุคสมัยหนึ่ง

ทักษะการแสดงไม่ถึงขั้นไม่มีทางแสดงออกมาได้

หลังเยี่ยหวันหวั่นจัดแจงเงื่อนไขพวกนี้เสร็จ ในหัวก็พลันผุดตัวเลือกหนึ่ง…

เจียงเยียนหราน…

นึกถึงตรงนี้ เยี่ยหวันหวั่นก็ม้วนกลิ้งยันตัวขึ้นมา ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าเจียงเยียนหรานเหมาะสมมาก

เมื่อก่อนเธอไม่ได้เซ็นสัญญากับเจียงเยียนหราน ด้านหนึ่งก็เพราะอยากให้เธอเรียนพื้นฐานเสร็จก่อน อีกด้านหนึ่งคือทรัพยากรและความสามารถของบริษัทพวกเธอตอนนี้ ก็ยังมีความสามารถไม่พอจะรับตัวเธอชั่วคราว

อย่างเช่น ‘เป็นหรือตาย’ หนังเรื่องนี้เน้นตัวเอกชาย บทของตัวเอกหญิงน้อยมาก ไม่เหมาะสมกับเธอ

แต่ตอนนี้ ‘ดอกมะลิ’ ทำมาเพื่อเจียงเยียนหรานชัดๆ …

…………………….