บทที่ 1089 แม่ลูกใจสื่อถึงกัน
“ถังถังล่ะคะ?” เยี่ยหวันหวั่นรีบถาม
ซือเยี่ยหานตอบ “อยู่ในป่า”
เยี่ยหวันหวั่นหันไปมองตามนิ้วมือของซือเยี่ยหาน แล้วรีบสวมหัวมาสคอตกลับเหมือนเดิม “ฉันจะไปหาถังถัง!”
ซือเยี่ยหานเอ่ย “ไปสิ”
หญิงสาววิ่งต้วมเตี้ยมออกไป ไม่นานก็หายลับไปจากครรลองสายตา
หลินเชวียมองดูแผ่นหลังของเยี่ยหวันหวั่นที่ห่างออกไป สีหน้ายังคงอึ้งเหมือนเดิม “ไม่น่าล่ะพี่เก้าของผมถึงได้ตายรังไม่ยอมไปไหน…ยอมแล้วจริงๆ…”
พูดจบก็ทำหน้าสงสัย แล้วหันไปพูดกับซือเยี่ยหานว่า “พี่เก้า พี่ไม่คิดว่า…ยัยเด็กเยี่ยหวันหวั่นเปลี่ยนไปมากเหรอ?”
ซือเยี่ยหานพูดเสียงเรียบ “ไม่รู้สึก”
หลินเชวียพูดอย่างประหลาดใจ “หา? ไม่รู้สึกเลยเหรอ?”
สายตาของซือเยี่ยหานจับจ้องไปยังทิศที่หญิงสาววิ่งออกไป แล้วพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ว่า “เธอเป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรกแล้ว”
หลินเชวียงุนงง…
เป็นอย่างนี้ตั้งแต่แรก?
พี่เก้า นี่พี่จริงจังเหรอ…
สายตาของเซี่ยเจ๋อจือไหวระริก เขาเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วหันไปพูดกับซือเยี่ยหานว่า “เจ้าเก้า สุขภาพนาย…เริ่มแข็งแรงขึ้นแล้วใช่ไหม?”
พอได้ยินเซี่ยเจ๋อจือพูดอย่างนี้ สีหน้าของซือเยี่ยหานก็ตึงเครียดทันที…
ร่างกายเริ่มฟื้นตัวแล้วแท้ๆ แต่กลับดูไม่ดีใจเลย
ไม่รู้หลินเชวียนึกอะไรได้ สีหน้าถึงได้ดูไม่สบายใจเหมือนกัน “เซี่ยซาน พี่หมายความว่า ถ้าหากทางรัฐอิสระรู้ว่าสุขภาพของพี่เก้าดีขึ้น…”
หลินเชวียละคำพูดที่เหลือทิ้งไว้ แล้วกระแอมเบาๆ “อะแฮ่ม ไม่ได้ติดต่อกันนานขนาดนี้แล้ว น่าจะไม่แล้วมั้ง?”
เซี่ยเจ๋อจือยักไหล่ “ใครจะไปรู้ล่ะ ความคิดของคนผู้นั้น…”
……
ห่างออกไปไม่ไกล เยี่ยหวันหวั่นกำลังวิ่งตรงไปหาถังถัง
“เบบี๋ๆ! เด็กน้อยที่น่ารักที่สุด ว่าง่ายที่สุด และน่าเอ็นดูที่สุดในโลก! แม่ขอกอดลูกทีหนึ่งได้ไหม?” เยี่ยหวันหวั่นทำเสียงเข้ม จงใจส่ายหัวไปมาแล้วพูดอย่างน่ารัก
ถังถังเห็นมาสคอตหมีก็อึ้งไปเล็กน้อย จากนั้นก็รีบสาวเท้าสั้นๆ วิ่งไปหามาสคอตหมีทันที “แม่ครับ!!!”
เยี่ยหวันหวั่นประหลาดใจ เธอปรับเสียงกลับมาเป็นเหมือนเดิม แล้วถามด้วยความแปลกใจ “เอ่อ เบบี๋ ลูกรู้ได้ยังไงว่าเป็นแม่?”
ซือเยี่ยหานสันนิษฐานจนรู้ว่าเป็นเธอ แต่ทำไมถังถังจำเธอได้ทันทีเลยล่ะ!
ถังถังกอดขามาสคอต แล้วแหงนใบหน้าเล็กๆ ขึ้น แล้วพูดอย่างดีใจว่า “ถังถังรู้อยู่แล้ว! ไม่ว่าแม่จะเป็นยังไง ถังถังก็จำได้ครับ!”
เยี่ยหวันหวั่นย่อตัวลงมา แล้วกอดเด็กน้อยด้วยความรัก “ใช่แล้วๆ เพราะหัวใจของแม่กับถังถังสื่อถึงกันยังไงล่ะ!”
“อื้ม” เด็กน้อยพยักหน้าแรงๆ
“แม่ครับ วันนี้แม่น่ารักจังเลยครับ!” เด็กน้อยเอ่ยชมอย่างตรงไปตรงมา
“ฮิๆ ใช่ไหมล่ะๆ ลูกชอบหรือเปล่า?” เยี่ยหวันหวั่นได้ใจขึ้นมาทันที
“ชอบครับ!”
ขณะที่สองแม่ลูกกำลังคุยกัน สัตว์ร้ายที่อยู่ด้านหนึ่งก็ก้าวเดินเข้ามา
เยี่ยหวันหวั่นเหลือบมองต้าไป๋ สายตาเป็นประกายขึ้นมาทันที! ต้าไป๋ก็มาด้วยเหรอ!
เยี่ยหวันหวั่นกระเด้งตัวไปตรงหน้าสัตว์ร้าย “ฮ่าๆๆๆ ต้าไป๋ๆๆ ฉันขอเต๊าะแกหน่อยได้ไหม?”
“กรรซ์~~”
เยี่ยหวันหวั่นเพิ่งจะวิ่งไปหาต้าไป๋ ต้าไป๋ก็เปล่งเสียงขู่กรรโชกเสียงดังลั่นป่า
เยี่ยหวันหวั่นตกใจจนล้มก้นจ้ำเบ้า
น่าปวดใจนัก!!!
ถังถังเห็นอย่างนั้นก็รีบวิ่งเข้ามายืนบังเยี่ยหวันหวั่น เพื่อปกป้องเธอ “ต้าไป๋! ห้ามดุนะ! นี่คุณแม่ไง!”
ต้าไป๋ทำเสียงสั่นเครือในลำคอ จากนั้นก็ไม่คำรามอีก
นึกไม่ถึงเลยว่าจะมีคนกำราบต้าไป๋ได้ด้วย!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี