แผนรักร้ายคว้าหัวใจคุณสามี นิยาย บท 1087

บทที่ 1087 ขโมยเด็กมาเล่น

เยี่ยหวันหวั่นคุยกับครูฝึกเหลยอยู่นาน จากนั้นก็กำชับกงซวี่อีกครู่ใหญ่ พอหันมาเห็นลั่วเฉินยืนปลีกตัวออกไปเงียบๆ ก็เดินมาหาเขา

“พี่เยี่ย!” พอเห็นเยี่ยหวันหวั่นเดินมาหา ลั่วเฉินก็รีบเงยหน้า

“ลั่วเฉิน นายไว้ใจได้ที่สุดแล้ว ฉันไม่มีอะไรจะย้ำเตือนนาย สู้เขาเข้าล่ะ!” เยี่ยหวันหวั่นบอก

ลั่วเฉินที่รู้สึกผิดหวังที่เยี่ยหวันหวั่นถึงขั้นยอมรับปากแต่งหญิงเพื่อกงซวี่ตั้งแต่เมื่อกี้ พลันจางหายไปทันที “อื้ม! พี่เยี่ย ผมจะทำเต็มที่แน่นอน!”

……

หลังจากส่งกงซวี่กลับลั่วเฉินไปฝึกพิเศษ ในที่สุดเยี่ยหวันหวั่นก็มีเวลาอยู่กับถังถังมากขึ้น

ก่อนหน้านี้เธอเป็นคนอยากไปถานเยวี่ยวิลล่าแท้ๆ แต่เพราะเรื่องที่กองถ่ายทำให้สองพ่อลูกต้องรอเธออยู่นาน จากนั้นไปได้ครึ่งวันก็กลับซะแล้ว

เยี่ยหวันหวั่นคิดหาวิธีชดเชย

ซือเยี่ยหานกับถังถังไปถึงก่อน เยี่ยหวันหวั่นกลับคฤหาสน์กุหลาบเพื่อเอาของที่ตัวเองเตรียมไว้นานแล้ว จากนั้นก็ใช้บัตร VIP ที่ซือเยี่ยหานให้ไว้เข้าไปในวิลล่า

พอไปถึง เธอไม่ได้ไปหาพวกเขาทันที แต่กลับแอบลากกระเป๋าไปที่ห้องคนเดียว

เมื่อถึงห้อง เยี่ยหวันหวั่นเปิดกระเป๋า แล้วหยิบมาสคอตหมีตัวใหญ่ออกมา

เยี่ยหวันหวั่นไม่รอช้ารีบเปลี่ยนใส่มาสคอต จากนั้นก็ยืนมองหมีตัวใหญ่น่ารักน่าชังหน้ากระจก แล้วทำหน้าพึงพอใจ

เธอน่ารักสุดๆ ไปเลย~~~

ฮิๆ ถังถังต้องชอบแน่ๆ!

ขณะเดียวกัน ณ ริมทะเลสาบเล็กๆ ในถานเยวี่ยวิลล่า

ซือเยี่ยหานกำลังนั่งตกปลาอยู่ใต้ต้นไม้ บนเก้าอี้เอนหลังสองตัวที่อยู่ด้านข้างมีหลินเชวียกับเซี่ยเจ๋อจือนั่งอยู่

ในป่าที่อยู่ห่างออกไปไม่ไกล ถังถังกำลังเล่นกับต้าไป๋ เด็กน้อยว่านอนสอนง่ายมาก ไม่ร้องไห้แล้วก็ไม่โวยวายด้วย

หลินเชวียมองซือเยี่ยหานที่กำลังตกปลาอยู่ข้างๆ จากนั้นก็หันไปมองเด็กน้อยที่กำลังเล่นกับสัตว์เลี้ยง แล้วถอนหายใจ “เข้าใจอะไรผิดไหมเนี่ย! ช่วงอายุที่ควรจะได้ใช้ชีวิตอย่างอิสระและล่องลอยไปมา พี่เก้ากลับต้องมาเลี้ยงลูกอยู่กับเมียเหมือนคนแก่อย่างนี้แล้ว แล้วผมดันรู้สึกสนุกไปด้วยเนี่ยนะ? ทำเอาผมอยากจะไปขโมยเด็กมาเล่นด้วยเลยเนี่ย!”

เซี่ยเจ๋อจือเหลือบมอง แล้วพูดติดตลกว่า “นายปล่อยเด็กไปเถอะ!”

“ให้ตาย! ผมมันทำไม ขนาดพี่เก้ายังเป็นพ่อคนได้ แล้วผมจะเป็นพ่อที่ดีไม่ได้เลยเหรอ?” หลินเชวียก้มมองนาฬิกาข้อมือ “ยัยนั่นทำไมยังไม่มาอีกล่ะ?”

เซี่ยเจ๋อจือเอ่ย “เหมือนจะส่งศิลปินในสังกัดไปฝึกพิเศษนะ คงต้องใช้เวลาซักพักกว่าจะมาถึง”

หลินเชวียได้ยินอย่างนั้นก็เหลือบมองซือเยี่ยหานอย่างระมัดระวัง พลางกระซิบเสียงเบาว่า “จะว่าไปแล้วนะเซี่ยซาน ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ…ยัยเยี่ยหวันหวั่นทำได้ยังไง? ในสังกัดของเธอมีแต่ศิลปินชาย ปรากฏว่ายัยนั่นร่อนอยู่ข้างนอกตั้งนาน พี่เก้ากลับไม่มีวี่แววจะอาละวาดซักนิดเลย?

ดูอย่างเรื่องไลฟ์สดคราวที่แล้วสิ พี่เก้ากลับไม่โกรธ แถมยังส่งเรือยอทช์ไปให้คนอื่นเขาตั้งสิบอัน! ถึงตอนนี้ผมก็ยังไม่เข้าใจเลย!”

เซี่ยเจ๋อจือยิ้ม แล้วกระดกคิ้ว “เข้าใจยากตรงไหน?”

หลินเชวียพูดขึ้นทันที “เข้าใจยากมากเลยเถอะ แปลกเกินไปแล้ว!”

ขณะที่หลินเชวียกำลังกระซิบกระซาบกับเซี่ยเจ๋อจือ จู่ๆ หางตาก็เหลือบไปเห็นมาสคอตสีน้ำตาลตัวหนึ่งกำลังวิ่งเข้ามาทางพวกเขาจากที่ไกลๆ…

หลินเชวียเพ่งมองหมีตัวนั้น แล้วทำหน้างง “นั่นมันตัวอะไรน่ะ? ใครมันใส่ชุดอย่างนั้นเข้ามาในนี้?”

ขณะพูด คนที่สวมมาสคอตหมีขนฟูตัวนั้นก็ได้วิ่งมาถึงตรงหน้าพวกเขาแล้ว

พอหางตาเหลือบเห็นมาสคอตหมีที่วิ่งเข้ามาหาพวกเขา ซือเยี่ยหานละสายตาออกจากริมทะเลสาบ แล้วหันไปมองคนที่สวมมาสคอต…

เยี่ยหวันหวั่นเปลี่ยนเสียงเล็กน้อย จากนั้นก็วิ่งผ่านหลินเชวียกับเซี่ยเจ๋อจือ ไปหาซือเยี่ยหานอย่างร่าเริง “พี่ชายๆ! ผมขอเต๊าะพี่ชายหน่อยได้ไหมฮะ?”

……………………………………………………….

บทที่ 1088 เขาเป็นว่าที่สามีในอนาคตของฉัน

ซือเยี่ยหานนิ่งเงียบ

หลินเชวียที่ยืนอยู่ข้างๆ ตกตะลึง ไม่นานก็หลุดขำเสียงดัง เขามองหญิงสาวที่สวมมาสคอตหมีตรงหน้าอย่างสนใจ “นี่สาวน้อย…วิธีเต๊าะหนุ่มของเธอ…แปลกใหม่เกินไปรึเปล่า…”

นี่มันลูกคุณหนูบ้านไหนกัน? น่าสนใจเกินไปแล้ว!

เยี่ยหวันหวั่นไม่สนใจเขาซักนิด ยังคงยื่น “อุ้งมือหมี” ไปหาซือเยี่ยหานอย่างตื่นเต้น